Ingjaldur - 28.08.1932, Síða 2

n
ÍNGJALDUR
Danði Einars lagnússonar.
Það hörmulega slys vildi til
fyrri hluta slðastliðins fimtu-
dags, að Einar Magnússon vél-
smiður, i Hvammi, varð fyrir
sprengingu á vinnustofu sinni í
Miðstræti og dó samstundis.
Svo stóð á, að Einar var að
hlaða charbid-dunk, sem hann
notaði við smíðarnar (logsuðu)
og sjálfur hafði búið til. Var
Carl Grauz trésmiður viðstadd-
ur meðan Einar heitinn var að
byrja að fylla á dunkinn. Fór
mælirinn fljótt upp á 5 kg. en
staðnæmdist þar. Hleypti Einar
heitinn þá úr honum og fór að
banka á mælirinn með hend-
inni, hrista dunkinn o. b. frv.
Að því búnu fór hann aftur að
fylla á hann og lauk þvi. Þetta
geröist útí i aðalsmiðjunni. I
herbergi innar af henni vann
Einar Sveinason járnsmiður. Til
hans kom Einar heitinn þá og
og ekki komin a& fullu inn i
vitund manna enn verður að
þessu sinni ekki beitt reisiakvæð-
um laganna, ef psir, sem trygg-
ingarskyldau hvílir á hafa til-
kynnt þetta fyrir /. októbar þ, á.
og borga um Icið samkvæmt því,
sem áætlað verður. Endanleg
skil ber síðan að gera þegar eft-
Ir nýárið.
Ég vona að menn sinni þessu.
Mönnum á að skiljast, að öll
tryggingarstarfsemi er svo þjóð-
holl og þörf, að hana ber að
styðja. Einnig vegna þess, mun
ég gera mitt til þess að lögin
nái tilætluðum tilgangi, og mun
ekki hlíiast við að belta viður-
lögum þeim, sem áður eru nefnd
ef menn ekki uppfylla skyldu
■ína í þessu fyrlr þann dag, sem
ég tlltók.
Sauðfé á Heimaey,
Eftir að hafa fyrst reynt með
góðu, en árangurslaust, að fá
sauðfjáreigendur til þess að gæta
þessara skepna ainna á sínu eig-
in landi eða því landi, er aðrir
léti þeim í té, hóf ég' í sumar
Htllsháttar sókn á hendur þess-
um mönnum. Stóð bardaginn
akamrna stund en var illvígur á
báða bóga. Mátti segja aö hvor-
ugur fengi fullan aigur, en að
fremur hallaði þó á eigendur
sauðfjárin8. Olll nokkiu að sig-
ur minn varð ekki meirl, kjsrk-
leysi er á hólminn kom, þeirra
er ræktunarlönd áttu og sauðfé-
naðurinn eyðilagði. Má þar helst
athugaði verk hans, en fór sið-
an aftur út í aðalsmiðjun til að
athuga dúnkinn, En um leið
og hann beygði sig yfir hann
sprakk botninn úr dunkinum og
þaut hann þá sjálfur af svo
miklum krafti beint í loft upp
að bann fór í geguum loftið 1
smiðjunni og i þakið þar fyrir
ofan. En höfuöið á Einari heitn-
ura varð fyrir dunkinum. Ann-
ars varð loftþrýatingur litill og
engar rúður brotnuðu í Bmiðj-
unni.
Nýr mælir hafði verið settur
á duukiun og þetta var i fyrsta
ainn sem hann var notaður.
Hann var úr kopar og gizkað
á að spanBgræna hafi verið sest
i haun.
Með Einari Magnússyni er
fallinn frá nýtur borgari, vamm-
lau8 og vinsæll. Væntir Ingjald-
ur að geta æfiatriða hans slðar.
til nefna GuÖmund í Viðey, sem
manna helst hafði hvatt til alíkrar
herferðar, en rann yfir í hóp
sauðfjároigenda og lét þá nota
sig ti) þess að reýna aö siá
vopnin úr hendi mér, þótt ekki
tækist. Mun ég siöar búa betur
um hnútana og nota Guðmund
fremur tll smalamensku en til
stórræða.
