Feykir - 25.06.1997, Blaðsíða 4

4 FEYKIR 2V1997
„Bróðkaupið“ í
Sauðárkrókskirkju
Mjög sérstök athöfn fór fram
í Sauðárkrókskirkju á laug-
ardaginn þegar minnst var
„brúðkaupsins” eins og það
var jafnan kallað af gömlum
Króksurum, en þar áttu þeir
reyndar við tvö brúðkaup:
Classensystranna Maríu
Kristínar og Ingibjargar.
María sem giftist 1902 Sig-
urði Thoroddsen verkfræð-
ingi og Ingibjörg 1904 Jóni
Þorlákssyni verkfræðingi
sem seinna varð forsætisráð-
herra. Þær systur voru dætur
Valgarðar Classens verslun-
armanns og konu hans Krist-
ínar.
Brúðarbíllinn beið þeirra Árna og Sigrúnar að athöfn
lokinnni. Myndir/Pétur Ingi.
Kirkjan var skreytt í líkingu við það sem gerðist í brúðkaupunum við upphaf aldarinnar.
Fjölmenni var viðstatt at-
höfnina sem fram fór í fagrulega
skreyttri kirkjunni. Súlumar
voru vafðar greini eins og í
brúðkaupunum tveimur við
upphaf aldarinnar. Meðal þeirra
er flutti ávarp við athöfina var
ffú MargrétThoroddsen, en hún
er eina núlifandi bam þeirra
Maríu og Sigurðar. „Það var á-
kaflega mikið talað um Sauðár-
krók á heimili okkar í Reykjavík
og alltaf venð að segja sögur af
Króknum. Ég sá staðinn í hyll-
ingum og það var mikill spenn-
ingur sem fylgdi því þegar ég
kom í fyrsta skiptið til fyrir-
heitna landsins, 10 ára gömul.
Þá fór ég með móður minni á
strandferðaskipi og var síður en
svo fyrir vonbrigðum þegar ég
kom til Sauðárkróks”, sagði
Margrét.
Athöfnin í kirkjunni hófst
með því að séra Gísli Gunnars-
son ávarpaði kirkjugesti. Þá
flutti Herdís Sæmundardóttir
ávarp fyrir hönd bæjarstjómar
Sauðárkróks. Þar vék hún að
samvinnu Dananna á Króknum
og innfæddra: „saman lyftu
menn, konur og karlar, íslenskir
og danskir Króksarar Grettistaki
við að breyta staðnum úr „ver-
búð á malarkambinum” í menn-
ingarbyggð”, sagði Herdís m.a.
Jón Ormar Ormsson rakti
aðdraganda að byggingu Sauð-
árkrókskirkju skömmu fyrir síð-
ustu aldamót og gerði grein fyr-
ir því stórvirki sem söfhuðurinn
réðst þá í, en kirkjan rúmaði þá
nær tvöfaldan íbúafjölda Króks-
ins. Sagði Jón að gildustu bænd-
um héraðsins hefðu orðið svo
mikið um er þeir fregnuðu af
byggingarkostnaði að þeir hefðu
fallið í ómegin. Jón vék síðan í
nokkmm orðum að brúkaupum
Clessensystra, en athöfninni í
kirkjunni lauk síðan með því að
séra Gísli Gunnarsson gaf sam-
an brúðhjónin Áma Þorbergs-
son og Sigrúnu Oladóttur.
„Allt lífið hefur mér þótt
vont að taka ákvarðanir“
segir Hilmir Jóhannesson bæjarfulltrúi og skáld
„Til að geta talist maður með
mönnum í Þingeyjarsýslu
verður maður að hafa háa
greindarvísitölu. Vísitala mín
var heldur slöpp svo ég flutti
frá Húsavík til Borgarness.
