Stjarnan - 01.04.1947, Page 3

STJARNAN
35
Er það mögulegt?
Ræðan í klúbbnum hafði gengið út á
það, sem var alrnent umtalsefni manna á
mi'Ui, um nálægð ‘heimsenda, og staðhæf-
mgar vásindamanna, stjórnmálamanna og
uPpeldisfræðinga síðan atom afflið var upp-
funidið, að endir beimsins væri rétt fyrir
'dyrum. Þegar félagsmenn kornu út úr
salnum, út í skínandi sólarbirtu Californíu
°g horfðu á fegurð blómgarðanna og aldin-
irjánna sagði einn íþeirra: “Það sýnist varla
mögulegt!”
Maugir fleiri hafa að líkindum hugsað
það sama, því þeir horfðu með gleðisvip á
fegurðina og svöruðu: “Hvernig gæti öll
þessi fegurð horfið alt í einu?”
Það er erfitt að ímynda sér slíkt. Það
sýnist varlla miögulegt. En þetta átti sér
þó stað með Hiroshima og Nagasaki. Þessar
daemdu borgir höfðu fagra blómareiti og
aldingarða sem ljómuðu í sólarljósi Japans.
Eyðilegging virtist fjarlæg þó hún væri
rétt við hendina.
Sama má segja um Lundúnaborg með
öllum hinum fögru sögustöðvum, gömilu
kirkjum og fornu íbyggingalist. Fyrir 10
árum síðan hefðu menn getað dáðst að
öllu þessu, sem staðið hafði í hundruð ára,
°g vænt þess að það gæti staðið í mörg
'hundruð ár lengur. Hefði nokkur vogað að
segja þetta yrði sprengt upp og eyðilagt
innan 5 ára, þá hefði enginn trúað slíku.
Þeir hefðu sagt: “Það sýnist ómögúlegt.”
Sama má segja um Berlín, Hamborg,
Munich, Stuttgart og fjölda annara borga
i Evrópu. Þegar amerískir ferðamenn
heimsóttu þessar borgir á hinum gömlu,
góðu dögum, meðan allir voru frjálsir ferða
sinna og fóru úr einum skemtistaðnum í
annan til að njóta fegurðarinnar, þá höfðu
þeir enga hugmynd um forlög þau, sem
biðu þessara skemtistaða. Ef einhver þá
'hefði sagt að þessar borgir ýrðu svo gjör-
samlega eyðilagðar, að lítið nema rústir og
ruslahaugar yrðu eftir, þá hefðu ferðamenn
á hinum sólríku strætum svarað: “Það get-
ur aldrei orðið, það sýnist ómögulegt.” Það
sýndist ómögulegt. en svona fór það.
Eins var á dögum Krists. Oss er sagt að
íærisveinar sýndu honum musterisbygg-
inguna. Matt. 24:1. Auðvitað kafa þeir
vænt hann dáðist að henni. En í þess stað
sagði hann: “Sjáið þér ekki alt þetta?
Sannlega segi eg yður, hér mun ekki steinn
yfir steini standa, sem ekki verði niður-
brotinn.” 2. vers.
Þegar Jesús talaði þetta sýndist slíkt
ómögulegt. Lærisveinarnir horfðu á hinn
gljáandi marara sem sólin skein á í hinu
sfcrautlega guðshúsi þeirra. Þeir gátu. ekki
ímyndað sér hvernig slíkt gæti komið fyr-
ir. En þetta kom fram. Innan 40 ára höfðu
Rómverjar eyðilagt bæði borgina og
musterið.
Vér getum þess vegna ekki bygt von
vora um framtíðar örlög beimsins á því,
sem ber fyrir augu vor. Hvorki náttúrufeg-
urð né umbætur manna fcoma þar neitt til
grieina. Það er “hið spámannlega orð” sem
vér getum bygt á. 2. Pét. 1:19. Sagan sýnir
að hinar dýrmætustu I eignir manna geta
sópast í burtu á laugnabliki, hvort heldur
með stríði, jarðskjálfta, eldgosi eða atom-
sprengju. Jarðnesk paradís getur orðið
að eyðimörk á óskiljanlega stuttum tíma.
Þess vegna hefir Jesús hvatt oss til að
vera sífelt reiðubúnir. “Verið því vakandi,
því þér vitið ekki nær herra yðar muni
íkoma.” “Verið því viðbúnir, því mannsins
Sonur mun koma þegar þér siízt ætlið.”
Matt. 24:44, 42.
Jesús bendir á reynslu þeirra, sem lifðu
fyrir flóðið mönnum til aðvörunar er hann
segir: “Þeir átu, drukku, tóku sér konur
og giftust, alt til þess dags er Nói fór inn í
örkina og flóðið kom sem eyðilagði þá
alla.” Lúk. 17:27.
Þrátt fyrir það þó Nói prédikaði fyrir
þeim um flóðið, sem koma mundi, þó hélt
fólk áfram daglega eins og áður, það gat
■ekki trúað því, að eyði'legging vofði yfir.
Jörðin var yndislega fögur og loftslagið
var óviðjafnanlegt, hugsuðu þeir. “Þetta
var ómögulegt.” Og þeir héldu áfram að
ímynda sér þetta þangað til Nói gekk inn í
örkina, og þá var of seint að forða sér.
“Eins mun til ganga á þeirn degi þegar
imannsins Sonur birtist ” 30. v.
Nú, á vorum tímum sjáum vér ótal
merki þess að endir allra hluta er nálægur.
Vér ættum því að gefa gaum að aðvörun
Péturs 'postula:
“En dagur Drottins mun koma sem
þjófur á nóttu, þá munu himnarnir með
miklum gný liíða undir lok, frumefnin af