Morgunblaðið - Sunnudagur - 10.12.2017, Blaðsíða 45

10.12. 2017 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 45
háskólanum sem ég ætlaði mér að
nýta til þess að borga skólagjöldin.
Nokkru síðar bað viðkomandi aðili
mig um að senda sér sýnishorn af því
sem ég væri að gera og ég sendi þeim
einhver handrit sem ég hafði skrifað.
Þau vildu endilega fá myndefni líka
og ég sendi þeim ákveðið stutt-
myndaverkefni sem ég hafði skotið
inni á almenningssalerni í New York.
Sem eftir á að hyggja var kannski
ekki það sniðugasta til að senda við-
kvæmu auðvaldi. Þeim var svo mis-
boðið að þau tóku styrkinn til baka –
sem þýddi í rauninni að ég hefði þurft
að hætta í skólanum vegna fjár-
magnsleysis. Ég þurfti að fara á fullt
af fundum með skólastjórnendum,
allt þar til að listadeildin ákvað að það
væri fáránlegt að ætla að ritskoða
nemendur. Þannig að deildin tjáði
mér að ef þessi ofurviðkvæmi pen-
ingakarl ætlaði að taka styrkinn til
baka þá myndu þau styrkja mig um
sömu fjárhæð – enda fíluðu þau
myndina. Og það varð raunin. Þannig
ég stend í ákveðinni þakkarskuld við
nokkra einstaklinga þar. Leiðin hefur
bara legið upp á við eftir það. Ætli
það megi ekki segja að fall sé far-
arheill. En ég er auðvitað langt frá
því að sigra heiminn. Bara svo því sé
til haga haldið!“
Þess má þó geta að Davíð Már er
kominn á þann stað að hann hefur
verið hvattur til að koma sér upp um-
boðsmanni og stendur sú leit nú yfir.
Saknar New York
Þegar samningurinn rennur út um
áramótin snýr Davíð Már aftur til
New York til að ljúka náminu en
hann er á þriðja og síðasta ári. „Það
má vel vera að þetta verkefni hérna í
Los Angeles vindi eitthvað upp á sig;
mér skilst að það sé ekki óalgengt.
En fyrst verð ég að klára skólann.“
Leiðbeinandi hans við Columbia er
nafni hans, David Klass, marg-
reyndur handritshöfundur sem skrif-
að hefur fyrir marga málsmetandi
leikstjóra. Sannarlega betri en eng-
inn.
Davíð Már segir stórborgirnar
tvær gjörólíkar. „Ég viðurkenni að ég
sakna New York pínulítið. Hún er
með stærra hjarta, auk þess sem
vegalengdir milli staða eru ekki eins
rosalega miklar og hérna. Ég er ekki
orðinn LA-maður ennþá en kannski
kemur það með tímanum. Borgin á
örugglega eftir að venjast betur.“
Um daginn þurfti Davíð Már að
skreppa til New York á nokkra fundi
og varð í þeirri reisu fyrir því óláni að
farangri hans var stolið, þar á meðal
tölvunni hans og vegabréfi. Það eina
sem þjófurinn skildi eftir voru óhrein
nærföt af herbergisfélaga Davíðs
Más. Hvers vegna þau voru með í för
fylgir ekki sögunni. „Þetta var mikið
vesen enda þurfti ég að mæta í vinn-
una í LA daginn eftir. Eftir að hafa
gefið lögreglunni í New York skýrslu
komst ég loksins í flugið og það gekk
vel enda þótt ég væri án vegabréfs.“
Mikil eftirsjá er að vonum í tölv-
unni enda mikið efni þar að finna,
meðal annars uppkast að handriti
sem unnið var úr 700 blaðsíðna skáld-
sögu fyrir Josephson Entertainment.
Ólíklegt er að það
skili sér. Margt af
handritaskrifum Dav-
íðs Más að und-
anförnu er hins vegar
vistað annars staðar.
Það getur borgað sig
að senda efni milli
manna.
