Feykir - 13.12.1995, Blaðsíða 6

6FEYKIR 44/1995
Heilir og sælir lesendur góðir.
Höfundur fyrstu vísunnar aö þessu
sinni er Indíana Albertsdóttir frá Neðsta-
bæ. Mun hún vera gerð í góðri vetrartíð.
Faðmar þíðafjallahlíð
fossar blíðu Ijóða.
Blessun víða veitir lýð
vetrartíðin góða.
Önnur vísa kemur hér sem Indíana
mun hafa gert vegna sögulestrar í útvarp-
inu.
Útvarpsráðið égþess bið
að það hœtti skottu að magna.
Það veitir engum œvifrið
að iðka lestur draugasagna.
Þegar útvarpið var bilað hjá Indíönu
að vetrarlagi varö þessi til.
Mérfinnst leitt hvað lífið er breytt,
lán sem veittist, kveður.
Klukkan er eitt en ekki neitt
anda þreyttan gleður.
Þegar Indíana heyrði rætt um að
bmggað væri á ákveðnum bæ í Vindhæl-
ishreppi orti hún svo.
Engan vanda ég það tel,
ýmsum granda lögum.
Fyrst hér landi lifir vel
Ijóst í stranda högum.
Jóhann Þorvaldsson á Siglufírði ber
saman tíma fyrr og nú.
Embœttið var ansifeitt
þó afþví lítt ég raupi.
Amstra nú við ekki neitt
enda á lœgra kaupi.
Þá víkur Jóhann að því sem gera þarf.
Minnka allt sem óþarft er,
ýmsu má vel breyta.
En auka það sem okkur ber
öðrum hjálp að veita.
Rúnar Kristjánsson á Skagaströnd yric-
ir eftir fréttir af tilteknu sjónvarpsviðtali.
Prinsessan hún steig af stalli,
stóð svo ein í sinni nekt.
En það að hlýða holdsins kalli
hlýtur að teljast eðlilegt.
Margar enskar aðalsbullur
er að lama taugastress.
Kalli prins er kvíðafullur
og Kamilla er ekki hress.
Þá víkur Rúnar að landsmálum hérheima.
Þyki vorri þjóðarsál
þröngt um kosti alla
leggur hún sína orku í ál
ókeypis að kalla.
Önnur vísa fra Rúnari.
Það er vandi að vera maður
og vilja starfa á réttan hátt
þegar alls kyns bull og blaður
blekkir fólk og rýur sátt.
Þá langar mig að spyrja lesendur hvort
þeir viti eftir hvem eftirfarandi vísa sé.
Kvíðum ekki vöntun vits,
veltur mest á heppni
háspilum og lengdum lits
lífsins spilakeppni.
Það mun hafa verið Þorsteinn Magn-
ússon ffá Gilhaga sem orti svo.
Fyrir gýg mér eyddist afl,
oft nam ráði skeika.
Nú er œvin tapað tafi,
tregast mér að leika.
Önnur vísa kemur hér eftir Þorstein
sem verið getur að hafi birst áður í þáttum
þessum, þó ég muni það ekki fyrir víst.
Anda napurt oft égfinn,
auðnu tapast vegur.
Asnaskapur allur minn
er svo hrapalegur.
Erfitt hefur verið hjá Kolbeini Högna-
syni þegar hann orti svo.
Illa gróa sumra sár
sú er þyngsta nauðin
til þess duga engin ár
ekkert nema dauðinn.
Mig minnir að ég hafi heyrt Gísla
Ólafssyni eignuð eftirfarandi vísa.
Vondur skóli er veröldin,
vonin kól í blóma.
Hylja ólánsóveðrin
unaðssólarljóma.
Önnur vísa kemur hér sem ég held að
sé eftir Gísla en þætti gott að heyra frá
lesendum ef þeir telja það ekki rétt.
Frosnar hanga hendurnar,
hrímaður vangi er kalinn.
Hríðar ganga gusurnar
gegnum Langadalinn.
Þrátt fyrir nokkrar undirtektir á bón
minni um efhi til þáttarins langar mig enn
til að ítreka þá ósk. Síðan er gott að enda
með góðri kveðju sem mér barst nú fyrir
skömmu ffá Rúnari Kristjánssyni.
Láttu draum um vorið vœnt
vitundþína lauga.
Þá mun aftur grasið grœnt
gleðja bóndans auga.
Veriði þar með sæl að sinni.
