Stjarnan - 01.12.1944, Blaðsíða 6

94
STJARNAN
svaf höfðu foneldrar hennar fengið skeyti
um að frændkona hennar væri mjög veik,
svo foreldrar hennar -urðu að fara strax
eftir morgunmat til að heimsækja hana,
en Molly varð að vera heima hjá ömmu
sinni.
Molly elskaði ömmu sína og var upp með
sér yfir því að vera treyst til að líta eftir
henni. En hún grét fyrst þegar hún heyrði
að hún gæti ekki verið með til að sjá
forsetann.
Móðir hennar fullvissaði hana um að
það yrði ekki langt þangað til þau fengju
annað tækifæri til að sjá forsetann, og faðir
hennar var á sama máli. Þetta hjálpaði til
að framleiða bros á andliti litlu stúlkunn-
ar. Nú fcvöddu foreldrarnir og Molly lof-
aði að líta vel eftir ömmu.
Molly sá vagn eftir vagn fara framhjá
með fólk sem ætlaði að taka þátt í hátíða-
haldinu. Smám sarnan varð alt kyrt. Litlu
seinna leiddi Molly ömmu sína út á ver-
andann svo hún gæti sest í stóra ruggu-
stólinn, svo fór Molly inn í húsið til að
leita að einhverjiu sem hún gæti skemt sér
með. En nú heyrði hún hesta koma niður
götuna. Hún hljóp út að glugganum til að
sjá hvað um var að vera, og sá þá tvo
ríðandi menn staðnæmast fyrir framan
húsið. Hvítur vagn með fjórum hvítum
hestum fyrir kom á eftir þeim og stað-
næmdist, og tveir aðrir ríðandi menn komu
á eftir.
Einn af reiðmönnunum kom upp til
ömmu, heilsaði henni og bað um leyfi til
að vatna hestunum, því þeir væru langt
aðkomnir og væru þyrstir. Amma lét Molly
kalla á þjón til að brynna hestunum.
Meðan á þessu stóð sté hávaxinn maður
út úr vagninum. Hann hneigði sig kurteis-
lega fyrir ömmu og Molly og sagði: “Eg
er þreyttur, má eg hvíla mig hjá ykkur
meðan verið er að brynna hestunum?”
“Vissulega”, svaraði amma og Molly bauð
honum stól að seitjast á.
Maðurinn settist niður og talaði stundar-
korn við gömlu konuna. Molly auðvitað
hlustaði á eftir að hún hafði útvegað mann-
inum vatn að drekka. Þegar gesturinn
stóð upp klappaði hann á höfuð Molly sem
stóð við hlið hans og mælti:
“Segðu foreldrum þínum þegar þau koma
heim að George Washington sé þakklátur
fyrir að hafa hvílt sig hjá þeim um stund,
þegar hann fór framhjá í morgun.” Amma
hafði nefnilega sagt honum hvernig þau
hefðu verið kölluð í burtu svo Molly gæti
ekki tekið þátt í skrúðgöngunni.
Amma var ekert hissa þegar hún heyrði
að þetta var forsetinn. En Molly hneigði
sig á ný. Hún hefði getað hoppað og dans-
að af gleði en hún stilti sig og var tignar-
leg mjög er hún sagði: “Eg er svo glöð að
hafa mætt þér herra forseti. Skemtilega
ferð. Eg mun aldrei gleyma þessum degi.”
Eg er viss um að hún gleymir honum
aldrei.
Amma var svo glöð vegna Molly að
Washington hafði hvílt sig þar stundar-
korn. Hún var líka glöð að sjá hann sjálf,
því hún áleit hann sannarlegt mikilmenni.
N. C. S.
“Eins og faðirinn sendi mig ’
Það er dásamiegt hvernig Guð starfar.
Fyrir mörgum árum síðan kvaddi maður
í Noregi fconu sína og börn og fór til
Ameríku. Fleiri ár liðu og ekkert heyrðist
frá honum hvort hann hefði fcomist áfram
eða ekki. Elsta dóttir hans réð það nú af
að fara til Ameríku og leita uppi föður
sinn. Hún kom til New York og leigð:
herbergi skamt frá gufuskipa höfninni. Á
hverju einasta kvöldi stóð hún við ein-
hverja bryggjuna eða fyrir utan einhverj-
ar verksmiðjudyr þegar verkamenn fóru
heim frá vinnu isinni. Hún var Lútersk
og hafði trú á bæn, en hún var öllum
ókunnug og fann sig mjög einmana. Hún
var freistuð til að gefast upp. Á hverjum
degi bað hún Guð um hjálp til að finna
föður sinn, svo fór hún að biðja Guð að
senda sér einhvern sem hún gæti treyst og
ráðfært sig við.
Einn af prestum vorum hafði Biblíu-
lestur með fjöfskyldu sem bjó nálægt
Gufuskipa bryggjunni. Honum var sagt frá
þesisari stúlku, sem hafði komið yfir hafið
til að leita föður síns. Og hann var inni-
lega beðinn að fara og heimsækja hana
þennan eftirmiðdag.
Honum var gefin utanáskriftin, og að
lokum fann presturinn húsið skamt frá
flutningabryggjunni. Það var stigi úti sem
leiddi upp á efsta loft. Hann klifraðist