Skátablaðið Faxi - 03.08.1969, Side 5

frh. af bls. 4.
Þegar gamli Benjanxn
var koninn upp til sín og
hafði lokað hurðinni á
eftir sér, birti yfir
svip hans. „Ha: ha: ha:
strákurinn er afbragð.
Kon við kaun þeirra,
retti þein einn vel íti
látinn:." Það ikti í
honun hláturinn. Iiann
heyrði létt fótatak
Lavíðs uppi yfir sér.
„Já, þú ert prýðisclr ..ngur
Bavíð, en ég er ekkert að
segja pér baö. E g hef
skyldun að gegna - og
skyidurnar ganga fyrir
öðru - jafnve I þótt ntt-
artengsl séu annars vegarx
HVEE EE „KIM30"?
Davíð kon á stefnuaótið
við Tona nokkru fyrir
ákveðinn tíraa. Hanc beið
þess rreð óþreyju að geta
sagt honum frá viðburð-
unun kvöldið áður, taldi i
skaðlaust að geta unj
þetta, þar eð frandi haná
hafði ekki beðið hann. að í
þegja yfir því. j
Þeir höfðu nalt sér nót j
á klettastígnun, rétt við
skógarjaðarinn. Þennan |
stað höfðu beir kjörið J
sér, af því að hann var }
drjúgan spöl frá skólanun.1
Davíð stikaði frexi og j
aftur og leit öðru hvoruj
á úr sitt. Þegar koniðj
var fran yfir til&okinnp
tína og ekkert bólaði á j
Tona, tók Zavíð aö gruna, j
að honun hefði verið j
bannað að fara. j
Sj fy ll^b bíð í tíu nínútur i
enn, svo sný ég aftur," |
sagði hann viS sjálfan j
sig. i
Tíu nínúturnar liðu, ogj
ijavxð var koninn uiðja j
vegu er harn sá Tona kona j
á harðahlaupun á nóti séri
„Fyrirgefðu óstunð-j
vxsina," sagði hann más-j
andi. „Eg gat varla viðj
þessi gert. SkólastjóriI
tafði nig. Állt bendir ;
til að ganli Fótur hafi j
krækt í Eiggins í gær- j
kvö}.di, - fyrirgefðm, ég j
gleyndi x svipinn, að j
hann er frnndi þinn en j
Higgins slapp og........." j
„Ljóstraðir joú upp, j
hvernig honun tókst að j
konast undan?" sagði j
Bavíð.
„Já og nei: Hví spyrðu?!
Eeyrðu, þú veizt þó ekki
eitthvað un það?" j
„Eg skal óðara segja j
þér það," svaraði Davxð j
„Segðu nér fyrst, hvað þúj
gerðir, Við geturx hald-;
ið áfran og spjallað." j
„Eg veit raunar ekki j
nikið. Þegar ég kon til j
norgunverðar, en ég borða j
kj Ci, skólastjóra eins og j
þú veizt, reyndi María,
þjónustustúlkan, að launa
niða í lofa ninn, en
frú Tristran varð þess
vör, - hún hefur augun
hjá sér, konan sú, náttu
trúa. María varð að láta
iiiðann af hendi og síðan
var hún spurð, hvar hún
hefði fengið hann. Leitt,
að hún skyldi lenda í
þessu, er hún var að gera
nér greiða. Eg spurði
frúna, hvort ég nstti sjá
niðann. íiún vilöi ekki
lofa nér það, fyrr en
Karía sagðist hafa funöið
niðann á ábreiðu ni við
gangdyrnar. -bktorinn
sagði þá, að auðsstt væri
að einhver hefði rennt
niðanun gegnuu póstopið
á hurðinni, og þar eð
niðinn vnri til nxn, vsri
sjálfsagt að fá nér hann,
en hann heintaði að fá að
sjá niðann, er ég hefði
lesið hann. María baðst
afsökunar, en kvaðst hafa
jfarið þessa leið til þess
að reyna að fyrra nig
vanðræðun, ef neð þyrfti.
„Uss, Toni, ég kari nig
ekki un að heyra alla
söguna. Hvað var á nið-
anun? Hver sendi hann?"
„Hægan nú, ég verð aö
teygja lopann nánar,
Frúxn varð óð og uppvrag,
er hún sá niðann, og
doktornun varð ekki un
sel heldur. A niðanum
stóða aðeins: „s J s við
strönöina. árás - búin.
- Kimbo."
„Hver er líinbo?2
„Doktorinn spurði nig
einnitt að Oví, en ég gat
ekki sagt honun oað * Eg
hef alcírei heyrt þetta
nafn áður. Og þess vegna
er ég svona seinn fyrir,
því að ég varð að skýra
frá öllun strákunun, sen
ég hef skipt við síðan
leyfið kon. 3g sagði
honuu, að þú vsrir .eini
drengurinn, sen ég hefði
nokkuð talað við að ráði,
en ósennilegt v;;ri að þú
hefðir sent niðann, þótt
ég Undir niðri hefði grun
un, að þú hefðir sent
ann. Eg sagði honun^ að
ég ætti enra vini eða
kunningja í íearing, en
gaf í skyn, að ég hefði
lent í tuaki við þorps-
strákana. - - Þegar hér
var konið, bar frsnda
þinn að, og tilkynnti
hann au álfur Higrins
hefði sézt inr.an skóla-
hv.rfisins kvöldið áöur,
en hefði sloppið úr hönc’-
un hnns. Eann gat ekki
un hvernig hann hefði
konizt undan, en honun
féll það niður. Þegar
dotkorinn heyrði þetta,
snaraðist hann að nér og
krafðist að fá að vita,
hvort ég hefði nslt nér
nót við Higrins. Eg
sagði honun, að ég hefði
þegar svarað þeirri spurrr-
ingu, Þá bað hann nig
að lofa liðþjálfanun að
líta á bréfið, en hann
taldi allt hníga að því,
að. Kig; ins hefði skrifað
bré'fið, gerði ráð fyrir,
að ha,nn liefði ætlað að