Skátablaðið Faxi - 01.12.1968, Blaðsíða 6

c.o ég hafði verið lánsamur að lenda í
svo goðua höndun. Þú þarft ekki að láta
kona pér fyrir hjá vandalausun."
„Hvernig veiztu það? Eg á að.eins einn
nák minn attingja á lífi, néðurbréður
sen ég hef aldrei séð. Hann á heina úti
í sveit; Manna lét nig skrifa heimilis-
fang hans í dagbékina nína, og hún g<
þess oft við .i_r, að. ég skylöi
frnnda, ef eitthvað kani fyrir
pabba." „Þá er okicur ekki til
ar boöið," sagöi Bennett. „Við
skrif a.
hana og
setunn-
serðun a
að sj&rifa honun og segja honun, hvernig
sakir staada, Láttu o-ig hafa heinilis-
fangið." Þetta varð til pess, að isenja-
nín Brown, fyrrverandi liðpjáifi við
vcirðliöið og nú .yravöróur viö Crox-
1 eyskéla, fragt nenijtasetur, frétti lát
systur sinnar og var ninntur á loforð.
sen hann hafði gefið.
Benjanrn Brovn var viðstaddur jarðar—
förina og hitti pá systurson sinn í fyr-
sta skipti. Bennett og skátabræður Ba-
víðs voru'einnig við jarðarförina, og
að henni lokinni fér skátaforinginn neð
þá frandur hein til sín.
„Davíð fer neð uér," sagði I.mj'anín við
Bennett. „3g lofaöi systur ninni, að ég
skyl cli ala önn fyrir honun, unz hann
gæti séð un sig sjálfur, en það getur
hann eftir ei tt ár eða tvö. ílg hef talað
við skélastjori, og hann hefur fallizt,
á að Davíð yrði skéburstari í skélanun.
,ág hugsa að nálunun sé vel konið þannig.
„Hann hefði betri tækifsri til að koma-
st áfran, ef hann dveldi hérna í borgin-
ni," sagði Bebnett. ,/-ér þykir njög
vsnt un Davíð og vi 1 hjálpa honuji á all-
an hátt. Hann getur verið hérna hjá nér
o.. eg nun útvega honuu starf við har> o
hsfi, ef pér ksrið yður un."
„Nei, un það. ksri ég uig ekki uip, "
sagöi.--3enjanín neð ákefð, „Loforð er
loforð, og skylcla er skylda. Sg' hef tek-
izt á herðar að sjá un drenginn pg nun
efna það heit.Lavíð fer neð uér."
„Já ef þér viljið. það, er það sjálfsagt..
sagði Bennett. „Evensr farið þér héöan?
„Un leið og störfun nínun hér er lokið,
ekki á norgun, heldur hinn daginn, býst..
ég við." „Já, einnitt, en hafið þér
nokkuð a noti þvx, að Davið verði hérna
hja nér þangað til? Eg veit, að hann
langar til að kveðja vini sina."
„Eg er harðánsgður neð það," anzaði
Benjanín. Davið hafði buið hjá Bennett,
sfðnnslysið varð, og þotti orðið njög
vsnt un skátaforingjann. Hsnn hafði re-
ynzt honun bið bezta, verið honun skil—
ningsgéðurog hlýr vinur. „Þetta blessast
allt sanan, géöi," sagði -öennett við
Davíð, er þeir voru á leið til skáta-
heinilisins. „Þú verður að f-ra frá
okkur, en ekki oar ueð. sagt, að úti sé
vinattan, þott viðskilnaðurinn sé anna—
rs vegar, og skátahreyfinguna parftu
ekki að kveðja að heldur. Við höfun
nafn þitt á listanun eftirleiðis, og þú
ert velkouinn til okkár, hvenær sen þú
villt. Orðin skáti, ávalit skáti, og
þétt vér gefi-st ekki tskifæri tii
vera f skátasveit,
að
skáta-
geturðu iðkað
neniitina einn þíns liðs,"
Þetta tsíðasta kvöld , sen hann var neð
sveiti-nni, hlaut að gerða honun égleyn—
anlegt. Sveitin fnrði honun að gjöf
litla s iittu af skáta. Þeir lofuðu hann
íélagar hans, og éskuðu honun alls hins
bezta og hrépuðu húrra fyrir honun.
Morguninn eftir kon frændi hans og sæ—
kja hann. og síðan var lagt af stað,
og par neð héfst: nýr þáttur í lífi
Davíðs Tennants.
Frh. í næsta blaði.
r ;■