Stjarnan - 01.01.1939, Blaðsíða 3

STJARNAN
3
þannig.” Þetta sýnir kristilegt hugarfar.
Þegar sá tími koin aÖ hún baÖ um skírn,
þá var henni hótaÖ að hún yröi barin, ef hún
léti skíra sig, hún mundi verða neydd til a<5
gefa upp trú sína. Hún svaraÖi rólega, en
alvarlega: “l’ig vitið vel a8 það er ómögu-
legt aÖ snúa mér burtu frá sannleikanum. Þó
ÞiÖ sviftiÖ mig lífinu, þá skal eg þó meÖ GuÖs
hjálp reynast honum trú. Eg er fús til að
deyja fyrir frelsara rninn.” Nokkrum döguin
seinna var hún skírö í viöurvist 600 manns, og
margir þeirra vegsömuöu GuÖ.
J. F. Ashlock.
Þegar eg les slíkar frásagnir um einlægni
og staÖfestu fólks í því aÖ halda fast viÖ Guðs
orÖ þótt ofsóknum og lífshættu sé aÖ mæta,
þá liggur. mér viÖ aÖ gráta, ekki af samhygð
eöa meÖaumkvun með þeim, sem líÖa fyrir
Krists nafns sakir, því Jesús stendur með þeim
og mun síðar gefa þeim trúrra þjóna verðlaun,
heldur af því mér detta þá í hug nágrannar
■.nínir og vinir, sem lítilsvirða GuÖs orð og
óhlýðnast því, þótt þeir hafi engar ofsóknir að
óttast fyrir að hlýða þvá. Satan reynir að
halda þeim bundnum í viðjum synda sinna
tneð því að telja þeim trú um ótal erfiðleika
sem þeir mundu mæta, ef þeir hlýddu GuÖs
orði, en sannleikurinn er sá, að mótstaðan og
baráttan er mest við hið óendurfædda hjarta
mannsins. Óvinurinn veit, að ef maðurinn
heldur áfram að fótum troða Guðs boðorð
og óhlýðnast orði hans, þó hann viti Guðs
vílja, þá er glötunin vís, því, “Sá ,sem veit
vilja herra síns en gjörir hann ekki mun sæta
mikilli refsingu.”
Er það ekki sorgarefni, þegar menn eru
aðvaraðir um eitthvað, sem Guð hefir bannað,
að þeir þá skuli leyfa sér að bera það fyrir
sig að “fólkið vill fá það.” Hvernig geta slík-
ir menn, ef þeir haida áfram í óhlýðni sinni
við Guðs <prð; hvernig geta þeir, segi eg,
vonast eftir að eiga hlutskifti í Guðs ríki meÖ
þeim, sem heldur vilja leggja lífið í sölurnar
heldur en syndga móti Guði? “Framar ber
að hlýða Guði en mönnum.”
Endir allra hluta er nálægur. Það er köm-
inn tími til að vér rannsökum líf vort hvort
það er í samræmi við Guðs boðorð og vilja
föðursins, því Jesús segir: “Ekki munu allir,
sem til mín segja: herra, herra, ganga inn í
himnaríki, heldur sá, er gjörir vilja föður
míns, sem er á himnum.” Jesús kemur bráð-
um og þá mun hann “endurgjalda sérhverjum
eftir því sem hans verk verða.”
Hvað mun þá verða hlutskifti þitt? Gjörið
því iðrun og snúið yður að syndir yðar verði
afmáðar.”
S. Johnson.
Það mun verða á hinum efátu dögum
“Og það mun verða á hinu mefstu dögum,
segir Guð, að eg mun úthella af anda mínum
vfir alt hold; synir yðar og dætur yðar munu
spá, og ungmenni yðar munu sjá sjónir, og
gamalmenni yðar mun drauma dreyma. Já,
einnig yfir þræla rnina og yfir ambáttir mínar,
:run eg á þeirn dögum úthella af anda mínum
og þau munu spá.” Post. 2:17.
Það. var mánudagskvöld í Minnesota.
nókasölumaðurinn var dapur í hug, og nú
hætti það ekki úr að hann hafði gengið allan
daginn án þess að hafa fengið eina einustu
pöntun og hvergi hafði honum verið boðið
inn, og hann hafði ekki smakkað mat síðan
um morguninn og nú var klukkan níu að
kvöldinu. Hanrt vár á hliðarbraut þar sem
lítil umferð var, og er hann hafði gengið
spölkorn sá hann hund liggja við veginn;
þegar hann nálgaðist stóð hundurinn upp og
gekk inn í skóginn, maðurýin fór á eftir hon-
um og kom klukkan ellefu að heimili einu.
Hann barði að dyrum og bað um gistingu.
I fonum var sagt að þar væri ekkert pláss en
hann skyldi fara á annað heimili, sem væri
rétt hinum megin við akurinn og spyrjasí
fyrir þar. Klukkan hálf tólf komst hann
þangað og vakti upp fólkið. Maður kom út
í glugga uppi á loftinu og spurði: “Hvað vilt
þú okkur ?” 1
“Eg er starfsmaður Krists og þarf að fá
næturstað,” svaraði maðurinn.
Brátt var ljós kveikt og eftir nokkur augna-
blik komu hjónin bæði til dyra og buðu gest-
inn velkominn. Rétt í því maðurinn kom
inn í húsið spurði húsbóndinn: “Hvað er
innsigli Guðs og merki dýrsins?” Gesturinn