Davíð Már hyggst ekki láta þetta
ólán slá sig út af laginu. „Það þýðir
ekkert að svekkja sig á þessu, heldur
bíta bara á jaxlinn. Það er þegar
svona hlutir eiga sér stað að í ljós
kemur hvort maður er gerður úr
smjöri eða grjóti!“
Davíð Már var ekki fyrr kominn
heim að skólafélagar hans í New
York tilkynntu honum að þau hefðu
slegið saman í nýja tölvu handa hon-
um og er hann kominn með hana
núna. „Þann hlýhug fæ ég seint full-
þakkað,“ segir hann. „Hægt er að
tala um karma í lífinu
en ég veit ekki hvort
ég átti þetta skilið.“
Önnum kafinn
Samhliða skrifunum í
Hollywood vinnur
Davíð Már að fjöl-
mörgum öðrum verk-
efnum. Hann er búinn að skrifa ann-
að handrit fyrir Patrick Clement en
stuttmynd sem hann skrifaði fyrir
bandaríska leikstjórann, Rabbits,
hefur ratað inn á ýmsar kvik-
myndahátíðir, í Bandaríkjunum og
víðar, og var valin besta myndin á
Asheville-kvikmyndahátíðinni, auk
þess að hljóta verðlaun á hátíðunum í
New Hampshire og Tallgrass. Mynd-
in var sýnd á RIFF í haust. Davíð
Már vonast til að tökur á nýju mynd-
inni hefjist í New York í mars á næsta
ári.
Talandi um vegtyllur þá komst
handrit eftir Davíð Má nýlega í úrslit
á kvikmyndahátíðinni í Austin en
hreppti ekki hnossið.
Hann er einnig að vinna að hand-
ritum fyrir leikstjóra og framleið-
endur frá Bandaríkjunum, Kína, Ír-
landi og Tyrklandi. Tvær af þeim
stuttmyndum verða teknar upp í As-
íu, Hong Kong og Tókíó, og vonast
Davíð Már til þess að geta „troðið
sér“ inn á „settið“ þar. En alla jafna
hefur hann takmarkað yndi af því að
vera á setti, eins og það er kallað.
Skrif Davíðs Más teygja líka anga
sína hingað upp á Klakann en hann
vinnur nú að stuttmyndahandriti með
Haraldi Ara Stefánssyni leikara og
Jörundi Ragnarssyni, leikara og leik-
stjóra. Vonir standa til þess að sú
mynd verði „skotin“ hér heima næsta
sumar. Þess má geta að Jörundur
stundaði einnig nám í Columbia-
háskólanum.
Davíð Már er einnig að skrifa hand-
rit að sjónvarpsþætti sem gerist bæði
á Íslandi og í Bandaríkjunum sem
hann segir að gæti orðið einhvers
konar menningarlega brú. „Þau hjá
Leifi Eiríkssyni eru alla vega mjög
spennt fyrir því verkefni,“ segir hann.
„Síðan kom Erlingur Jack Guð-
mundsson framleiðandi að máli við
mig fyrir skemmstu varðandi kvik-
mynd í fullri lengd. Vonandi ganga
þau áform eftir. Það yrði gaman að
koma heim og taka þátt í slíku verk-
efni,“ segir Davíð Már.
Annars horfir hann meira til sjón-
varps en kvikmynda um þessar
mundir, uppgangurinn þar hafi verið
mikill á umliðnum árum og margt
áhugavert á seyði. „Ég er að taka
blandaða gráðu í kvikmynda- og sjón-
varpsþáttahandritsgerð en langar að
einbeita mér meira að sjónvarpi og
koma efni fyrir þann miðil á framfæri.
Færa má fyrir því rök að meira sé um
gæðaefni í sjónvarpi en kvikmyndum
um þessar mundir og sú þróun er af-
ar áhugaverð.“
Má ekki vera vanþakklátur
Það getur verið snúið að vera með
marga bolta á lofti í einu og Davíð
Már dæsir þegar það ber á góma.
„Svo sannarlega. Mér líður stundum
eins og ég sé að fremja hjúskap-
arbrot, þegar ég hoppa úr einu verk-
efni yfir í annað. Ætli ég sé ekki með
átta eða níu ólík verkefni í gangi
núna. Á móti kemur að maður má
ekki vera vanþakklátur fyrir að hafa
nóg að gera. Sagt er að til sé tvenns-
konar „busy“, gott og slæmt. Hjá mér
er þetta klárlega gott „busy“. Svo er
heldur ekki leiðinlegt þegar maður
sér afraksturinn. Þetta er skemmti-
legur leikur!“
Spurður um framtíðina svarar
Davíð Már: „Það yrði algjör draumur
að vera með annan fótinn hérna í
Bandaríkjunum og hinn heima á Ís-
landi. Ætli sá þriðji yrði þá ekki í
miðju Atlantshafinu?“
Hann hlær.