Þegar ég kom í Borgarnes
komst ég að því að Borgfirð-
ingar meta manndóm manna
hvorki eftir gáfum né dugn-
aði, heldur eftir því hvort
þeir eru ríkir. Eg var ekki
ríkur og það sem verra var,
hafði ekki áhuga á pening-
um. Eftir átta ár gafst ég upp
og flutti í Skagafjörðinn. Hér
þarf maður hvorki að vera
gáfaður eða ríkur. Maður
þarf ekki einu sinni að vera
pólitískur. Maður þarf bara
að vera maður sjálfur og um
leið líður manni vel”, segir
Hilmir Jóhannesson í viðtali
sem birtist við hann í Alþýðu-
blaðinu í síðustu viku.
Hilmir er einn þessara
manna sem eftirsóttur er í
blaðaviðtöl, enda vefst honum
ekki tunga um tönn og þarf ekki
langan tíma til umhugsunar.
Einn lesenda Feykis sagði ein-
hvem tíma í símarabbi, að það
væri um að gera að hafa bara
nógu oft viðtöl í blaðinu við þá
Hilmi og Hauk á Röðli. Þeir
klikkuðu aldrei. 1 ljósi þess er
ífeistandi að kíkja frekar á glefs-
ur úr þessu viðtali við Hilmi, í
því ágæta blaði alþýðunnar.
,,Ef ég á að segja alveg eins
og er þá er þessi kenning eins
og svo margt annað, upphaflega
komin ffá konunni minni, en út-
færslan er mín. Konum dettur
svo margt snjallt í hug. Hugsun
þeirra er farsælli en okkar karl-
anna. Þær hugsa hægt og í sam-
hengi og komast alltaf að réttri
niðurstöðu. En gallinn ákonum
er sá að þeim er andskotans
sama þótt þær komist að sann-
leikanum. Þær taka því eins og
sjálfsögðum hlut meðan við
karlmennimir emm sífellt að
koma hugmyndum okkar á
framfæri og slá okkur upp á
þeim”.
- Og talið berst að kveð-
skapnum
„Ég var strákur þegar ég
lærði að setja saman vísur. Og
af því mér gengur illa að þegja,
einkum þegar ég hef skoðun á
einhverju, er ég alltaf reiðubú-
inn að taka þátt í umræðum og
þá vantar einhvem sem getur
kastað fram vísu. Það sem ég
hef ort hef ég samið vegna þess
að það vantaði vísu um tiltekið
atvik. En hinu er ekki að leyna
að ef maður er bullandi aílan
daginn þá dettur venjulega eitt-
hvað nothæft út úr manni. Ef
maður er heppinn þá getur mað-
ur ort eina eða tvær góðar vísur
um ævina”.
Hefúr þig aldrei langað til að
komast í landslið skálda?
„Ég er kominn á þann aldur
að ég get játað að á tímabili kitl-
aði sú hugmynd mig nokkuð
mikið. En ég sá fram á það að
ég yrði að gefa mig allan og
fóma of mörgu og ég hreinlega
tímdi því ekki. En ég er eins
viss um það eins og ég sit héma
að ég hefði getað það. Svo hef-
ur það nú líka skipt nokkm máli
að á þessum ámm hafði ég af-
skaplega gaman af að drekka
Hilmir Jóhannesson.
brennivín og gerði það mér til
h'úls sóma.
Þetta með brennivínið var
ægilega sárt. I sjálfu sér er ég
ekki reiður út af brennivíninu.
Mér féll vel að vera fullur og
leiddist mikið tíminn sem leið á
milli þess að ég náði mér í
flösku. En bömin mín ólust upp
án þess að ég kynnúst þeim.
Það þykir mér sárast í lífinu. En
ég hef náð því að sinna bama-
bömunum. Og þetta hefur svo
sem allt saman blessast því til
allrar guðslukku stóð konan
mín með mér þótt hún væri síð-
ur en svo hrifin af þessari iðju
minni.
Stundum finnst mér ég hafi
ekki stjómað ferð minni gegn-
um tilveruna nema að litlu leyú.
Allt mitt h'f hefur mér þótt vont
að taka ákvarðanir, en einhverra
hluta vegna hef ég alltaf valist í
störf þar sem ég hef þurlt að
taka ákvarðanir. Einhvem veg-
inn hef ég villst á að taka þær
réttu, allavega sloppið við þær
röngu”, segirHilmir.