Læknablaðið - 01.06.1936, Page 16

46
LÆ K NAB LAÐ I Ð
prófanir“, þ. e. hann hefir fengi'Ö
bló'Öið án þess að sjúkralýsing
fylgdi. — Er þar um að ræða kli-
nikur margra hinna þektustu lækna
Þýskalands, t. d. Prof. Lexer, Mún-
chen, Próf. Sauerbruch, Berlín,
Próf. Kirschener, Heidelberg, o. fl.
Árangurinn virðist vera frá 90—
95% rétt lausn hjá Prof. Klein. —
Á siðasta þingi þýskra skurÖ-
lækna i Berlín 1935, lúðu rannsókn-
ir hans mjög alvarlegan hnekkir,
vegna skýrslu frá Klinikinni í Göt-
tingen (Próf. Stich). Þaðan var
honum sent blóðið með fölskum
sjúkralýsingum, stundum margar
sendingar af blóði úr sama manni,
með ýmsum sjúkdómsnöfnum. —
Árangurinn varð sá, að útkoma
Kleins varð aðeins i 20% rétt. —
Klein kvaÖ slika aðferð óvísinda-
lega og skaðlega fyrir rannsóknir á
byrjunarstigi. Sökina á hinni slænni
útkomu, sagði hann, að læknarnir
á klinikinni ættu; þeir gerðu hon-
um ómögulegt að útiloka „Stöhrer".
Um það skal ekki dæmt að sinni.
Hér á undan hefir verið drepið
á mótstöðukraft líkamans gegn ill-
kynja æxlum. Það eru einkum rann-
sóknir síðari ára, sem fært hafa
mönnum heim sanninn um, að slík-
ur kraftur væri til. Líkaminn fell-
ur ekki baráttulaust fyrir þessum
sjúkdómum, frekar en öðrum, sem
á hann herja. Sú skoðun er ríkj-
andi, að þessi máttur sé nátengdur
„reticulo-endothelial“-kerfinu (R.
E. K.). — Enda er löngu kunn
„landvarnarstarfsemi“ þess í lík-
amanum, gegn aðkomusjúkdómum.
Það liggur þess vegna nærri að á-
líta, að það láti til sín taka og reyni
að sporna við þeim breytingum, sem
æxlismyndun hefir á ástand líkam-
ans. — Það eru einkum Fichera,
Braumstein, Caspari o. f 1., sem
þessu halda fram. Klein er sömu
skoðunar. Hann gengur jafnvel svo
langt, að hann telur að hægt sé
að vinna hreint efni, sem hafi hinn
leysandi (lytische) eiginleika, sem
fyr er getið. — Hann segir, að í
ý2 liter af blóði heilbrigðra séu
nokkur milligrömm af slíku efni.
Það er ekki staðfest af öðrum.
Caspari heldur því fram, að vörn
líkamans gegn illkynja æxlum, sé
almenn (unspecifisch) og tengd R.
E. K. — Hann telur, að örfandi
ve'rkun á R. E. K. við krabbamein
komi frá frumum, sem eru að eyð-
ast. Efnin, sem losna við það, að
fruman leysist upp (Abbaupro-
dukte) komast inn í blóðið og verka
á R. E. K. Þessi verkun fer eftir
áðurnefndri reglu Arndt-Schultz, þ.
e. litlir skamtar örfa, stærri lama
og stórir eyðileggja R.E.K.
Þessa verkun nefnir hann „ne-
kro-hormone“-verkun, og telur hana
mjög þýðingarmikla við krabba-
meinslækningar.
Virchow sýndi fram á, að krabba-
meinsfruman er mjög skammlíf.
Þess vegna er við krabbamein ávalt
mikill fjjöldi fruma í upplausn, og
þá, að dómi Casparis, langvarandi
,,nekrohormone“-verkun á R.E.K.
Ef verkun á R.E.K. er langvar-
andi, enda þó hún sé lítil, þá lam-
ar hún það að lokum, og þá nær
æxlið alveg yfirhöndinni. En sé R.
E.K. ekki eyðilagt, þá er ávalt til
einhver skamtur af „nekrohormoni",
sem gæti örfað það til starfa. —
Hinsvegar segir Caspari, að hin örf-
andi verkun ,,nekrohormons“ á R.
E.K. sé háð því, úr hvaða vef hann
er myndaður. „Nekrohormone“ úr
R.E.K. og krabbameinsvef hefir
mesta verkun. Ef mönnum tækist
að mæla ástand R.E.K. og nota hinn
rétta skamt af „nekrohormone“ þá
telur Caspari, að nota mætti þetta
til krabbameinslækninga. — Hann
álítur einnig, að sérstakt fæði handa
krabameinssjúklingum hafi mikla
þýðingu.
Hér er ekki rúm til þess að fara