Feykir - 27.10.2004, Blaðsíða 4

4 Feykir 37/2004
Gunnar Bragi Sveinsson skrifar__________________
Segðu nú satt
Bjami Jónsson
í grein sem þú skrifar á Skagafjordur.is nýlega heldur þú áfram að dylgja og
segja þeim ósatt er nenna að lesa greinar þínar. Margir sem ég hef rætt við
hafa sagt að skrif þín séu ekki svara verð og er nokkuð til í því. En er það rétt
að láta menn, í þessu tilfelli sveitarstjórnarfulltrúa, sem jafnframt er 1.
varaforseti sveitarstjórar og varaformaður byggðarráðs vísvitandi komast upp
með að bera ósannindi á fyrrverandi og núverandi fulltrúa í sveitarstjórn?
Mitt svar við því er, Nei.
í pistli þínum vitnar þú í
bréf sem þáverandi sveitar-
stjóra var falið að svara fyrir
hönd byggðarráðs. Þú segir:
„Rétt er að vekja athygli á þeirri
jákvœðu stefnubreytingu fram-
sóknarmanna að hverfa frá
hugmyndum um að til greina
komi að selja Skagafjarðar-
veitur. Áhugi þeirra á sölu
veitnanna kom m.afram í bréfi
sem skrifað var að tilhlutan
byggðarráðs til Eftirlitsnefndar
með fjármálum sveitarfélaga
dagsett 8. febrúar 2000, í for-
mannstíð framsóknarmanna í
byggðarráði”.
Bókun byggðarráðsfundar
2. febrúar 2000 er orðrétt
þannig:
„Lagtfram bréffrá Eftirlitsnefnd
með fjármálum sveitarfélaga,
dagsett 20. janúar 2000, þarsem
óskað er upplýsinga um stöðu
fjárhags sveitarfélagsins. Byggð-
arráð samþykkir aðfela sveitar-
stjóra að svara erindinu”.
Spurning 1: Hvar í bókun
byggðarráðs er rætt um sölu á
veitum?
Spurning 2: Hefur þú rætt
þetta við þá sem sátu þennan
byggðarráðsfund? En þér til
glöggvunar sátu hann þau:
Herdís Á. Sæmundardóttir,
Elinborg Hilmarsdóttir, Gísli
Gunnarsson, Ásdís Guðmunds-
dóttir, Ingibjörg Hafstað og
sveitarstjóri Snorri Björn Sig-
urðsson.
Einnig segir þú um þetta
sama bréf:
„Þar eru kynntir möguleikar á
að selja Rafveitu Sauðárkróks og
Skagafjarðarveitur. I bréfinu
stendur m.a. orðrétt: “Enn á
sveitarfélagið óselt hlutafé sem
reikna má með að seljist fyrir
verulega hœrra verð en nafn-
verð. Ef í það fœri á sveitarféla-
gið nœr skuldlausar veitur.”
Svo lesendur sjái hvers
konar pólitík VG rekur þá er
hér svarbréf þáverandi
sveitarstjóra til eftirlitsnefn-
darinnar. Orðrétt skrifar
sveitarstjórinn þáverandi:
„Ofangreint bréf eftirlitsnefnd-
arinnar, þar sem fram kemur
það mat nefndarinnar að fjár-
hagsstaða sveitarfélagsins sé
alvarleg og aðfjármál þess stefni
í verulegt óefin var lagt fram á
fundi Byggðarráðs Skagafiarðar
þann 2. þ.m.
Sveitarstjórn Skagafiarðar er
vel Ijós erfið staða sveitarfélasins
og að niðurstaða ársreikninga
undarfarinna ára gefur fullt
tilefni til að eftirlistnefndin hafi
þungar áhyggjur afstöðu mála.
Nú þegar er þó óhœtt aðfull-
yrða að niðurstöður ársins 1999
verða ekki í líkingu við árið 1998
enda voru seld hlutabréf í eigu
sveitarfélagsins að nafnvirði 70
milljónir á ríflega 300 milljónir
[hlutabréf sveitarfél í FISK;
innsk. G.B.S.j. Enn á sveitar-
félagið óselt hlutafé sem reikna
má með að seljist fyrir verulega
hœrra verð en nafnverð [t.d.
hlutabréf Sveitarfél. í Stein-
ullarverksm; itmsk. G.B.S.]. Efí
það fœri á sveitarfélagið nœr
skuldlausar veitur.
Þess skal getið að fiárhags-
áœtlun sveitarsjóðs og stofnana
þess fyrir árið 2000 var
samþykkt þriðjudaginn 1.
febrúar sl. og hefur hún verið
send ráðuneytinu. Allt kapp
verður lagt á að ársreikningur
liggi fyrir innan tveggja mánaða
svo og þriggja ára áœtlun og
verður nefndinni gerð grein fyrir
því ef ætla tná að sú vinna
dragist”.
Nú höfurn við texta bréfsins
fyrir framan okkur og í ljósi
dylgja þinna fer ég frarn á svör
við eftirfarandi:
Spurning 3: Hvar í bréfinu er
minnst á sölu veitna?
Spurning 4: Telur þú að rangt
hafi verið að benda eftirlits-
nefndinni á eignir sveitar-
félagsins?
Spurning 5: Hvar í fundar-
gerðum er að finna að bréf
sveitarstjóra hafi verið borið
undir byggðarráð áður en það
var sent?
