Stjarnan - 01.10.1938, Síða 4

84
STJARNAN
var hamingjusamur drengur,-- sem litlu seinna
kom inn til afa síns og hrópaði: “Afi, hér
er Guðs bók.”
Nú skulum vér líta aftur í tímann svo vér
getum skilið ihvers vegna afi, sem lá í óráði
heimtaði Guðs bók.
Fyrir mörgum árum síðan hafði hann og
Marta kona hans orðið fyrir djúpum kristi-
legum áhrifum, og höfðu þau >á 1-ceypt sér
Bib'líuna. En sæðið sem sáð var í hjörtu >eirra
féll meðal >yrna sem uxu upp og kæfðu >að,
aðeins litlir frjóangar komu í ljós sem báru
ávöxt til að endurbæta ytra siðferði.
Nú var hinn háttvirti ibúi >orpsins, Tönne-
sen trésmiður alvarlega veikur, og í óráðinu
heimtaði hann Guðs bók.
Marta kona hans hafði leitað að Biblíunni
en ekki fundið hana. Það er sennilegt að börn-
in hafi látið hana niður einhversstaðár, eða ef
til vi'll hafði hún gjört >að sjálf. Það hafði
verið svo erfitt að finna viðeigandi stað fyrir
hana, og nú fanst hún ekki. Sonur >eirra bjó í
sama húsinu, en hún var alveg viss um að hann
hafði enga Biblíu. Þá var >að að sonarsonur
>eirra, Hrólfur, hafði hlaupið ofan á bóka-
safnið.
Amma sat >arna i mestu vandræðum >eg-
ar Hrólfur kom aftur. Hana langaði til að
senda boð eftir prestinum, en hún hafði engan
til að senda. Afi var ákaflega veikur og mjög
órólegur. Þegar hann heyrði hina skæru rödd
drengsins fékk hann meðvitund um stund. Um
leið og Hírólfur rétti fram Biblíuna endurtók
hann: “Afi, hér er Guðs bók.”
“Ó, Marta, lestu fyrir mig,” bað sjúkling-
urinn.
“Hérna attu að lesa, amma, við rauða
strykið,” sagði Hrólfur.
Sjúklingurinn lá nú rólegur og eftirvænt-
ingarfullur, Marta kona hans lét á sig gler-
augun og byrjaði að lesa rétt >ar, sem Hrólfur
hafði bent henni á.
“Lestu >að aftur,” bað sjúklingurinn. Og
hún endurtók sama versið.
“Einu sinni enn,” bað maður hennar, og'
svo sagði hann:
“'Góði Guð minn, eg tek >að alveg eins og
>að stendur, og fel mitt má'lefni í >ína hönd.
S.vo lokaði hann augunum og féll í væran
svefn. Seinna >egar læknirinn kom, sagðist
hann vona að >að versta væri yfirstaðið, en nú
yrði sjúklingurinn að hafa fullkomna kyrð, og
svo vonaði han.n að alt gengi vel.
Eftir að læknirinn var farinn töluðu amma
og Hrólfur litli saman um >að, sem við hafði
borið >ennan dag, og endurminning >ess var
ógleymanleg fyrir Hrólf .
Þetta var byrjun á nýju og hamingjusömu
timabili fyrir afa og ömmu á ellidögum >eirra.
Farsunds ^Avis.
Konan með Biblíuna undir hendinni
Meðan á haustsöfnuninni stóð árið 1936
heimsótti einn af starfsmönnunum skólakenn-
ara i >ví skyni að fá gjöf frá henni fyrir starf-
ið. Strax >egar kenslukonan sá blaðið og
heyrði að >að segði frá starfi Aðventista, lét
hún í ljósi ánægju sina, og óskaði eftir að
kynnast betur kenningu vorri og starfi. Svo
sagði hún frá hvað hún hefði heyrt um >á:
“Síðastliðið suniar fór eg til Þýzkalands til
að æfa hljóðfæralist, en frjálsræði mitt var
nokkuð takmarkað. Eitt var >að til dæmis að
lögreglu>jónn fylgdi mér hvert sem eg fór, og
mér var gefið í skyn að enginn gat talað um
trúarbrögð úti á götunum eða á gistihúsunum.
Það var næstum >ví bannað að segja frá hvaða
kirkjufélagi maður tilheyrði. Einn dag >egar
eg gekk eftir götunni og lögreglu>jónninn með
mér, fór kona fram hjá okkur sem hafði Bibliu
undir hendinni. Eitlu seinna sá eg aðra konu
sem líka hélt á Biblíu. Eg spurði samfylgdar-
mann minn hvort >etta fólk tilheyrði einhverri
kirkjudeild sem hefði fengið undan>águ frá
banninu, eða hvernig stæði á >ví að >ær hefðu
Biblíuna með sér. Hann svaraði; “Eg skal
segja >ér hvaða fólk >etta er, >að eru Sjöunda
dags Aðventistar. Það er ómögulegt að fá >á
til að gefa eftir í nokkrum hlut >egar til trúar-
bragðanna kemur, >eir mundu vera reiðubúnir
að standa fyrir framan fallbyssukjaftinn vegna
trúar sinnar, ef krafist væri. Eg get líka sagt
>ér >að, að >eir eru hinir atorkusömustu og
áhugamestu kristniboðsstarfendur sem eg hefi
mætt. Þeir lifa samkvæmt játningu sinni og
eru óhræddir að láta í ljósi trú sína bæði opin-
berlega og einslega. Hvar sem >ú mætir Að-
ventista >á mátt >ú vera viss um að hann er
reiðubúinn að gjöra grein fyrir trú sinni.”
Þetta hafði svo mikil áhrif á mig að mig lang-
aði mikið til ,að fá að kynnast >essu fólki, og
>ú ert sá fyrsti, sem eg hefi mætt af >eim trú-