Norðurslóð - 27.03.1981, Page 2

NORÐURSLÓÐ
Útgefendur og ábyrgðarmenn:
Hjörtur E. Þórarinsson, Tjörn, Svarfaöardal
Jóhann Antonsson, Dalvik
Afgreiösla og innheimta: Sigríöur Hafstaö, Tjörn
Sími 96-61555
Ljósmyndari: fíögnvaldur Sk. Friöbjörnsson
Prentun: Prentsmiöja Björns Jónssonar
Mál málanna,
traust vegasamband -
traust raflína
Nú á dögunum gekk yfir eitt þralátasta og harðskeyttasta
norðanáhlaup sem skollið hefur hér á norðurströndina í háa
herrans tíð. í heila viku hélt stormurinn áfram að „orga og
grenja og hrista og hræða" eins og skáldið segir og hélt öllu
lífi í heljargreipum. Samt lifðum við áhlaupið af án veru-
legra áfalla.
Það skiptir sköpum að rafstraumurinn, þessi lífgefandi
blóðrás hvers héraðs, rofnaði aldrei á hinni erfiðu leið milli
Akureyrar og Dalvíkur þótt línan sé að hluta gömul og veik
og þurfi lífsnauðsynlega að endurnýjast hið fyrsta að dómi
starfsmanna Rariks hér. Þess vegna höfðu menn þrátt fyrir
allan hamaganginn ljós og yl og orku til nauðsynjaverka.
Fyrir það megum við vera harla þakklát.
Það tókst einnig að halda uppi lágmarkssamgöngum á
landi og mjólkin frá hínum stóru kúabúum héraðsins komst
að lokum til skila. En mikla peninga kostar þessi barátta við
vind og snjó, þegar svona viðrar.
Alltaf sýnir það sig betur og betur hvílíka yfirburði nýju,
háu vegirnir hafa gagnvart snjóalögum. Einhveralversti kafli
á fjölfarinni leið hér norðanlands er við Svarfaðardalsá. Það
er sjálf brúin á ánni og vegirnir frá henni til beggja hliða.
Þessi kafli, bæði brúin og vegurinn, hefur verið og er á
vegaáætlun á þessu herrans ári 1981. Nú berast þær fréttir
hinsvegar að líklegast verði þessi framkvæmd skorin niður
vegna fjárskorts. Þetta eru vondar fréttir, ef sannar reynast,
og valda öllum mönnum hér um slóðir miklum vonbrigðum.
Því verður að treysta í lengstu lög að svo illa takist ekki til,
því fjármagnið er að sjáifsögðu til, það eraðeins spurningum
skiptingu þess á hin einstöku verkefni í fyrsta lagi í þjóð-
vegakerfinu í heild og síðan innan þessa kjördæmis sér-
staklega.
Við viljum biðja fulltrúa okkar á Alþingi að athuga sinn
gang mjög vel áður en þeir samþykkja að fresta endurnýjun á
þessum gamla og stórhættulega hlekk i þeirri keðju, sem
tengir okkur við Akureyri og þar með umheiminn.
Auglýsing
frá stjórn verkamanna-
bústaða á Dalvík
Áformað er að byggja verkamannabústaði ísumarog
er því hér með auglýst eftir væntanlegum umsækj-
endum um íbúðir. Umsóknareyðublöð fást á skrif-
stofu Dalvíkurbæjar. Rétt til kaupa á íbúðum eiga
þeir sem hér segir:
A. Eiga lögheimili á Dalvík.
B. Eiga ekki íbúðir né eigrt í öðru formi.
C. Haft hafa meðalárstekjur þrjú síðast liðin ár
áður en úthlutun fer fram eigi hærri upphæð en
sem svarar 2.600.000 gkr. hjá einhleypingi eða
hjónum og 230.000 gkr. fyrir hvert barn áframfæri
innan 16 ára aldurs.
Ekki mega vinnustundir á ári vera færri en 516
(1/2 staða).
Kaupskilmálar:
Kaupandi greiðir 10% af verði íbúðar sem greiðast í
tvennu lagi. 90% er lánað til 42 ára meðO.5% vöxtum
og að fullu verðtryggt.
Umsóknum sé skilað fyrir 10. apríl 1981 til Helga
Jónssonar, Ásvegi 11, eða Rafns Arnbjörnssonar,
Öldugötu 3, sem einnig veita allar nánari upplýs-
ingar.
F.h. stjórnar
Helgi Jónsson
Rafn Arnbjörnsson
Vandarvetur
Framhald af forsíðu.
að gera í vetur. Snjóblásarar á
stórum traktorum hafa reynst
hin mestu þarfaþing til að opna
heimreiðar og sýsluvegi og
jafnvel vegi sjálfrar Vegagerðar-
innar. Ennfremur reynast mjólk
urtankbílarnir mjög vel í hönd-
unum á okkar þrautreyndu
bílstjórum, en öllu má þó
ofbjóða.
