Hádegisblaðið - 20.03.1933, Side 1

Barnahælið og leikfimiskennarinn.
\
Stutt svar við „auglýsingunni“ i Vísi.
J effar greinarnar birtust i .hlað-
inu hjer u.m barnahælið. bá-átti
ieikfimiakennari Stna. Á«biftrn«-
dbttir tai við rit«fjrtrnnn 02- kváðat
htin mvndi svara be;m. tlef’r'h'i'm
nií akribið alllantra auglý«imru um
hælið í Yisi 2 undanfarn i daea.
Tæpieea er hæsrt að kaila grein
þessa eða auelýsingm svar við þeim
preinum, sem hafa hirst I blaðinu
um hælið, osr ennbá siður við þeim
orðiómi, sem orðinn er töluvert
kunnur hier nm á«tand haeiisins
á s. 1. ftuniti. f stiið bess nð svara
béint þeim ásöknnum, som komn
fram f áður min<tum erreinum,
tekur leikfimiskenniirinn það ráð.
að lýsa hósaskipun hælisins og
ýmsum öð um aukaatriðum um
staifrapksin haélisins. Ffún lýBÍr
hælinu, að þv1 er hún seprir. eins
oer það kom heuni fyrir sjónir Er
þá ekki nema rjéft 02: sjálfsaert.
að nókkrir þeirra, sem komu þang
að, lýsi ástandi haelisins oer aðhún
aði barna beirra oer fávita, sem
þarna dvöldn. éftir þvi, sem beim
kom þnð fvrir sjónir. En húast
má við, áð sú lýs'ner beri eisri nl
veer heim v'ð lýsineru leikfimis
kennaran8. En þær nmsaernir
verða birtar siðar á öðrum stað
Enda mé méð allri virðineru
fyrir ieikfimiskennaranum élita.
•áð lýeinerin af hælinu aje að ein
hverju leyti hlutdræer, fvrat osr
fremst af bessum ástæðum:
1. Hún raun vera persónulegur
kunningi eðt viimr forstöðukon-
unnar oer af þeirn oisökun' fui.dið
sie- knirð.i tP -að ' he- • b'.ik af
Penni.
2. Wenni ei niá'íð slcylt, imr
spm það vrri íirtriir hi*im 1 r. sem
eætti fivitamifi. seni .íðifiiejia v r
rætt urn ■ áðm minstnm greínum.
3 'SýniVeea'ei ereinin frarn kom-
in méð ■ i’ja ne vitnrd rfðftand
enda hælisins, þar eem b-ir hafa
lérið sjer næeja það sv.ir, sem
leikfimiskeimarinn >gaf með -lý-s
ineu- sinni. sem er að m<istu ekki
annað en endmteknine é fyrri
uminælum þéirra, er þessa starf
■setni .haf.i dé amnð ( ræðu og
riti.
Leikfeimiskennarinn vill halda
mjög é l.,ft.i líenió ni oe þekkipffu
fi.i’stöðukonnnnai' é þessum mél-
um off skal þ ð ekki dregið i éfa,
að svo 8Íe En það er sitt. hváð
<ið læra eða sfarf.i. Það er eoffin
sönnun þess, j>Ö éinhver geti num
ið faff, að hann hafi þé hæpni til
nð hera sem nauðsynlee er og
mætti finna þess fjölda mörg
dæmi, annarsstáðar fré. Xú er
það svo, ið hver aetu numið upp-
eldisfr* ði oe ve.rið undir annara
sfjúrn é ha'na otr fivitáhæ’nm.
En bað e>' har ene'n -önrmn
fyiir. að sá hinn sarai ->je hæfur
til að rek: -'ifka stofnun oe stjórna
henni.
bV talar ’e/kfimiskennarinn um
það, að húir telji það- ekki galla,
nð eiffi sje báð eða klósett á þeirrl
hæð hússins, Bem fávitadeildin er
í. En f.ylli'ega má telja það galla.
V.ir fyrirkomulagið þannig á þeim
hælum, sem forstöðukonan dvaldi
á erlendis? En væntanlega kem-
ur þetta, þvl bæjarsjóður hefir nú
veitt 8tynk til þesa.
f viðtali, sem leikfimiskennar-
inn /'tfi vfð ritstjóra þessa blaðs,
sairði hún, að hælið væri rekið án
eftirffts læknís oar yrði svo að
'vern. pvi forstöðukonunni væri
bað um mepn kostnáðaiins vegna.
Mé svo vel vera, en það er all-
pinkf'n' ilefft ;ið í grein sinni seg-
ir bún að bæ'ið bafi verið rekið
undir læknispffirliti vitandi vita,
að þið pr aiis pkki riott Ber það
eVkí vo’t um nákvæmui f frésögn-
inni J’að er öllum vitanleet að
hælið bpfin veiið rekið Jækniseft-
irlitoiniiot oe1 mé hiklaust telja
þáð hafuðffaila hælisins. Oe: er
það sbylda hins opinbera að bæta
úr því.
Þ* cretnr Sina Asbjörnsdóttir
um ^a\ f e-rein sinni, að það sýni
best áht lækna é hælinu, að þeir
hafi réðlaert að láta þanpað veil
barn. sem eiiri þrffist vel í heima-
húsnm. Þær kröfur eru nú al-
ment verðar til heilsuhæla éða
spltala, áð sjúklinerum þeim, er
þar dvelja, Ifði betur þar, en þeim
e,nti liðið é heimilum sfnum, og
sama krafa mun vera gjörð til
hætjs þp=.ga, enda er hún rjettmæt.
A’iur fjöldi þess fólks, Bem kem-
ur bö>num s'num á hælið, gerir
þ ð f von um að þeim liði þar
betur en heima. »En verkin aýna
merkin*. Af hæiinu hafa verið
tekin allmörer hörn, einmitt vegna
þess, að hælið héfir, að úliti for-