Að öllu gríni slepptu kveðst hann
hafa mikla ástríðu fyrir íslenskri
sjónvarpsgerð, fagi sem vaxi stöðugt
fiskur um hrygg, auk þess sem hann
langar að láta á það reyna að koma
sér áfram í Bandaríkjunum.
„Ég hef metnað til að skrifa fyrir
íslenskt sjónvarp. Það er svo margt
áhugavert í gangi. Neyslumynstrið
hefur líka breyst svo mikið með öllum
þessum efnisveitum. Línuleg dagskrá
er smám saman að hverfa. Þetta þýð-
ir að alþjóðlegt sjónvarpsefni er orðið
mun aðgengilegra en það var hérna í
Bandaríkjunum; fólk er að horfa á
alls konar evrópskt efni sem það væri
annars ekki að gera. Þar á meðal ís-
lenskt efni. Þetta virkar að sjálfsögðu
í hina áttina líka. Við lifum á spenn-
andi tímum.“
Og sígandi lukka er líklega best.
„Maður byrjar ekki með sinn eigin
sjónvarpsþátt; ég geri mér engar
grillur um það. En gaman yrði að
koma inn í einhverja teymisvinnu og
fikra sig áfram út frá því.“
Klár í hægri-bakvörðinn
Davíð Már hefur fundið fjölina sína í
skrifunum og hefur ekki metnað til að
koma að öðrum þáttum kvikmynda-
gerðarinnar. „Ég veit ekkert um
myndavélar og ljós og myndi bara
þvælast fyrir. Ég hugsa þetta eins og
Grétar Rafn Steinsson. Hefði hann
haldið áfram að vera á miðjunni hefði
hann mögulega aldrei orðið landsliðs-
og atvinnumaður í fótbolta, eins og
hann varð eftir að hann færði sig í
stöðu hægri-bakvarðar. Þess utan er
það svo fallegt við kvikmyndagerðina
að hún er hópíþrótt. Hver manneskja
hefur sitt hlutverk og enginn gerir
neitt upp á sitt einsdæmi. Og koma
þarf vel fram við alla. Það nennir eng-
inn að vinna með þér ef þú ert algjör
fáviti!“
Þannig kallast þau á, Hollywood og
Neskaupstaður: Það er bannað að
vera fáviti!
’Ég hef metnaðtil að skrifa fyriríslenskt sjónvarp.Það er svo margt
áhugavert í gangi.
Jólastress 2017 er blanda af jóla-
tónleikum og gamanmáli sem fram
fer í Tjarnarbíói í dag, laugardag, kl.
17 og 22. Kynnir er Daníel Geir
Moritz og meðal þeirra sem fram
koma eru Hreimur og Dóri Gylfa.
Elmar Gilbertsson tenór syngur
einsöng á tónleikum Mótettukórs
Hallgrímskirkju í dag,
laugardag, og á
morgun, sunnudag,
kl. 17 báða daga.
Stjórnandi er
Hörður Ás-
kelsson og
um orgelleik
sér Björn
Steinar Sól-
bergsson.
Náttúrutilbrigði nefnist myndlist-
arsýning Eddu Guðmunds-
dóttur sem opnuð verður í ART-
gallerý GÁTT í dag, laugardag, kl.
15 og stendur til 13. janúar. Um er
að ræða 9. einkasýningu Eddu.
Myndlistarkonan Jórunn Krist-
insdóttir leiðir gesti um sýningu
sína Blómalíf í Hannesarholti á
morgun, sunnudag, kl. 15-17. Þar
segir hún frá bakgrunni sýning-
arinnar, efnistökunum og stílnum.
Skáldin Gerður Kristný, Bragi
Ólafsson, Halldóra Thoroddsen og
Fríða Ísberg leggja leið sína að
Gljúfrasteini á morgun, sunnudag,
kl. 16 og lesa upp úr nýútkomnum
hnýsilegum verkum sínum.
MÆLT MEÐ
Úr stuttmyndinni Rabbits sem Patrick Clement gerði eftir handriti Davíðs Más.
Davíð Már bregður á leik fyrir utan höfuðstöðvar Television Academy.