Stormur - 30.05.1941, Qupperneq 3

STORMUR
Chaplin-vísan, model 1939.
Víst er eg vesall piltur
af vondum heimi spiltur,
og þankinn fleytifyltur
af flestri sorg og neyð.
Um þessar götur gekk eg
og greiða lítinn fékk ég,
af sulti ei saman hékk ég
og svona er margra leið!
Og loks það lengi man ég,
litla stúlku fann ég,
sem blað í eldi brann ég,
og beiska reynslu hlaut.
Það er margt, sem maður kannar,
og margt sem auðnan bannar.
Og það var einnig annar,
sem ylsins hennar naut.
En eins og sögur sanna,
er sæmd sem flest að kanna,
Eg flæktist meðal manna
og margt ég heyrði og sá.
Eg gisti karl í koti,
eg kyntist frægu sloti
og mörgu skúmaskoti,
sem ég skýri ei neinum frá.
Þó sæmir síst að gráta,
né syrgja fram úr máta,
þótt einhver telputáta
sé tveimur mönnum góð.
Og upp skal hugann herða
og hugsa á ný til ferða,
hvers virði, sem þau verða
þín vitlaust kveðnp ljóð.
Svo kvað eg fáein kvæði
af krafti og hagleik bæði,
um alt hið blinda æði,
sem elur jarðlíf vort.
En ei var alt með feldu,
þótt eitthvað gott þeir teldu,
þeir helft þess stolna héldu
en hitt var vitlaust ort.
Og einn eg stóð sem áður,
svo auðnulaus og smáður,
af öllum þrautum þjáður
í þessum stóra bæ.
Míns afls gegn allra mætti
svo undurlítils gætti.
Var furða þó mér þætti
sem því væri hent á glæ.
hvað segirðu um suma forsetana í Mexikó? Svo ekki sé nú
skemmra farið.
Það er allt annað að vera forseti eða að vera konungur,
svaraði Hans Hátign; því að það eru bara vesalir og fáfróð-
ir kjósendur, sem veita forsetunum völdin, og það ekki nema
fáein ár í einu; en öll veraldarsagan — frá upphafi til enda
— sýnir það og sannar, að það er almáttugur guð,.— guð
sjálfur, sem vér konungarnir eigum að standa reikningsskap
ráðsmensku vorrar á efsta degi.
Jæja, sagði ég. — Var það þá guð, sem gaf þér konungs-
valdið? Annars hélt ég nú, að þeir, sem það gjörðu, hefðu
verið af aUt öðru sauðahúsi. T. d. held ég nú að Hitler hafi
verið einn af þeim, því að í raun og' veru þá steig hann þó
fyrsta sporið, — svona óbeinlínis — með því að taka völdin
Þótt lágr sé lífs míns hagur
og langt sé runninn dagur,
og stáss né stoltarbragur
ei stafi honum frá.
Eitt sinn upp skal rísa
mín öfugt kveðna vísa
og fólksins leiðir lýsa
lengra en augun sjá.
Kvæði þetta er tekið úr hinni nýju ljóðabók Steins
Steinar: Spor í Sandi. — Steinar er gott skáld og fer batn-
andi, væri hann maklegri skáldalauna en sumir þeirra
sem hið svokallaða mentamálaráð er að reyna að gera að
skáldum og listamönnum.
af Kristjáni; og svo, svo..... lengra komst ég ekki, því í
þessu bili ruddist einn af skattkonungum Hans Hátignar inn
í salinn og sagðist endilega þui’fa að tala við sjálfan hæst-
ráðandann til sjós og lands, um einhver alríkis vandræði,
sem nú steðjuðu að. Ég kvaddi því eins hæversklega og ég
gat og hröklaðist því næst í burtu.
Á heimleiðinni var ég að hugsa um ástandið í föðurlandinu
mínu, og ég sá glöggt, að hér er „aUt í lugi“ og rúmlega það;
meira að segja 1 „skipulagi“, eins og við er líka að búast,
þar sem maður með slíka fortíð, slíkan krakter, slíkt
inannorð og þar að auki kreatúr slíks manns, er einvalds
konungur á öllu landinu og langt út fyrir landhelgislínu.
Sviðu-Manni.