Guðmundur Valtýsson, Eiríksstöðum
541 Blönduósi, sími 452 7154.
Gengnar götur
Þættir Björn á Sveinsstöðum komnir út í bók
„Einhver missti það út úr sér
nýlega að ég væri rithöfundur,
en það er ég ekki, vegna þess að
ég hef ekki skrifað bók. Sá, sem
skrifar bók fær titilinn af sjálfu
sér, hvað sem bókin er ómerki-
leg“, segir Björn Egilsson frá
Sveinsstöðum í minningarbrot-
um sem hann skrifar um sjálfan
sig, Að leiðarlokum, og er fyrsti
kafli nýrrar bókar sem Sögufe-
lag Skagfirðinga gefur út til
heiðurs Birni níræðum. Hjalti
Pálsson skjalavörður hermir
þessi ummæli upp á Björn og
segir í formála að þar með sé
Björn kominn í tölu rithöfunda
og sé vel af þeirri nafhbót kom-
inn.
Bjöm Egilsson frá Sveinsstöð-
um var níræður 7. ágúst sl. Hann
er nú einn eftirlifandi heióursfé-
laga Sögufélags Skagfirðinga.
Hann er af mörgum kunnur, ekki
síst fyrir skrif sín margvísleg um
áratugaskeið, hefur ritað fjölda
fróðleiksþátta, auk greina um
menn og málefni.
Bókin sem hefur að geyma rit-
smíðar Björns heitir „Gengnar
götur“. Fellur hún undir hugtakið
þjóðlegur fróðleikur, hefur aö
geyma samtals 22 þætti eftir Bjöm
um persónusögu og staðfræði.
Hannes Pétursson skáld og Krist-
mundur Bjarnason rithöfundur
hafa valið efnið og búið til prent-
unar. Hér veiður gripið niður í frá-
söguþætti Bjöms um Marka-Leifa
Þetta er mitt fag
Alþingishátíðin 1930 varð
þeim minnisstæð, sem þar voru.
Þar var tjaldborg mikil. Flest hér-
uð höfðu stór tjöld hvert fyrir sig,
og voru þau kölluð búðir að fom-
um siö, og svo voru mörg önnur
minni tjöld, þar sem fólk svaf um
nætur. Skagfirðingabúð var mikill
salur, og var gleðskapur þar mikill
að sögn. Ekki er nú vitað með
vissu, hvað Skagfirðingar voru
fjölmennir á hátíóinni, en þar voru
allmargir hreppstjórar og stór-
bændur, tveir prestar eða fleiri og
svo fyrirmenn héraðsins, Sigurður
sýslumaður og Jón alþingismaður
á Reynistað. Nokkrir fóru ríóandi
suður Kjöl, en aðrir á bílum.
Það var einn daginn, þegar há-
tíðin stóð sem hæst, að Jón Þ.
Bjömsson, skólastjóri á Sauðár-
króki, gekk inn í Skagfirðingabúð.
Aðeins einn maður sat þar inni og
var aó lesa í bók. Jón spurði
manninn hvemig stæði á því að
hann væri hér inni, þegar allir aðr-
ir væm úti að njóta hátíðarinnar.
Maðurinn svaraði og lyfti bókinni
um leið: „Þctta er mitt fag.“
En hver var maðurinn? Það var
hinn merkilegi afsprengur Skegg-
staðaættarinnar, Hjörleifur Sigfús-
son, og bókin var markaskra.
Þrjátíu þúsund manns var úti á
hátíóarsvæðinu að njóta líðandi
stundar, en Hjörleifur var einn sér
og naut stundarinnar svo sem
hann vildi. Hann mun líka hafa
notið ferðarinnar með því að fara
ríðandi suður Kjöl. Hann var með
Valdimar í Vallanesi, Magnúsi á
Vindheimum og Jóni skólastjóra.
Ef til vill hafa þeir verið fleiri
saman.
Svo segir Stefán á Höskulds-
stöðum frá: „Fjölmennt var í
Rangæingabúð, manndóms- og
myndarfólk að sjá. Þar sat Hjör-
leifur Sigfússon með opna marka-
skrá fyrir framan sig.“
+
Innilegar þakkir færum við öllum fyrir auðsýnda
samúó og kærleiksríkar kveójur við andlát og
útför móður okkar
Elísabetar Ingveldar Halldórsdóttur,
Miklabæ, Óslandshlíð
Halldór Þorleifur Ólafsson
Sigurlaug Ólafsdóttir
Ingibjörg Ingveldur Ólafsdóttir.