Morgunblaðið - 29.10.2016, Qupperneq 4

4 ÍÞRÓTTIR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. OKTÓBER 2016
VIÐHORF Á LAUGARDEGI
Rúnar Kristinsson er kom-
inn skrefinu lengra en aðrir ís-
lenskir knattspyrnuþjálfarar eftir
að hann var ráðinn þjálfari Loke-
ren í Belgíu í gær.
Einn Íslendingur, Arnar Þór
Viðarsson, sem nú er aðstoðar-
maður Rúnars, hefur þjálfað lið í
þessari sömu deild. Hann tók við
Cercle Brugge á botni deildar-
innar, náði ekki að koma liðinu
þaðan og hvarf á braut eftir
nokkra mánuði.
Teitur Þórðarson þjálfaði
lið Vancouver Whitecaps í
bandarísk/kanadísku MLS-
deildinni, sem er kannski ein-
hvers staðar í námunda við Belg-
íu og Holland að styrkleika. Guð-
jón Þórðarson kom Stoke uppí
ensku B-deildina en fékk ekki
tækifæri til að stýra liðinu þar.
Þar með eru upptalin
stærstu verkefni íslenskra knatt-
spyrnuþjálfara erlendis. Ólafur
H. Kristjánsson er á góðum stað
með Randers í dönsku úrvals-
deildinni, sem er þrepi fyrir neð-
an belgísku A-deildina. Teitur
gerði það gott sem landsliðs-
þjálfari Eistlands á sínum tíma.
Rúnar er kominn á fornar
slóðir og það var gaman að sjá
viðbrögðin í hans gamla félagi
þegar hann sneri þangað aftur í
gær. „Kóngurinn er kominn
heim,“ sögðu Lokerenmenn.
Rúnar var hetja hjá félaginu á ár-
um áður, spilaði með liðinu í sjö
ár og er einn vinsælasti leikmað-
urinn í sögu þess.
Þannig var það reyndar líka
hjá Lilleström. Rúnar naut mik-
illa vinsælda þar sem leikmaður
en var að lokum látinn taka pok-
ann sinn. Starfsumhverfi knatt-
spyrnuþjálfara er óvægið og þeir
verða að ná árangri, sama hverj-
ar aðstæðurnar eru. Það er
ástæða til að óska Rúnari alls
hins besta í nýju starfi.
BAKVÖRÐUR
Víðir Sigurðsson
vs@mbl.is
HARÐJAXLAR
Kristján Jónsson
kris@mbl.is
Í umræðu um íþróttir verða iðulega
til alls kyns mýtur. Umræðan er oft
einsleit og ekki virðist vera mikið
pláss fyrir ólíkar skoðanir. Af og til er
fjallað um harðjaxla og er sú umræða
í raun skemmtileg enda er þá iðulega
verið að hrósa fólki fyrir að leggja
mikið á sig á íþróttavellinum. Stund-
um er talað um harðhausa en líklega
er það orð tilvísun í þá tíma þegar
menn skölluðu aftan í hnakkann á
öðrum í fótbolta á Bretlandseyjum.
Ekki er þar um huggulegustu hlið
fótboltans að ræða.
Þegar merkimiðinn harðjaxl er
settur á einhverja íþróttamenn þá er
það nú yfirleitt bara hrós og fátt ann-
að en jákvætt um það að segja. En
hins vegar virðist þetta ekki vera
hugsað mjög djúpt og kannski engin
sérstök ástæða til. Yfirleitt er þessu
þannig farið að íþróttafólk er stimpl-
að harðjaxlar út frá leikstíl þess á
vellinum. Einnig eru ágætar líkur á
því að fólk í sjálfsvarnaríþróttum og
mögulega lyftingum fái harðjaxla-
stimpilinn.
Mér dettur í hug að hugsa mætti
þetta út frá fleiri vinklum heldur en
því hvernig fólk beitir sér í keppni.
Ég held að fleira íþróttafólk hafi unn-
ið fyrir því að vera kallað harðjaxlar
heldur en augljósustu dæmin. Til
gamans þá ætla ég að nefna nöfn
nokkurra sem mér finnst að standi
vel undir harðjaxla-nafnbótinni en
hafa mér vitanlega aldrei verið kölluð
harðjaxlar í tengslum við íþrótta-
iðkun sína. Líklega þar sem leikstíll-
inn kallar ekki á það.
Eiður Smári Guðjohnsen
Ég hef áður minnst á þá þolraun
Eiðs Smára Guðjohnsens að blása
aftur lífi í atvinnumannaferil sinn árið
1998. Draumurinn virtist vera að
deyja út hjá einum efnilegasta knatt-
spyrnumanni sem þjóðin hafði eign-
ast. Ferill sem hafði byrjað svo vel
með Ronaldo, Jaap Stam og fleiri
köppum hjá PSV. Eiður lýsti því í við-
tali á sínum tíma að honum var ráð-
lagt að „æfa í gegnum sársaukann“.