þar eö almenningi mun lítið
kunnugt, um hvað deilan er milli
mín, sem umboðsmanns, og þess-
ara skepnueigenda, þá ætla ég aö
segja frá þrí hér meö fáeinum
oröum.
Ég held fram aö hver sem á
kindur verðl að sjá um að þær
gangi ekki i annara laudi. Verðl
því, að hafs þær á sínu lsndl
lnuan sinna sauðfjárheldu glrð-
Ingar. Hinlr halda fram, aö land-
eigendur veröi að pasia sitt Iand
og hafa um það sauðfjárhelda
girðingu enda þðtt þeir eigi enga
kind.
Munurinn er auðsær.
Sé minni stefnu fylgt, sparar
almenningur stórfé í girðinga-
kostnsöi. þarf þá aðeins stór-
gripagirðingu. Sé hinna stefnu
fylgt þurfa hinir mörgu, sem eng-
ar kindur eiga, að leggja fram
stórfé í girðingar, scm vernda
landiö fyrir ágangl þeasara skepna.
Auk þess er þetta næsta örðugt
og þær eyðileggja árlega mikið
verðmæti, þirátt fyrir allvandaðar
girðingar.
það er áreiöanlegt að enn má
spara mikla fjárfúigu á næstu
árum fái ég mitt mál fram, sem
ég er nú alráðinn í að leggja
fullt knpp á. Eíasl ég ekki um
aö geta losað Eyjarnar undan
þessari plágu þegar á þessu ári.
það skal verða dýrt sauðfjár-
haid þelrra búenda og annara
sem belta klndum sinum á ann-
ara landi á næsta árl og engu
sparað til þess að hafa hendur í
hári þeirra (kindanna).
það er óþarft að taka lengur
tilllt til þcssera manna. þeir
hafa fenglð rækilega aðvörun og
ég hvet þá til að slátra því sauðfé
aínu í haust,. sern þeir ekki ætla
að hafa í Heimakietti eða Úteyj-
um, nsma þeir gæti þess vel í
fjárheldum girðingum. Ég hugsa
um mlkinn hag fjölda manns
gegn litlum óhag fárra. þessir
fáu verða að láta sér sklljast að
krafa mfn er sanngjörn.
Léti þeir sér ekki sklljast þáð
mega þeir sér sjálfum um kenna
endaþótt þeir verðffyrlr nokkrum
búsifjum af hálfu umboðsmanns.
þjódhátíd
Vestmannaeyja
(svonefnd) var haidin hér um
sfðastllðna helgi. það er óþarft
að lýsa henni fyrir iesendum
blaðsins því að annaðhvort voru
þelr þar eða eru búnir aö frétta
af henni. »Ingjaldur* vill því
frcmur drepa á nokkur atriöi i
samhandi við þessi hátföahöld,
aem áfátt er og standa til bóta.
Fyrst er nafnið.
HátíÖin er engin þjóöhátið og
getur aldrei orðið. Ég velt ekkl
hver á upptökin aö þessu óheppi-
iega heiti, sem nú er a6 þvl kom-
ið að fá festu i mállnu. En sá
maður hefur ekki verið þeirri
gáfu gæddur að gefa hverjum
hiut rétt heiti.
BþjóÖahát(Ö er þar sem íslend-
ingar almennt koma saman. Á
ýmsum stöðum cru slíkar sam-
komur sem þessar kallaðar hér-
aðshátíðar eða þvl um Ukt. þetta
er réttnefnl. Hlnsvegar vil ég
stlnga upp á því, að þessi (nokk-
uð sérstaka) hátíð Eyjamanna aé
nefnd Gleðidagar Veslmannaeyja.
