Læknablaðið - 01.06.1936, Qupperneq 11

LÆKNABLAÐIÐ
4i
lyftir og sveiflar fram, jafnframt
því sem þeir snúa þeim hluta
grindarinnar meö fætinum fram á
viö. Þegar þeir nú eru atropier-
aöir verður sjúkl., til þess að geta
staðið á ööum fæti og sveiflað
hinum fram, aö halla efri búknum
þaö mikið yfir á fótinn, sem hann
stendum í, og um leið aftur til
þess ekki að falla fram yfir sig,
, aö þyngdarpunktur búksins falli
utan viö mjaðmarliðinn þeim meg-
in.
Við athugun á öðrum líkams-
hlutum þá sést einnig lítilsháttar
rírnun á extensorum og flexorum
læranna, mikil rírnun á mm. pec-
torales majores og nokkur rírnun
á extensorum og flexorum upp-
handleggjanna. Aðrir vöðvar eru
ekki sýnilega atrophieraðir, að
minsta kosti ekki handar- og
framhandleggsvöövar, deltoidei,
triceps surae eöa peronei. Nokkur
truflun mun þó vera á tungu-
vöðvum, því sjúklingur getur ekki
rekið út úr sér tunguna nema ör-
stutta stund. Hún er þó eðlileg
að sjá, ekki atrophisk og án fi-
brillæra drátta og sjúkl. rekur
hana beint út úr sér. Málfærið er
ekki heldur fyllilega eðlilegt, en
sjúkl. getur ekki sagt hvort það
hefir veriö svo frá upphafi, en
vafalítið tel eg að svo sé ekki, því
það hefir lagast eftir að therapie
var hafin. Það er því vafalaust
um atrophi á mm. genioglossi að
ræða, en varla á öðrum vöðvum
tungunni viðkomandi, að minsta
kosti þá mjög lítilfjörleg, því
sjúkl. kingir eðlilega.
Reflexar (patellar- Babinski
og augn-) og sensibilitet (hita-
og kulda-, sársauka- og snerti-
skyn) er eðlilegt og engar ataxiur.
Rombergssymtom er ekki til stað-
ra og það er ekki hægt að fram-
kalla fibrilæra drætti í vöðvunum
með því að slá á þá. Blóðþrýst-
ingur 115/80 og bróðmynd eðlileg.
Það verður því af þessu ljóst, að
það er hrein vöðvarírnun, sem
gengur aö sjúkl. Hún hefir byrj-
að á truncus og færst yfir á proxi-
mölu útlimavöðvana og er synnne-
trisk. Og spurningin verður þá,,
um hverskonar vöðvarírnun er
hér að ræða. Það er strax hægt
að útiloka syringomyeli. lepra
anaesthica og neuritis, þar sem.
engar sensibilitatstruflanir eru og
vegna lokalistationarinnar. Þar
sem reflexarnir eru eðlilegir, er
hægt að útiloka lateral sclerosu
og spastisku spinal paralysurnar,
ennfremur sclerose en plagues,
því til þess hefir sjúkdómurinn
staðið of lengi, án þess að gefa
aðrar truflanir en hreina vöðva-
rírnun. Þeir sjúkdómar, sem um.
getur verið a ð ræða verða þá,
progressiv spinal vöövaatrophi,
progressiv neuralvöövaatrophi og
progressiv myogen yöövaatrophi
eða dystrophia musculorum pro-
gressiva. Af þessum sjúkdómum
renna flestar stoðirnar undir þann
síðasttalda og þá þá mynd af hon-
um, sem köluð er dystrophia mus-
culorum progressiva juvenilis.
Sjúkd. er bundinn við truncus- og
proximölu útlimavöðvana, þar sem
spinal og neural progressivvöðva-
atrophi byrja með atrophi á distölu
útlimavöðvunum, sú spinala aftast
á handarvöðvunum, en sú neurala
á fótvöðvunum, það eru engir
fibrilærir drættir, sem eru svo á-
berandi viö spinalvöðvaatrophi og
mm deltoidei eru ekki atrophierað-
ir eins og oftast er við þann sjúk-
dóm, þegar hann er búinn aö
standa jafn lengi og hér er um að
ræða. Loks er sjúkd. ættgengur.
Það er spinalvöðvaatrophi ekki, en
neuralavöðvaatrophian er það að-
vísu oftast, en henni fylgir oft.