Harmoníkan - 01.10.1989, Blaðsíða 22

Úr viðtali við
Walter Eriksson
Walter Eriksson er fæddur í
Brooklyn af álensku foreldri, en
þeir höfðu flutt til Bandaríkjanna
ungir að árum. Faðir Walters lék á
fiðlu og mundi mörg sænsk lög og
þar fékk Walter áhugann fyrir
sænskri tónlist. Hann hlustaði,
safnaði og spilaði og það er senni-
lega ekki ofmælt að fáir kunni
fleiri sænsk lög en hann.
Hann er búsettur í New York og
byrjaði að læra á harmoniku 5—6
ára gamall, en var aðeins 4 ára þeg-
ar hann fór að læra á píanó. Hann
leikur oft í sænska sendiráðinu í
New York og svíar sækjast mjög
eftir því að panta hann til að leika
við hin ýmsu tækifæri.
Sömuleiðis hefur hann þátt í út-
varpinu sem heitir „Skandinavíu
bergmál“ og hefur þessi þáttur nú
verið í 52 ár með ýmsum stjórn-
endum. Þátturinn er á laugardags-
morgnum og leikur Walter gömul
sænsk, finnsk og dönsk lög. Það
Molar
í bréfi frá Walter Eriksson til
„Dragspel Nytt“ skrifar hann um
þá ánægjulegu þróun, að harmon-
íkan sé sífellt meira notuð í auglýs-
ingum. Skrifar hann m.a. að
harmoníkuleikari sem heitir
Domenic Cortese, sérhæfí sig í að
spila í auglýsingum og noti þá
gjarnan harmoníku með franski
(musette) stillingu.
Annar harmoníkuleikari
Michael Kania, spilaði í auglýs-
ingu þar sem Kodak var að auglýsa
nýja filmu.
í sama bréfi er greint frá fyrir-
tæki. „The Petosa Accordion
Company“ í Seattle sem hefur gef-
ið út yfir 50 hljómsnældur með
harmoníkuleik „til ánægju fyrir
harmoníkuleikara" eins og stend-
ur í blaðinu, og einnig hefur það
gefið út myndbönd þar sem Galla
Rini kynnir ýmsa þekkta harmon-
íkuleikara.
eru u.þ.b. 200 þúsund hlustendur
sem fylgjast með þessum þætti.
Hann kynnir á ensku, en talar dá-
lítið sænsku inn á milli. Hann tal-
ar um lögin og höfunda þeirra og
útskýrir vandlega fyrir hlustend-
um sínum.
Er harmoníkan vinsælt hljóð-
færi í Ameríku í dag?
Hér svarar Walter: „Nei, það er
ekki hægt að segja að það sé neitt
sérstaklega gott ástand í þeim mál-
um núna. Áður fyrr var ég með
harmoníkuskóla hér og var með
65 nemendur á biðlista til að kom-
ast í kennslu hjá mér, en ég held að
áhuginn sé að vakna og komi til
með að aukast í framtíðinni. Dótt-
ir mín hefur stofnað harmoníku-
félag og nú á að leika gömul lög
sem fólk hefur gaman af.
Það eru fáir í New York sem
leika á nikku. Walter segist hafa
komið fram á tónleikum með
Frosini, sem einhverju sinni kom í
afmælisveislu hjá Walter og kom
fólki rækilega á óvart með því að
taka lagið. Síðar kynntist hann
Pietro Diero og var ráðinn sem
kennari í 3 ár við harmoníkuskóla
hans.
Eru margir góðir harmoníku-
leikarar í Ameríku í dag, fyrir ut-
an sjálfan þig?
Og Walter svarar: „Það er einn
sem er mjög vinsæll hér og heitir
Myron Floren, en hann lék áður
með Laurence Welk í sjónvarpi í 25
ár. En núna tekur hann þátt í um
200 tónleikum yfir árið og ég var
með honum nú í október síðast-
liðnum þar sem við gerðum saman
þátt í Norður-Dakóta. Ég vil halda
því fram að hann sé þekktastur af
öllum harmoníkuleikurum í dag.
Kona Andrew Walters kom til
mín 1950 frá Svíþjóð og spurði
hvort ég væri fáanlegur til að
semja nokkur lög fyrir harmon-
íkublaðið þeirra og þá skrifaði ég
3 lög og eitt þeirra heitir „Ame-
rískur jularbo vals“ og þremur ár-
um seinna kom Andrew Walters
hingað og við spiluðum saman og
Walter Eriksson.
uppgötvuðum strax að okkar
„stíll“ féll saman og hann tók mig
með til Svíþjóðar 1955 þar sem við
stöldruðum við í 3 mánuði í senn.
Ég og Andrew Walters lékum sam-
an í 23 ár og gerðum margar stórar
hljómplötur. Við lékum eitt sinn
„seríu“ á 9 plötum, sem eru gefnar
út í Ameríku ennþá, en þó aldrei í
Svíþjóð, þrátt fyrir að þetta væru
sænsk lög. Meðal annarra „Afton
Pá Solvik“ eftir Andrew Walters.
Eftir lát A.W. kynntist ég dug-
legum manni sem heitir Hasse Tel-
mar og við höfum leikið saman
inn á 4 stórar plötur. Hann kemur
hingað í nóvember á ári hverju og
heilsar upp á okkur og er án efa
besti vinur minn.“
Hefur þú nokkurn tíma hugsað
þér að flytjast til gamla heima-
landsins, Svíþjóðar?
Walter svarar: „Já mörgum
sinnum hef ég hugleitt það, en hér
er fjölskylda mín og bamabörn
svo það gæti orðið erfitt, en við
höfum rætt um að hugsanlega
gætum við búið hálft árið í Sví-
þjóð og hálft árið hér í Bandaríkj-
unum. Hér eru sænskar myndir á
öllum veggjum í íbúðinni og við
borðum sænskan mat. Sömuleiðis
hlusta ég á sænskt útvarp dags
daglega til að vita hvað gerist í Sví-
þjóð. Við heimsækjum Svíþjóð á
hverju ári, en sem sagt, það er erf-
itt þegar fjölskyldan og atvinnan
em hér, en mitt annað heimili er í
Svíþjóð.“
Tekið úr sjónvarpsviðtali.
Hermóður.
22