Hann átti sem sagt að reyna að æfa
og koma sér í form og vonast til þess
að sársaukinn eftir ljótt fótbrotið
myndi hverfa. Margir læknar spáðu
því að dæmið væri vonlaust og að
hann myndi aldrei spila aftur sem at-
vinnumaður. Við þetta má bæta að
Eiður fótbrotnaði aftur árið 2011, þá
33 ára, en hefur tekist að bæta fimm
árum við landsliðsferilinn eftir það og
spilaði í lokakeppni EM. Eiður er
aldrei kallaður harðjaxl.
Guðmundur Benediktsson
Ekki hef ég tölu á því hversu oft
Guðmundur Benediktsson var af-
skrifaður á sínum ferli sem knatt-
spyrnumaður. Eins og Eiður var
hann einn efnilegasti leikmaður í
Evrópu og fór utan strax að loknum
grunnskóla. Þegar Guðmundur var
tvítugur hafði hann þrívegis slitið
krossband. Eftir hvert krossbandsslit
tekur við gríðarleg vinna í endur-
hæfingu sem tekur um það bil átta
mánuði. Sjaldan styttra og oftast
lengra. Guðmundur sýndi snilld-
artilþrif hér heima þegar hann gat
beitt sér en hnémeiðslin bönkuðu
reglulega upp á og krossböndin gáfu
sig oftar. Hann hneig til dæmis niður
í vítateig ÍA þegar Íslandsmótið var
hálfnað 1996 en þá hafði hann skorað
9 mörk í fyrstu 8 leikjunum. Guð-
mundur gafst aldrei upp og varð leik-
maður ársins 1999 þegar KR vann
tvöfalt eftir langa bið. Þegar hann
hafði verið afskrifaður eina ferðina
enn, þá var hann lykilmaður í Ís-
landsmeistaratitli Vals 2007, þá 33
ára. Guðmundur er aldrei kallaður
harðjaxl.
Jón Arnór Stefánsson
Jón Arnór Stefánsson er á leið í
hnéaðgerð sem hann hefði ef til vill
átt að fara í fyrir tveimur árum. Hann
lék alla leiki Íslands á EM í Berlín
þótt tappa þyrfti vökva af hnénu eftir
hvern leik. Í beinu framhaldi lék hann
svo gott sem alla leikina með Valencia
í deild og Evrópukeppni um veturinn.
Í sumar hélt hann áfram og hjálpaði
Íslandi að komast í sína aðra loka-
keppni. Allan þennan tíma með illa
farið hné þar sem hnéskelin hefur
færst til. Jón er aldrei kallaður harð-
jaxl.
Margrét Lára Viðarsdóttir
Þegar Margrét Lára Viðarsdóttir
var orðin einn marksæknasti lands-
liðsmiðherji í heiminum þá lenti hún í
erfiðum og flóknum meiðslum. Á sem
einfaldastan hátt má reyna að skýra
þau sem svo að vöðvarnir í lærinu hafi
stækkað of mikið fyrir hylkið sem
umlykur þá. Margrét spilaði meidd,
bæði með landsliðinu og sem atvinnu-
maður, í liðlega fimm ár. Á þeim tíma
tókst henni að verða markahæsti leik-
maður sænsku deildarinnar. Henni
tókst að beita sér í lokakeppni EM
2013 og hjálpaði nú landsliðinu að
komast í sína þriðju lokakeppni. Mar-
grét er aldrei kölluð harðjaxl.
Ragna Ingólfsdóttir
Ragna Ingólfsdóttir sleit kross-
band þegar hún var komin inn á topp
40 í heiminum í badminton. Hún virt-
ist á góðri leið með að vinna sig inn á
Ólympíuleikana í Peking en aðgerðin
hefði gert þær vonir að engu. Með
gríðarlegri vinnu tókst henni að
styrkja sig nægilega mikið til að
halda áfram keppni með slitið kross-
band og vann sig inn á leikana í Pek-
ing. Að þeim loknum fór hún í aðgerð
en sneri aftur og vann sig einnig inn á
leikana í London þar sem hún varð
fyrst íslenskra kvenna til að vinna
leik í badminton á Ólympíuleikum.
Ragna er aldrei kölluð harðjaxl.
Harðjaxlarnir
leynast víðar
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
2007 Margrét og Ragna urðu í 1. og 3. í kjöri Íþróttamanns ársins 2007.
KÖRFUBOLTI
Sindri Sverrisson
sindris@mbl.is
„Þetta er flott byrjun. Við erum auðvitað nýtt lið í
deildinni, þó að flestir leikmenn hafi spilað í deild-
inni áður, en förum ágætlega af stað,“ sagði Sig-
rún Sjöfn Ámundadóttir, landsliðskona í körfu-
bolta og leikmaður Skallagríms.
