Dagsbrún - 01.02.1896, Qupperneq 13

29 —
orð, sem eg legg fyrir Jpig í dsg, sve að þú mættis gjöra það, sem
rétt er fyrir hans augum”.
Iícr er það alt saman komið, liegningin fyrir vantrúna, til-
gangurinn með hana, aðferðin þessi sóðalega grimdarlcga; í hvers
nafni það er gjört, og svo er bundið enda á alt þetta, á öll þessi
fólskuverk með því að þctta, einmitt verstu verkin, séu rctt fyrir
guðs augum.
Gyðingar eiga að deyða alla þá, sem ckki viija dýrka hai n,
þenna Gyðinga guð, og ekki einungis þcssa menn. scm þannig
hugsa, heldur alla bæjarmenn, konur sem karla,, unga sem gamla,
eklci nóg með það, hcldur eiga þeir að deyðn allann fénað þeirra,
engin skepna sem þeir eiga má lifa, svo er hatrið og grimdin mikil.
Og borgin má ekki standa. Gyðingar eiga að ríf'a hana niður til
grunna. Það er eins og þeir hafi liugsað sér að skapari himnanna
mundi þykkheyrður við lcveinstöfum og angistaröpi barnanna ungu
og kvennanna, sem slátrað var. Er ekkí þetta voðalegt? og þetta
alt eiga Gyðingar að gjöra til “heiðurs við Drottinn”, þetta eru
verk sem höfundur Móseslaga telur að lieiðri. Guð!! þetta sam-
þykkja þeir allir, sem viðurkenna bókstaflegan innblástur. Þetta
samþykkja þeir svo lijartanlega, sem segja að hér, cinnig í þessu
lagaboði sýni’sig hinn “þríþætti rauði þráður heilagleika réttlætis
og kærieilca”. Þetta segir raustin drottins Gyðingum. En nú
kunna sumir, sem ekki vilja kynna sér Gyðingasöguna, að liugsa,
að þessu iagaboði hafi aldrei verið framfylgt, en það er öðru nær.
Gyðingar voru hlýðnir þessum og öðrum eins boðorðum, enda höfðu
þeir hótunina, að hver sem ekki hlýddi hverju hinu minsta boðorði,
hann skyldi “bölvaður” vera. Þeir fóru þannig með hverja borg-
ina á fætur annat i, er þeir komu í Gyðingaland. Þeir drápu menn
og fé; þeir brendu og brældu; þeir voru svo heiftugir, að þeir létu
ekki stein yfir steini standa í sumum borgum er þeir unnu. Þeir
voru sannir gjöreyðendur, og aldrei heflr verri gjöreyðendaflokkur
vaðið í blóði manna og dýra, rænt og ruplað brent og stolið en
þessi. Aldrei hefir verri og sóðalegri gjöreyðendakenning verið
flutt í lieiminum, en einmitt þetta og þessu lík boðorð Mósesar.
Enda var þetta ekki svo ólíldegt, þetta var þrælaflokkur, með
þrælslegum liugmyndum; það var ekki mannúð eða mildi, sem b^ó
í hjörtum þeim, heldur hef'nd og heift og ofboðsleg grimd, og for-
kólfar þeirra Móses og aðrir voru nógu klókir til þess, að sjá það,
að þeir myndu best geta fengið þá til þess, að fremja þessi liryllilegu
verk með því, að segja þeim, að þetta væri boð og sldpun hins lif-
anda guðs, segja þeim, að með þessu sýndu þeir sæmd og heiður