Baldursbrá - 15.04.1939, Blaðsíða 3

BA.LDURBBRÁ
1
Þá sendir foringi B flokksins
mann frá sér og hann á aÖ ná
manninum frá A áÖur en liann
kemst heim aftur.
Þegar þessi leikur bvrjar sendir
A annan mann, sem í að ná í
liinn og svo gengur þetta koll af
kolli þangað til allir era komnir
út á völlinn. En enginn úr A
flokknum má reyna að ná í neinn
frá B, nema þann, sem fór næst-
ur á undan honum; og enginn frá
B flokknum nema þann, sem næst-
ur honurn fór (á undan). Leikur-
inn verður því svona: Fyrst fer
No. 1 fi'á A, á eftir honum fer
No. 1 frá B; No. 2 frá A eltir
hann og No. 2 frá B eltir liann
aftur, og svo koll af kolli.
Það er áríðandi að liver leik-
andi muni eftir því að hann er
bæði að reyna að ná einum vissum
manni og gleymi því heldur ekki
að annar maður er að reyna að
ná lionum. Þetta gerir leikinn
ákaflega spennandi og fjörugan.
Ekki þarf annað en að snerta
þann sem maður eltir og segja:
“Náður! ” Þá verður hann að
stöðvast og þá fer maðurinn sem
náði fanganum í fangelsið og
enginn má revna að ná lionum
fyr en hann kemur aftur, þá má
hann fara í friði og bíða eftir að
leiðtoginn sendi hann út aftur.
Ef einhver getur snert fanga,
sem heyrir til hans flokki, þegar
liann er á gangi hjá fangelsinu,
þá er fanginn laus og ef margir
eru í fangelsinu mega þeir taka
saman höndum og mynda röð
þangað til þeir ná til sinna
manna; en sá seinasti vei'ður þó
altaf að hafa annan fótinn inni
í fangelsinu, Sá flokkurinn, sem
nær öllum í hinum flokknxxm sem
föngum, vinnur leikinn; en það
þarf ákaflega snjallan leiðtoga til
þess að segja vel fyrir í leiknum.”
“Þetta lxlýtur að vera skemti-
legur leikur,” sagði Doddi:
“Hvort við skulum ekki leika
hann hjá barnaheimilinu á Hnaus-
um í sumar!”
“ Já, það verður gaman!” sögðu
allir krakkarnir: “Við förum
strax norður að Hnausum þegar
skólinn er búinn! Ilæ og hó!”
Breiðavík
Þegar þessi nákvæma kynnisför
um þorpið var á enda, þóttist Óli
Palli hafa fi’æðst mikið og mann-
ast. Hann var svo upp með sér
af öllum þeim vísdómi, sem hann
hafði aflað sér þama á svo
skömmum tíma að iionum varð að
oi’ði við Gunnu á leiðinni heim
að gestgjafaliúsinu.
“Eg held það sé ekki stór vandi
að verða mikill maður ef maður
fer nógu víða og festir vel í minni
sínu það sem maður sér og kann-
ar. ’ ’
Gunna. sagði ekkert, en liún gaf
Óla Palla hornauga um leið og
hún liugsaði með sér: “Hann
hugsar sér víst liátt, þessi dreng-
ur.” Og það var ekki laust við
að hún öfundaði hann af því að fá
að ferðst og læra.
A meðan Óli Palli og Gunna
vora að skoða sig um úti, sátu
konurnar á í’ökstólum heima í
stofunni í gistihúsinu og sögðu
hvor annari undan og ofan af um
liagi sína og ráðagerðir. En þeg-