Verslunartíðindi - 01.06.1920, Side 6

YERSLUNARTÍÐINDl
64
Fiskáburður 572 0,2
Söltuð hrogn 185 0,05
Sundmagar .. 21 0,1
Samtals 35,75
6. Vatnaveiðin.
Eins og að framan hefir verið getið, er
það aðallega lax og urriði, sem veiddur er í
ám og vötnum. Bæði í smáum og stórum ám
á Súðvestur- og Norðurlandi er töluvert af
laxi. Hafa bændur þar veiðirjettinn og veiða
þeir laxinn ýmist sjálfir í net eða nætur,
eða sportsveiðimenn, einkum Englendingar,
sem taka árnar á leigu um lengri eða skemri
tíma. Áður var meiri hlutinn af laxinum
saltaður til útflutnings; nú er hann frystur
i sama augnamiði, það, sem eiíki er etið af
honum í landinu sjálfu. Silungategundirnar
eru veiddar bæði í ám, stöðuvötnum (einkum
bleikjan) og í sjó.
Silungurinn er aðallega veiddur íil heim-
ilisþarfa, og er til mikilla hlunninda fyrir
menn í ýmsum sveitum, einkum bleikjan, sem
mikið er til af í ýmsum stærri stöðuvötnum,
bæði í óbygðum og í sveitum niðri.
Eftir því sem skýrslurnar sýna, voru 10,700
laxar veiddir árið 1916 og 448,000 silungar.
Veiðin hefur um nokkuð langt skeið staðið í
stað (þ. e. minkar ekki). Það er bannað að
veiða lax meira en þrjá mánuði ársins (á
. sumrin), en veiðitíminn er nokkuð mismun-
andi í ýmsum ám. I kring um 1880 var gerð
dálítil tilraun með laxaklak, en því var bráð-
lega hætt. Nú hefir aftur á móti verið gerð
tilraun með bleikjuklak við Mývatn.
7. Starfsemi, sem stendur í sambandi við
fiskiv eið arnar.
Enn þá er ekki að tala um margskonar iðju
eða fyrirtæki á Islandi, er standi í sambandi
við fiskveiðarnar, utan þessa sjálfsagða:
fiskverkunar, lýsisbræðslu, síldfrystingar til
beitu, ásamt sölu á afurðum og nauðsynjum,
sem með þarf til reksturs atvinnunnar, svo
sem kolum, salti, steinolíu, smurningsolíu,
færum, netjum o. fl. Niðursuðu hefir að eins
verið byrjað á. Áburðar- og kraftfóðurverk-
smiðjur til þess að hagnýta skemdan fisk,
fiskhausa og annað úrkast, sem því miður
var alt of oft kastað í sjóinn aftur, voru
settar á stofn fyrir nokkrum árum í Vest-
mannaeyjum og Onundafirði, sín á hvorum
stað, ásamt íáeinum isíldarlýsis- og síldar-
áburðarverksmiðjum á Norðurlandi. En flest-
,ar þeirra urðu að hætta á meðan á stríðinu
stóð, vegna þess geypiverðs, sem var á kolum
(tí- til tólffalt).
Samtímis voru einnig stofnaðar reglulegar
bátasmíðastöðvar, þar sem smíðaðir voru
bæði smáir og stórir mótorbátar og aðrii'
bátar; enn fremur viðgerðaverkstæði fyrir
mótora, ásamt nauðsynlegum járnsteypu-
smiðjum. En alt er þetta samt á byrjunar-
skeiði. En yfir höfuð að tala veita fiskveið-
arnar fjölda manna góða og vel borgaða at-
vinnu, ekki að eins fiskimönnonum sjálfum,
heldur einnig margskonar umsjónarmönnum
á landi. Einkum eru góð kjör boðin á Norður-
landi og Norðvesturlandinu, meðan á síld-
veiðunum stendur. En þessi háu verkalaun
hafa orðið erfiður keppinautur fyrir bændur
og veslings frúrnar í kaupstöðunum, því allar
griðkonur girnast síldarvinnuna, þar sern þæi'
geta unnið sjer inn 20 kr. á dag, ef þær eru
duglegar.
(Framh.)
Um Yörngæði og matvælageymsln.
Eftir Gísla Guðmundsson, gerlafræðing.
„Góðan varning, gott verð,“ sagði stjúpa
Mjallhvítar, og sama viðkvæðið hafa kaup-
menn, þótt varningurinn sje meira og minna
meingallaður. Munurinn á stjúpu Mjallhvít-