Nýliðarnir hafa unnið fjóra af fyrstu sex leikj-
um sínum í Dominos-deildinni á þessu fyrsta tíma-
bili Skallagríms í efstu deild í 40 ár. Í síðustu um-
ferð vann liðið stórsigur á Njarðvík þar sem
Sigrún hélt hinni mögnuðu Carmen Tyson-
Thomas í 13 stigum, og þar áður vann liðið sigur á
Haukum þar sem Sigrún skoraði 16 stig.
Sigrúnu, sem er 27 ára, þarf vart að kynna en
hún á að baki 42 A-landsleiki og hefur leikið með
Haukum, KR, Hamri, Norrköping í Svíþjóð og svo
Grindavík síðasta vetur. Nú nýtur hún hins vegar
þess að spila með uppeldisliði sínu í efstu deild,
með tveimur systrum sínum; Guðrúnu Ósk sem er
eldri og Örnu Hrönn sem er aðeins 15 ára.
„Ég flutti hingað í bæinn þegar ég var 15 ára til
þess að spila körfubolta. Það hefur ekkert verið
mikið kvennastarf í gangi hérna, og ég hélt að það
myndi ekkert gerast strax að Skallagrímur spilaði
í efstu deild. Það er að sjálfsögðu gamall draumur
að rætast og gaman að koma heim og spila fyrir
fullu húsi. Það er allur bærinn með í þessu ein-
hvern veginn. Stemningin og stuðningsmennirnir
eru frábærir á leikjum, og þegar maður fer út í
búð þá er alltaf einhver sem maður hittir sem vill
tala um körfubolta við mann, hvað maður getur
gert betur og svona,“ sagði Sigrún létt í bragði,
ánægð með að geta leikið með systrum sínum, en
þær Guðrún urðu saman Íslandsmeistarar með
Haukum á sínum tíma og fóru þaðan saman til
KR:
„Arna fékk einmitt nokkrar mínútur í síðasta
leik. Við Guðrún höfum ekki spilað saman síðan
um tvítugt eða eitthvað, og það er eiginlega ólýs-
anlegt að vera í þessu með báðum systrum sínum.
Svo eru náttúrulega mamma og pabbi í stjórn
[körfuknattleiksdeildar] svo það snýst allt um
þetta á heimilinu. Það er virkilega gaman að fá að
upplifa þetta með öllum, eins og þau fengu að gera
í fyrra,“ sagði Sigrún, sem segir systraríginn ekk-
ert of mikinn:
„Við tökumst alveg á stundum, ég viðurkenni
það, en þetta er aldrei alvarlegt og við hlæjum
bara saman eftir æfingar. Arna reynir að taka á
okkur eins fast og hún getur, og við verðum auð-
vitað að sýna henni hver ræður. En það eru bara
allir að berjast á æfingum og þær eru virkilega
góðar.“
Litríkur og flottur þjálfari
Spænski þjálfarinn Manuel Rodríguez stýrir
Skallagrími, eins og þegar liðið vann 1. deildina
síðasta vetur, en hann stýrði áður sænska úrvals-
deildarliðinu Solna Vikings.
„Ég var í Svíþjóð þegar hann var að þjálfa þar
en kynntist honum ekkert þar svo sem, en þetta
er virkilega flottur þjálfari. Ég held að hann hugsi
bara um körfubolta. Hann er litríkur og gerir allt
sem hann getur til að ná því besta út úr liðinu. Ég
er ánægð með hann, og hann sinnir öllum leik-
mönnum á æfingum. Það er engin útundan,“ sagði
Sigrún.
„Hann hefur verið að prófa mig í nokkrum stöð-
um og sjá hvað kemur best út. Ég er bara rosa-
lega ánægð á meðan liðið er að vinna. Ef ég þarf
að spila vörn þá spila ég vörn, og ef ég þarf að
skora þá geri ég það. Í leiknum við Njarðvík bað
hann mig að spila vörn gegn Carmen og það var
bara mitt hlutverk. Ég er sátt á meðan það geng-
ur vel og ég held að við séum á réttri braut, þó að
ég sem einstaklingur og fleiri þurfum að bæta ým-
islegt,“ sagði Sigrún.
„Það snýst allt um
þetta á heimilinu“
 Sigrún leikur með tveimur systrum sínum í Skallagrími  Foreldrarnir í stjórn
Morgunblaðið/Ófeigur
Systur Sigrún Sjöfn Ámundadóttir og Guðrún Ósk Ámundadóttir í hörðum slag gegn Stjörnunni.
Sigrún Sjöfn Ámundadóttir
» Er 27 ára gömul landsliðskona, með 42
landsleiki, og leikmaður Skallagríms í
Borgarnesi. Hún er næst stigahæsti Íslend-
ingurinn í deildinni.
» Er ein þriggja systra sem mynda fjórðung
liðs Skallagríms.
Lék áður með Grindavík, KR, Hamri og Norr-
köping í Svíþjóð.