I pistli þínum talarþú mikið
um jarðvarma og virkjun hans,
m.a. nefnirðu Orkuveitu
Reykjavíkur. Fram kom í fúnd-
argerð Atvinnu- og ferðamála-
nefndar þann 21.09.2004 að þú
hafir átt í óformlegum við-
ræðurn við Orkuveitur Reykja-
víkur (OR) um samstarf.
Spurning 6: Hvar í bókunum
atvinnu- og ferðamálanefndar,
byggðarráðs eða sveitarstjórnar
er að finna heimild til þín til að
hefja þessar viðræður?
Spurning 7: Er það ekki rétt að
OR keppist við að kaupa upp
önnur veitufyrirtæki?
Spurning 8: Var það rætt á
þessum “óformlega” fundi
þínum og forsvarsmanna OR
að þeir hefðu áhuga á
Skagafjarðarveitum?
Ég ætla ekki að hafa þetta
meira að sinni og vísa öllu tali
um sölu á Skagafjarðarveitum
til föðurhúsanna. Þá skora ég
enn og aftur á Bjarna Jónsson
og félaga hans í VG að koma
með sannanir fyrir dylgjum
sínum eða biðjast afsökunar
ella.
Það er ljóst að Vinstri
grænir eru enn og aftur fastir í
fortíðinni. íbúar Skagafjarðar
eiga heimtingu á að VG drattist
til framtíðar og segi íbúum
Skagafjarðar hvernig þeir ætli
að byggja upp samfélag okkar
til framtíðar. En líklega er það
til of rnikils mælst.
Gunnar Bragi Sveinsson
Héradsbókasafn Skagfirðinga í 100 ár______________
„Sterkast í minningunm steinolíu-
bragðið af brjóstsykrínum hjá Isleifi"
Hátíöarsamkoma var í Safnahúsinu á Sauðárkróki síðastliðinn sunnudag
í tilefni eitthundrað ára afmælis Héraðsbókasafns Skagfirðinga.
í upphafsorðunt Unnars
I ngvarssonar forstöðumanns
Safnahússins kom fram að
margt væri óljóst urn fyrstu ár
safnsins, en upphafið mætti
rekja til þess, er séra Zophonias
prestur Halldórsson í Viðvík
sendi sýslunefnd Skagafjarðar
bréf árið 1898, þar sem hann
lýsti nauðsyn þess að stofita
almenningsbókasafh fýrir sýsl-
una, og svo þess, að á árinu
1904, voru lagðar ffá sýslusjóði
eitthundrað krónur til stofn-
unar bókasafns en Lands-
sjóður jafna upphæð á móti.
Sagði Unnar að allar líkur
væru á að ísleifur Gíslason,
hagyrðingurinn snjalli, hafi
verið fýrsti bókavörðurinn og
hafi hann annast umsjónina
allt fram á tjórða áratug
aldarinnar, og einnig að safitið
hafi á fyrstu árunt þess verið á
heimili hans. Fljótlega efldist
safnið og óx að vöxtum, meðal
annars gaf Lestrarfélag Sauðár-
hrepps allar bækur sínar til
safnsins 1906 og árlega var
veitt nokkrum fjármunum til
bókakaupa.
Þá ræddi Unnar um aðra
sem að safninu komu og
nefndi til sögunnar rneðal
annara þá sr. Llelga Konráðs-
son, Steingrím Arason sem
stóðu að byggingu fyrstu
bókhlöðunnar á Sauðárkróki,
en Björn Daníelsson sem
ráðinn var bókavörður 1956
bar hita og þunga þess er
núverandi Safnahús var byggt,
en það var tekið í notkun 1970.
Þessu næst flutti Sigríður
Ingólfsdóttir samantekt um
skáldkonuna Guðrúnu frá
Lundi, sem um áratuga skeið
var mest lesni rithöfundur
landsins, en Sigrún Alda
Sighvats las úr verkum skáld-
konunnar, Þar sem brimaldan
brotnar og Römm er sú taug.
Þá söng Kammerkór
Skagafjarðar nokkur lög undir
stjórn Pál Barna Zabo, en síðan
flutti Hjalti Pálsson, fyrrver-
andi skjalavörður minninga-
brot ffá veru sinni á safninu og
kynnurn af ýmsum þeim sem
að málefitum þess komu.
Dóra Þorsteinsdóttir, nú-
verandi bókavörður, sagði að
ákveðið hafi verið að draga út
nöfn þriggja eigenda áskriffa-
korta í bókasafninu og færa
þeint gjöf frá safninu, þakk-
lætisvott fyrir löng og góð
samskipti. Það voru svo
Gunnar Guðmundsson frá
Kammerkór Skagafjarðar söng nokkurlög undirstjórn Pál Barna Zabo.
Víðinesi, Ingibjörg Hansen og
Bjarney Sigurðardóttir frá
Sauðárkróki sem fengu að gjöf
handunnar leirskálar gerðar af
listakonunni Önnu Hróðnt-
arsdóttur í Varmalilíð.
Brynjar Pálsson bóksali á
Sauðárkróki, tók síðastur til
rnáls og flutti skemmtileg og
leiftrandi minningabrot af
kynnunt sínum af ísleifi
kaupmanni og hagyrðingi á
Króknum, en þeir voru hátt í
tvo áratugi samtíða og bar
hæst í bernskuminningum
Brynjars, notalegt steinolíu-
bragðið af brjóstsykrinum og
öðru því matarkyns sem keyyit
var hjá Isleifi.
Fjöldi fólks sótti þessa
glæsilegu santkomu og skoð-
aði að lokum sýningu á ýrnsu
sent tengdist Isleifi, svo og
görnlu Hólaprenti í eigu safit-
anna og margt fleira.