Dagsbrún - 01.02.1896, Qupperneq 11

27 —
nokkuð um uppruna heunar, hve nær liún var rituð eða hvar
hún var rituð eða af livaða orsökum ? Ki-istnum íi-æðimönnum
kemur ekki saman um þetta og verða nauðugir viljugir að jita van-
þekkingu sína. Eigum vér að viðurkenna alla bibliuna sem guð-
dómlega innblásna, eða einhvern liluta hennar, og ef svo, hvaða
liluta ? Ef að vcr játum alla biblíuna guðdómiega, pá jitum vér
guðdómlega bók, sem teiur réttmæt blóðug stríð, þrældóm, fjölkvæni,
þjófnað, rán, og aðra glæpi og lesti. Vér tökum þá sem æðstu reglu
fyrir trú manna og lífi bók, sem telur réttmæt morð saklausra
kvenna- og barna. Vér tökum þá sem guðdómiega sanna, bók sem
kennir galdra, djöfulæði og aðra hjátrú og hindurvitni. Vér tökurn
sem guðdómlega sanna, bók, sem hinir vitrustu kristnu fræðimenn
segja að sé langt frá því að vera óskeikanleg,—bók sem augsýnilega
fer víða rangt í sögu, landafræði og náttúrufræði. Er það mögulegt,
að á þessurn upplýstu tímum skuli þessu samblandi af fræðum sum-
um góðum, sumum vondum og sumuin gagnslausum veraskipað há-
sæti í stjórnarskránni sem uppsprettu allra laga og réttinda; þessa
bók, er frumritið af cr glatað og týnt fyrir öldum síðan; þessa bók,
í hverrar nýjustu útgáfu eru 250,000 villur, missagnir og ósamhljóða
staðir. Marteinn Lúther kastaði 5 bókum biblíunnar. Eigum vér
að setja þá aðgreining inn í stjórnarskrána ? Eða eigum vér að
taka alt samsafn bóka biblíunnar, sem vér höfum tekið við af fá-
kunnandi klerkalýð? Eigum vér að setja vísindalegar rannsóknir
um biblíuna inn í stjórnarskrána eða hafna þcim? Þegar vér för-
um að tala um að setja bibliuna inri í stjórnarskrána, þá koma upp
þúsund spurningar. Mcnn hljóta vandlcga að gjöra sér grein fyrir
því, livað af henni sé ckta og hváð óckta og gjöra út um það.
Mcnn liljóta að gjör út um innblástur hennar og óskoikanleika.
Ef að sú verður niðurstaðan, að nokkur liluti bibliunnar aðeins sé
guðdómlega innblásinn, hvcrnig eiga menn þá að skilja það í sund-
ur? 0g liverjir eiga að gjöra það? og eftir livaðarcglum á að fara?
Hver hinna 200 kristnu trúflokka í iandi þessu á að hafa úrskurðar-
atkvæðið. Ilvílíkar látlausar þrætur koma ekki upp, er um þetta
skal tala. IIve margar og djúpar eru eigi spurningar þær, er gjöra
verður út um fyrst, í bókmentunum, ísögunni og í visindunum áður
en menn geta kornið sér saman um nokkurn sameiginlegan grund-
völl. Þaðerekki hægt,- að setja biblíuna inn í stjórnarskrána á
rneðan að kristnum mönnum kernur ekki saman um, hvað sé biblía.
Þó að ég sleppi alveg að tala um hinn ótölulega fjölda allra þeirra,
er als eigi kannast við guðdómleika biblíunnar i neiuu tilliti. En
ef að setja ú biblíuna inn í stjórnarskrána, þá viljurn vér fá að vita >