Dagsbrún - 01.02.1896, Side 3

— 19
hugmyndar þeirrar hjá Gyðingum, að risar (synir Anaks) liaii bygt
jörðina áður fyrri. Ilöfuðið af einni líkneskjunni er Layard fann,
var nálægt 6 fet á hæð'og urðu Arabar lafhræddir er þeir sáu það
og sögðu að jparna væri Nimrod sjálfur, og fiúðu surnir þeirra burtu.
Þá fundu þeir og dýramyndir miklar af vængjuðum nautum
með mannshöfði, vængjuðum ijónum með mannshöfði og voru þau
vanalega við dyrnar á konungahöllunum (Cherubim) varðenglar
hallanna. Þetta voru myndir af hinum helgu nautum og helgu
ijónum Maganna. Þá vildi svo vel til einu sinni, er menn Layards
voru að grafa, að þeir fundu eitt bókasáfnið þeirra Assyríukonung-
anna. Yoru það töflur úr leir, bakaðar og alþaktar myndum og
letri beggja vegna. Þetta var bókhlaða Assturbanipals, er lifði um
650 fyrir Krist.
Þess skal nú minnast, að þá voru menn ekki farnir að rita með
stafrofi þvf, er kent er við Kómverja og fyrst var farið að rita með
um og eftir 600, og yfir höfuð kefir þá tæplega nokkurt rit verið til
í heimi ritað með venjulegum stöfum. Þá voru Gyðingar ekki farn-
ir að rita neinar bækur af biblíu sinni. Það var fyrst um 600 fyrir
Krist, að Hilkia prestur fann lögmálsbókina, og Max Muller, sem
betur en nokkur maður fyr og síðar, ber skynbragð á slíkt, segir, að
það hafi fyrst verið eftir 600, sem biblíur þjóðanna haíi verið ritað-
ar upp á vanalegu máli, þó að sögurnar sjálfar eða brot af þeim séu
eldri. Þá ritaði Confueius sögu Kínverja. Brahamar skrásettu þá
hinar æfagömlu Vedabækur, eins og þær nú koma fyrir, Gyðingar
fói’u þá rita bækur ritningarinnar. Þá rituðu Zóróastersmenn upp
Zend Avesta, en Grikkir kvæði Ilómers.
Letur það, sem stóð á spjöldum þessum, er fundust í bóklilöðu
Asshurbanipals, var ólíkt öllu letri, sem vér þekkjum; heflr það
verið kallað fleygletur, eða fleygrúnir, því stafirnir eru gerðir af
eintómum fleygmynduðum þríhyrningum. Spjöldin sjálf voru gerð
af efni því (leir), er hvorki getur eyðilagst í eldi eða vatni og geta
menn því sagt, að engin þjóð hafl látið eftir sig jafnóforgengileg
minningarrit, sem þessi. Þarna gátu leirtöflurnar legið óskemdar í
þúsundir ára. Þetta var líka heilmikið bókasafn. Töflurnar úr
- Ninivehbókasafninu eru 10,000 að tölu, og seinna hafa fundist önn-
ur söfn, enn þá eldri en þetta. Aðalefnið, sem skráð var á bækur
þessar, var trúarsiðir og trúmál önnur, goðafræði, sköpunarsaga o. s.
frv., reikningslist og stjörnufræði, landafræði, upptalning á höfum,
vötnum, fjöllum, fljótum, þjóðum og borgum. Þar voru og kaflar úr
sögum konunganna. En þó að undarlegt þyki, þá fundu menn þar
og málfræðisbækur, orðabækur, lestrarbækur fyrir skóla o. fl.