Hjá oddvita hreppsins höfum
við heyrt, að snjóruðnings-
kostnaður sé orðinn geysimikill
og hollast að reikna með góðri
viðbót enn.
Eina vonarglætan er tengd
því, sem Jónas í Koti minnti
fréttamann á, að öskudagurinn
ætti sér 18 bræður, sem gjarnan
fylgdu honum fast eftir. Að
þeim loknum breytti oftast til.
Það ætti þá að verða nú um
næstu helgi, sunnudaginn 22.
mars. Við sjáum hvað setur.
Við sjóinn
Þá talaði blaðamaður við Ottó
Jakobsson á Dalvík og spurði
fregna af sjósókn í rysjóttri
tíðinni. Ottó kvaðst reyndar
ekki hafa á sjó komið í mörg ár,
en vissi þó gerla hvað er að
gerast á vettvangi sjósóknar á
Dalvík.
Það kom í ljós, sem við var að
búast, að gæftir hafa verið með
endemum lélegar síðan um
áramót og þessa dagana er
auðvitað engin fleyta á sjó nema
togararnir. (Björgvin reyndar í
lamasessi inni á Akureyri og
bíður vélar sinnar frá Noregi).
Netabátarnir hafa því átt við
erfiðleika að etja og við gæfta-
leysið bætist svo það, að fiskur
er lítill á miðunum útifyrir og
hér innfirðis hreint enginn.
Sjávarkuldi er nefnilega hreint
óvenjulegur nú í ár, jafnvel
talsvert undir núllgráðu þar sem
hann venjulega er þó nokkurra
gráðu heitur. Vertíðin er sem
sagt léleg enn sem komið er, þó
ekki öllu lakari en í fyrra, en þá
var hún líka ósköp slök miðað
við það sem menn voru farnir að
venjast síðari árin.
Hrognkelsakarlar segja líka,
að ekkert komi í netin þótt
menn hlaupi í að leggja eitt og
eitt til prufu milli veðra. Herra
rauðmagi er ekki kominn á
miðin ennþá, þótt kominn sé
þessi tími. Kuldinn hefur víst
þessi áhrif á lífsstarfsemi hans
eins og annarra sjávarbúa. Og
þá er ekki von að frú grásleppa
sé komin í gotstellingar, því
alltaf er hún góðan spöl á eftir
blessunin. Sem sagt fremur
dauft hljóðið við sjávarsíðuna,
en ekkert vonleysisvæl þó.
Og hjá iðnaðarmönnum
Fréttamaður hafði tal af Ingólfi
Jónssyni í Tréverki og spurði
hvað liði byggingarstarfsemi á
Dalvík i vetrarhörkunum. Það
var dauft hljóð í forstjóranum.
Hann sagði að útilokað væri að
fást við nokkra útivinnu, þó
einhverja væri að hafa. Þeir
ætluðu að vinna ofurlítið við
þak á nýja skólahúsinu, en urðu
frá að hverfa, þegar hann brast á
rétt einu sinni enn.
reyndar er ákaflega lítið fast
framundan. í augnablikinu virð
ist lítið muni verða um bygg-
ingarstarfsemi hér á komandi
sumri. helst er talað um ein-
hverjar nýbyggingar hjá nokkr-
um fiskverkunarstöðvum. En
íbúðarbyggingar verða varla
miklar. Ætli sá markaður sé
ekki að verða mettaður í bili,
sagði Ingólfur.
á ferð nema snjóbíllinn og
Drangur aftur orðinn helsti
tengiliðurinn við Akureyri. Ein
björt hlið er þó á ástandinu.
Rafmagnið hefur aldrei brugð-
ist, fyrir það mega menn vera
harla þakklátir.
Og svo er að minnast þess að
veturinn er bráðum búinn og
vorið bíður framundan. Því er
við hæfi að enda þetta yfirlit
með því að raula ljóð Páls við
lag eftir Inga T.
Ó, blessuð vertu sumarsól,
er sveipar gulli dal og hól
og gyllir fjöllin himinhá
og heiðarvötnin blá. O.s.frv.
Viðauki í sama dúr
Og nú er kominn mánudagur
23. mars, góuþræll. Þegar
framanskráð grein var hripuð
niður fyrir nærri viku síðan
voru menn að vísu orðnir leiðir
á ótíðinni, en lifðu þó í voninni
um að upp stytti þá og þegar. Sú
von hefur brugðisttilþessa. Það
hefur nefnilega ekki linnt látum
neina stund síðan þá og í dag er
norðanbylurinn hvað illskeytt-
astur.
Upp í hugann kemur ein
mergjaðasta óveðurlýsing, sem
fyrirfinnst í fornbókmenntum
vorum þ.e. í Fóstbræðrasögu,
en þar kemst höfundur svo
skáldlega að orði:
„Gó Elris hundur (storm-
urinn) alla þá nótt óþrotnum
kjöftum og tögg allar jarðir
grimmum kuldatönnum.“ Það
má með sanni segja að vind-
urinn hafi bæði geyjað og tuggið
allt sem tönn á festir hér á
norðurslóðum í heila viku og
virðist enginn bilbugur á honum
enn. Núer þaðsemséorðiðljóst
að það hefur fjölgað í öskudags-
fjölskyldunni. Þeir bræður eru
orðnir a.m.k. 20.
