Boðberi K.Þ. - 13.12.1950, Side 1

j
I
Jol fyrlr halfri old.
Þegar jolin nalgaet, verour oksur eldri monnunum a.ð lata hugann
reika til baka,til >jolg,nna löngu liðnu,og bera saman^i hu^anum bernekU'-
joiin olckar og nútímgjolin. En hver er evo munurinn a nutio og fortíð0 !
Þ§ð 'vtlp é^, leaari goður að lata hig sjalfan dæma um,og bví yngri sern
hu ert. hvi betra. , „ , , > ■ f
Uf að bú vilt hlusta^a raig örlitla stund, b^ ntla eg p.ð segja ber,i
rajög' stuttu rnali fra jolunum^fyrir 50 erum. f'a þo vel vern ao þetta verót\
bar^ lélegur^rarami utan ura bú ljóslifandi raynd,sem eg man svo vel,með- 1
en eg lifi jol.
klakabreiöo, fra Ullarfcssi, norður a mots.við Sands-Kisa. Láxa var like,
relrð 1 klakaoönd, en þo raatti heyra í kvöldkyroinni og ^tunglsl josir.u,
mu.
be:
.josinu og var ems og(
oir solai'geislum slcrr a slettan bafflöt.inn.
aðan að vio marama mín hefðum verið að fara til nassta ba;i~
ar, mb . ruum lcmin allp. leið, enda ekki um langann veg að fára, Un takou
eftir i:',;.ri gcður, Þarna var enginn ’oær. Aðeins eitt f jarhús msc hlcbu,
Við :,’er.gum austur fyrir hlöðuha,að baggagatinu,það vöru bæjardyrnar,
Strigi var þar fyrir í hurðar stað. Vio gengura’ inn fyrír þennan einfalda
og fáskreitta dy-raumbúnað. og vorurn þa stödd a hlöouyo.l.fim:. Þar lögaoi