Með þessu er ekkl apað eftir
öðrum, heldur verða þessi há-
tíðahöld Vestmannaeyjinga eltt-
hvað út af fyrir sig í vitund
þjóðarinnar, eitthvað sérstakt.
Og það verður hvöt þeim, sem
fyrir þessum »Gleðidðgum“ standa
og bera nokkru ábyrgð á þeim,
að þcir verði elnnig eitthvað sér-
slakt, ejtthvað öðruvíai en aðrar
almennar samkomur f öðrum hér-
uðum og landshlutum.
það er nú eitt ár þangað tll
næstu Gleðidagar verða haldnir.
þeir, sem á annað borð gefa
nokkru gaum, liafa veitt því eftir-
tekt að „gleðin" er alt of svip-
uð ár eftir ár. Góð en tilbreyt-
Ingarlaus. Ingjaldur vill gera aitt
til að ráön einhverja bót á þessu.
Hann heitir þelm 50 krónaverð-
launum, setn kemur (að útgef-
áliti) með beztu tiilögurnar um
nýbreytnl á Gleðidögum Vestm.-
eyja á komandi sumri. það er
þó skilyrðl að Ingraldur vetðl lif-
andl þá.
Tlllögurnar komi fyrir sumar*
daginn fyrsta árið 1932.
Nægur er umhugsunartímlnn.
En á meðan ætla ég að eina
að drepa á örfátt, sem ætti að
bæta úr, og furða er að ekki er
fyrir löngu búiö að bæta úr af
þeim, sem einhverju ráða um
þetta.
í fyrsta lagi er vegurinn Inn
f Dallnn ennþá svo mjór að blfr.
geta sumstaðar ekki farið fram hjá
hver annarl, Jafn vel í björtu,
enda þótt ekki þyrftl að verja
nema örfáum krónum til þess að
bæta úr þessu. það er ótrúlegt
að mörg ár vcrði enn látin líða
án þess að klppa þessu í lag.
í öðru lagi er þörf á hafa tvö
tjöld eða skúra inn í Dalnum
til afnota fyrlr menn og konur
sem aalerni.
f þríðja lagi þarf að brýna fyr-
ir mönnum, að láta ekki sjá eft-
ir sig þann sóðaskap, sem nú
tiðkast of mjðg, að ýmislegt er
látið eftir út um alt, til stórlýta.
þegar liður á Gleðidsgana er
Ðalurinn svfpaður gríðar stórum
sorphaug og nátcúrufegurðin rýrð
að miklum mun.
þsð þurfa að vera körfur eða
önnur ílát í hverri »götu«, sem
skyldugt sé að setja pappfr og
annað rusl i, svo það skemml
ekki hið fagra útlit Dalsins.
Að öðru leyti skal ekki að
sinnl farlð frekar út í þetta, en
ég vona að einhverjir hrindi af
sér tómlætinu í bili og sedni mér
tillögur í áðurnefnda ðtt einhvern-
ttma á næstkomandí vetri.
Innheimta
bæjargjalda.
Lögfræðlngurinn með lögtökln
öll er nú horfinn sjónum vorum
a. m. k. i bili. Sá einasfi er græddl
á komu hans var víst hann sjálf-
ur. þetta er nú kanske reyndar
nokkuð orðum aukið eins og
sumt annað, sem á að vera
skemtilegt. En vissulega er það
hðrmung að borga (og óþarflega
mikið) fyrir að vera að taka lög-
taKÍ á verstu tímum samansöfnuð-
gjöld margra ára, frá þeim tim-
um jafn vel er menn almennt
höfðu bærilega gjaidgetu. En
vitanlega verður einhverntíma að
byrja svo um muni. Ég hefl
margstungið upp á þvi að bæj-
argjafdkeri heffii sjálfur umboð
til þess að gera öll mlnnl háttar
lögtök, (eins og hreppstjórar
I svetum). það ætti að mega
heimta elns miklð af bæjargjald-
kera í næststæðsta kaupstað
land8ins og meðai hreppstjóra á