Feykir - 18.04.2007, Blaðsíða 7

15/2007 Feykir ~7
Grímur heitinn var nákvæmur í öllum sínum vinnubrögðum

Ji

Uppi á skáp á heimili Gríms erað finna safn sem inniheldur allar þær fréttir sem hann
hafði í gegnum tiðina sent frá sér.
Fyrsta fréttin var handskrifuð i anda þess tíma.
Grímur var duglegur að kynna sér allar tækninýungar og með timanum tileinkaði
hann sér að vinna allar fréttir i tölvu.
Vinnuhorn Gríms heitins, en þarna vann hann allar sínar fréttir.
lesa í skýin og spá þannig til um
veðrið. Þessari list kom hann
áíram til komandi kynslóða og
kenndi barnabörnum sínum að
lesa í skýin.
I kringum níræðisafmæli
Gríms var hann gerður að
heiðursborgara Blönduósbæjar.
Þau Gísli og Halla segja að
nafnbótin hafi komið flatt upp
á gamla manninn; -Þetta kom
honum á óvart og honum þótti
þetta svolítið pjatt en honum
þótti vænt um það samt.
Síungur og
nýungagjarn
Grímur var íslenskur karl-
maður, karlmaður af garnla
skólanum, og ffaman af ævi
sinni kom hann ekki í eldhúsið
í öðrum tilgangi en til þess að
snæða mat sinn.
-Ég man að ef mamma var
ekki heirna að þá sáu systur
mínar um matseldina á meðan.
Það var ekki fýrr en hann var
korninn á áttræðisaldurinn
og heilsa mömmu fór að bila
að hann tók til við að læra að
elda. Og þá lærði hann það
heilshugar og af alúð. Mamma
var þá heima og hún kunni til
verka, þó hún gæti ekki og afþví
lærði pabbi, segir Gísli og Halla
tekur við. -Hann vildi alltaf
hafa hlutina heila og hreina
og inaður átti ekki að sækja í
burtu það sem maður gat gert
heima. Honuin fannst nútíma
heimilisrekstur litast of rnikið
af því að allir hlutir væru keyptir
úr búð. Hann hafði áhyggjur
af því að þriðja kynslóðin,
barnabörnin, myndu ekki læra
að taka slátur eða sauma sinn
fatnað heima, hvað þá að gera
við. Það þótti honum miður.
Ég man ekki betur að hann hafi
sjálfur tekið þátt í að gera slátur
á Garðabyggðinni eftir að hann
varð þar einn, riíjar Halla upp.
Eldamennskan var ekki það
eina sem Grímur heitinn tók
upp á sínurn effi árum. Hann
tamdi sér notkun farsíma auk
þess sem hann tölvuvæddist.
Var það væðing sem þau Gísli
og Halla segja að hafi til þess að
byrja með tekið á þolinmæði
barnabarnanna. Uppi á vegg við
hlið tölvu hans hangir rniði með
útskýringum á helstu aðgerðum
tölvunnar. Síðustu ár notaðist
Grímur við tölvupóst þegar
hann sendi frá sér efni. Þá lagði
Grímur mikið upp úr því að
skilja tækninýungar. -Bloggið
var eitthvað sem hann þurfti að
fá nákvæma lýsingu á hvað væri.
Eftir að hafa fengið útskýringu
á fýrirbærinu skoðaði hann
þetta og gaf upp þann dóm að
rneiri parturinn af þessu væri
kjaftæði.
Minningin lifír
Lífsvilji og gleði fylgdi Grími
fram á síðasta dag og í fýrravetur
náði hann að fara á fjögur
þorrablót, þar var hann hrókur
alls fagnaðar, söng og dansaði
og fór helst ekki úr húsi fýrr
en allir hinir voru örugglega
farnir heim. Þá var hann vinsæll
heim að sækja og barnabörnin
og barnabarnabörnin, eða
afkomendurnir, eins og hann
kaus að kalla þau, fóru ekki
framhjá án þess að kíkja í
heimsókn hjá afa. Hangikjöt,
uppstúf, harðfiskur og annað
slíkt góðgæti var á borðum.
Grímur var jú fyrst og síðast
ættarhöfðingi.
Eins og áður sagði
greindist Grímur með lungna-
krabbamein í haust sem leið.
-Pabbi hafði það sem lífsmottó
að taka því sem að höndum
bæri, segir Gísli. -Og þannig
tók hann einnig á þessum
veikindum sínum. Hann fór
suður í geislameðferð í sex vikur
en að öðru leyti var hann heima
þar til síðustu tvær vikurnar.
Við, afkomendurnir, skiptumst
á að sitja yfir honum og erurn
þakklát f)TÍr að hafa fengið þetta
tækifæri til þess að vera með
honum síðustu stundirnar.
Sjálfur hef ég verið svolítið
í félagsmálum og þá aðallega
í kringum bændasamtökin.
Þar var ég oft spurður hvort ég
væri sonur Gríms Gíslasonar og
því gat ég aldrei annað en játað
með stolti. Næsta spurning var
gjarnan hversu gamall hann
væri orðinn og margir hristu
höfuðið í forundran þegar þeir
heyrðu hans rétta aldur.
Grímur andaðist að loknu
löngu dagsverki þann 31. mars
síðast liðinn umvafmn sínum
nánustu aðstandendum. Það
færðist yfir hann ffiður og kyrrð
síðustu dagana og barnabörnin
eru sannfærð um að nú dvelji
hann með önunu Sellu. Á
heimili hans ríkir nú kyrrðin
ein. Ljósin eru slökkt utan ljós
sem logað hefur í sjö ár eða
allt ffá andláti Sesselju. Það
ljós logar nú þeim báðurn til
heiðurs.
Útför Gríms fór ffam í
Blönduóskirkju þann 10.
apríl. Yfir kistunni frumflutti
kór eldri borgara lag eftir
Kristófer Kristjánsson við ljóð
Gríms. Einnig var flutt ljóð
eftir Jakob á Hóli, dótturson
Gríms og sungið var lag eftir
Sesselju, dótturdóttur Gríms.
Við kistuna stóð bæjarstjórn
Blönduóss heiðursvörð. Félagar
hans úr hestamannafélaginu
Neista stóðu heiðursvörð við
kirkjudyr fýmir athöfn og fóru
síðan á undan líkfylgd ffá kirkju
á fimm rauðum hesturn, en sá
litur var hans uppáhald. Að
athöfh lokinni bauð bæjarstjórn
Blönduóss til erfis. Grímur
var aldrei mikið fý'rir kökur
og alls ekki ef þær voru ekki
heimagerðar. I hans anda var
því boðið upp á hangikjöt og
uppstúf í erfiveislu hans.
Við látum orð barnabarna
hans vera lokaorðin. Grírnur
Gíslason talar ekki aftur frá
Blönduósi, en minningin lifir.