Skátablaðið Faxi - 05.10.1967, Blaðsíða 4

IUM yM vxsBuana
í endaðan julí 1952 varð böð slys auatur f Qnápverjahre^ni, að
í maður lenti mex hanðlegginn f heybl 4sara og tættiet hanfi af
u?P imfHr 6x1. Þeeea atburðar var getið f flögblöðunum, ert hino
yar ekH eine vfða getið að það, eew varð manninum til bjargar
var að barna var ekati viðetaddur, sem með enarræði eínu s» strax
hvað gera burfti.
Gkátinn, aem hér tan rœðir heitir ðlafur Jóneson 15 ára og er starf-
andi f akátafélaginu Fosebdar á Selfosei. Hann var að vinna með
raanninum, sem tyrir alyeinu varð, og begar hann sá hvernig komix ver
bra hann skjótt við. Hann atöðvaði blóðrisina ur slagæHinni me* bví
o*1 brysta á hana og aíðan vafði hann handklæði um stúfinn og snérí
upp á svo ax blóðrasin stöðvaðist.
Tolsverður tími leið þar til hinn slaooði komst undir læknishendur
og er bví enginn efi á þv£ að hann hefði látist úr blóðmissi, ef
Ölafur hefði ekki brugðið svo skj’ótt við sem raun varð á.
Bæði bóndínn á bænum og sjúkrahiíslæknirínn á Selfossi, sem bjó im
sárið hafa borið bað, að ekki leiki á þvf nokkur vafi, að hinn
slasaði ei§i líf sitt engu fremur en snarræði Ólafs að þakka.
ólafur Jonsson hefur her staðið sig eins og sönnum skata ssamir.
TTann hefur sínt það að hann "vor viðbúinnH begar á reið, og hann
hefur einnig sínt það áþroifanlega, hve skátabjálfunin getur verið
dýrmæt, bogar á barf að halda, og hún getur jáfnvel bjargað mannslífum,
*4egi fordcaní hanns verða sem flestum skátum til fyrirmyndar.
—oOo— — o0o-=“
mmmi vasaklt

Ég ætla að segja ykkur sögu bess efnis hversu skaðlegt bað er,
að nota óhreina vasaklúta.
Drengur nokkur, er árni hét, var sendur I búð. Á leiMnni vildi
svo illa til að hann datt á götuna og hruflaði sig töluvert á
hendinni svo að blæddi úr. Xrni var harður drengur og fór bví ekki
að gráta, helður tók hann upp hjá sér vasaklút, sem bví miður var
mjög óhroinn, og ^urkaði á ser hendina og batt svo klútinn um hana.
Bftir tvo sólarhringa bar frá, fór árni að finna til verkjar £
hendinni. Þetta égerðist meir og meir, þangað til að hann varð að fara
f rúmið og aækja burfti laðcnir. Þegar hann kom sagði hann að blóð-
eitrun væri í henðinni og hún stafaði af þvi að óhreinindi
og bakteríur hefðu komist x sarið. Kom ba £ Ijós að þetta hafði
verið klútnum að kenna.
Arni lá lengi hættulega veikur, en begar hann komst á fætur, þá
strengdi hann bess heitt, að bera aldrei framar óhreinan vasaklút.
Beri* þvf aldrei óhreinan vasaklút, það getur valiið margskonar
óheilsan. Og ef þið neiðið ykkur eigið þið ekki að fara að eins og
Arni heldur strax bera sóttgreinsandi og græðandi lyf á sárið.
TAPAS FUNDID
Tapast hafa gleraugu.
árni marz.
—o0o~'