Nú höfum við þraukað þorr-
ann og góuna og á morgun
byrjar einmánuður, svo við
höfum þrátt fyrir allt leyfi til að
búast við breytingu til batnaðar
hið allra fyrsta.
Erfiðir mjólkurflutningar
Miklir erfiðleikar hafa verið á
söfnun mjólkurinnar í sveitinni
og reyndar flutningi hennar til
Akureyrar líka. Jaðýta hefur
verið send með bílunum cg
lóðsar hún þá heim að fjós-
unum, svo hægt sé að tæma
yfirfulla tankana. þessa stund-
ina bíða tankbílarnir báðir á
Dalvík fullir af mjólk, annar
með vikugamla mjólk (þá elstu)
eða meira.
Það er æði langt síðan slíkir
erfiðleikar hafa orðið í mjólkur-
flutningunum, og aldrei síðan
tankvæðingin komst á. en frá
eldri tíð muna menn annað eins
og miklu verra, en þá var tæknin
önnur.
Til gamans skal hér birt fyrsta
vísa úr brag, sem settur var
saman fyrir einum 25 árum til
að skemmta með á þorrablóti.
Blótið fórst fyrir í það skiptið
fyrir ófærð, svo bragurinn var
aldrei kveðinn:
Nú er frost á fróni / frýs í
dúnkum skyr,
æði aumlegir / eru bændurnir.
Þegar þeir fara um fold á
Fergusonunum
framlágir af feykna búsorgum.
Bóndans býli smá / bólar varla
á,
skorsteinar á ská / skaga upp úr
snjá.
Beljugreyin baula á básnum
djúpt í jörð,
yfir völlum veina veðrin hörð.
Þetta var nú á þeim árum,
þegar bændur brutust með
mjólkina til Dalvíkur á eigin
dráttarvélum. (Og vel á minnst.
Eru ekki einhverjir, sem luma á
góðum ljósmyndum af mjólkur-
lestum, dráttarvélum í lest eða,
og ekki síður, hestasleðum í lest
eða við hesthúsið á Dalvíkinni?
Slíkar myndir, ef til eru, væru
ómetanlegar heimildir um
merkilegan þátt í svarfdælskri
atvinnusögu, sem aldrei kemur
aftur).
Síðustu fréttir
Daginn eftir var aftur
uppstytt, svo að menn hittu
leið um snjógvar slóðir
storðar, og frost var orðið.
Svo segir Jónas Hallgrímsson.
Og viti menn, þegar birti af
fyrsta degi einmánaðar, var allt
dottið í dúnalogn og sá í bláan
himin á stöku stað. Þá komu í
ljós hinar furðulegustu lands-
lagsbreytingar, sem orðið höfðu
í kringum bæina, himingnæf-
andi skaflar, þar sem áður voru
sléttar grundir, en fyrri kenni-
leiti gjörsamlega horfin sjónum.
Og nú er bara að vona að
„votur verði einmánuður,“ og
mun þá vel vora þrátt fyrir
allt. H. E. Þ.
Minning
Eiður Sigurðsson
standið, og
mvindurinn
al og heldur
Eiður frá Ingvörum er látinn.
Hinn níræði unglingur eins og
eitt gott skáld kvað um hann, er
fluttur yfir landamærin, þangað
sem leiðir okkar allra liggja, og
þar mun honum vel fagnað.
Hann hafði lokið stóru og
erfiðu hlutverki og myndu fáir
fara í spor hans’og halda hans
létta skapi, en skapgerð Eiðs var
með eindæmum, alltaf hress og
glaður.
Eitt sinn fór ég á árshátíð með
honum og hann þá kominn yfir
áttrætt. Þegar farið var að
dansa var hann fyrsti maður á
gólfið og þeytti þar yngri og
eldri konum í kringum sig og
dáðist ég að þreki hans og
léttleika, og sá ég ekki betur en
dömurnar væru ánægðari í
fangi hans en yngri manna.
Þannig var hans líf, þrátt fyrir
andstreymi sem hann átti við að
stríða um æfina. Hann átti góða
konu, en því miður heilsulausa
um fjölda ára en hann átti líka
mjög góð 7 börn, sem stuödu
hann með ráði og dáð.
Líf Eiðs var ekki alltaf dans á
rósum. þar fyrir var alltaf góða
skapið yfirgnæfandi, því hann
var alltaf sama ljúfmennið.
Vertu sæll. kæri mágur, og
Guð blessi minningu þína, ég
mun sakna þín og afkomendur
þínir sem eru nú 94 alls hafa
misst mikið. Guð blessi minn-
ingu þína. H>G>
2 - NORÐURSLÓÐ