Stjarnan - 01.11.1946, Page 5

STJARNAN
85
hugsa að hann mundi vera sá, sem hann
sagðist vera. En þeir vildu efeki láta undan,
þeir Ihöfðu æst lýðinn upp á móti honum,
og nú heyrðist enn ópið frá manngrúanum:
“Rrossfestu! ikrossfestu!”
Að síðust misti Pílatus alla þolinmæði
yfir þessari grimd og rangsleitni lýðsins og
hann sagði: “Takið þér hann og krossfestið,
því að eg finn enga sök hjá honum.” Jóh.
19: 6, 7.
Pílatus gjörði alt sem hann gat, til þess
að láta Jesúm lausan, en Gyðingar hróp-
uðu:
“Ef þú lætur hann lausan, þá ert þú
ekki vinur keisarans. Hver sem gerir
sjálfan sig að feonungi, hann rís á móti
keisaranum.” Jóh. 19: 12.
Þetta hitti Pílatus þar sem hann var
veikastur fyrir. Hin rómverska ríkisstjórn
hafði þegar fengið vantraust á bonum, og
hann vissi að slíkt gat orðið honum til
falls.
En þegar nú Pílatus sér, að hann kemur
engu til leiðar, tók hann vatn, þvoði hend-
ur sínar í augsýn mannfiiöldans og mælti:
“Sýkn er eg í blóði þessa réttláta manns;
þér verðið að sjá fyrir því. Matt. 27: 24.
Það var árangurslaúst fyrir Pílatus að
reyna að sýkna sig af ábyrgðinni á dauða-
dómi Jesú. Ef hann hefði frá byrjun sýnt
staðfestu og breytt eftir sannfæringu
sinni, þegar hann sá, hvað rétt var, þá
hefði lýðurinn aldrei getað komið honum
til að láta undan, hann mundi aldrei hafa
vogað að reyna að rísa á móti honum.
Ósjálfstæði hans orsakaði það að hann
féll. Hann sá að hann gat ekki látið Jesúm
íausan, nema missa stöðu sína og álit
mannanna.
Og því tók hann, þann kostinn að fórna
saklausu lífi, heidur en að missa sitt ver-
aldlega vald. Hann lét undan kröfum
mannfjöldans og lét aftur húðstrýkja Jes-
úm og framseldi hann svo til krossfest-
ingar. En þrátt fyrir þetta úrræði hans,
kom það fyrir hann, er hann óttaðist mest.
Hann var ræntur mannorði sínu, og e-m-
bættið síðan tekið af honum, og með særð-
um metnaði og yfirkominn af gremju réð
hann sér bana, ekki mjög löngu eftir kross-
festingu frelsarans.
Þannig mun og fara fyrir öllum þeim,
er ganga í þjónustu syndarinnar; þeir
munu að lokum uppskera einungis sorg
og eyðileggingu. Það er vegur, sem mann-
inum sýnist réttur, þótt endi hans sé dauð-
inn.
Þegar Pílatus kvað sig sýknan af blóði
Jesú, svaraði Kaífas, þrjóskufullur: “Komi
blóð Ihans yfir oss og yfir börn vor.”
Þessi hræðilegu orð, voru endurtekin
af prestunum og síðan af fólkinu.
Það var óttalegur dómur, sem þeir
kváðu upp yfir sjálfum sér. Það var hræði-
legur arfur, sem þeir eftirlétu eftirkom-
endum sínum.
Þetta kom einnig bókstaflega fram á
þeim, þá er hinn hræðilégi viðburður átti
sér stað, að Jerúsalem var eyðilögð hér um
bil fjörutíu árum síðar.
Og það hefir einnig komið fram á
þeim síðan, því þeir hafa tvístrast og flækst
um víða veröld, fyrirlitnir og ofsóttir af
öðrum þjóðum.
En tvöfalt mun það þó koma fram á
þeim, á hinum síðasta reikningsskapardegi.
Þá mun sjónarsviðið verða umbreytt, og
“þessi Jesús,” mun koma í logandi eldi og
láta hegningu feoma yfir þá, sem ekki
þekkja guð.” (Postulas. 1: 11; Þess. 1: 8).
Og þeir munu segja við fjöllin og
hamrana:
“Hrynjið yfir oss, og felið oss fyrir
ásjónu hans, sem í hásætinu situr, og fyrir
reiði lambsins; því að fcominn er dagur-
inn, ihinn mifcli dagur reiði þeirra,” (Op.
6: 16, 17).
♦ 1 + ♦
Guð sér oss fyrir hjálp í öllum erfið-
leikum. Þegar ísrael í eyðimörkinni kom
að beisfcu vötnunum í Mara, þá hrópaði
Móses til Drottins. Guð leiddi athygli hans
að því sem var við hendina, runna, sem
hann ihafði skapað, er tæki burt beiskjuna
þegar viðnum væri kastað í vatnið, svo
það varð tært og bragðgott. Svo drakk
fólkið og fénaðurinn af vatninu sér til end-
urnæringar.
í öllum erfiðleikum hjálpar Jesús oss
ef vér áköllum hann. Hann opnar augu
vor og minnir oss á hin dýrmætu lyxir-
heit, sem hann hefir gefið oss í orði sínu.
-Heilagur andi mun kenna oss og heim-
færa til vor þau fyrirheit sem vér þurfum
til að yfirvinna alla sorg, erfiðleika og
vonibrigði. — E. G. W.