Stjarnan - 01.04.1947, Blaðsíða 7

STJARNAN
39
Ráðvendni er gulli
dýrmætari
Það átti að sielja lítinn negradreng á
sölutorgi >í Suðurríkjum Bandaríkjanna.
Drengurinn var skýr og aðllaðandi. Góð-
viljaður imaður, sem veitti bonum eftirtekt
kendi í ibrjósti um hann og vildi ekki að
hann kæmist í ihendur vondra húsbænda.
Hann gekk nú til drengsins og spurði:
Viltu vera ráðvandur. ef eg kaupi jþig?”
Drengurinn leit á manninn um leið og
hann svaraði hispurslaust: “Eg vil vera
raðvandur, íherra minn, hvort sem þú kaup-
ir mig eða ekki.”
Einu sinni var fátækur blaðadrengur,
sem hét Tom. Hann vann sér elkki mikið
lnn, en Ihann var góður við móður sína og
afhenti benni á hverju fcvöldi það litla,
sem hann Ihafði fengið. Eitt kvöld í rign-
ingu og kulda, rétt er hann hafði selt. síð-
asta blaðið, sá Ihann að fcona nokkur misti
peningabuddu sína um leið og hún fór upp
1 bílinn. Tom hljóp og tóik upp budiduna,
en bíllinn var farinn. Hann bljóp á eftir
honum og sá hann staðnæmdist fyrir fram-
an stórt matsölulhús. Hann fór inn, fann
honuna og afhenti henni budduna. Hún
tók við, opnaðí budduna, leit í hana og sá
að ekfcert hafði tapast. Hún gaf Tom ekki
eitt einasta cent, en sagði einungis: “Eg
þakka þér ihjartanlega fyrir.”
En er drengurinn sneri við til að fara
nt, spurði hún um nafn hans. Hann sagði
henni það iog flýtti sér svo heim. Hann
var orðinn seinn. Móðirin frétti um fund
peningábuddunnar og gladdist yfir ráð-
vendni sionar síns. Tom hélt á-fram að selja
blöð og -ganga á háskóla. Þegar hann út-
skrifaðist þaðan halfði hann sterka lön-gun
til að halda áfram námi -og fara á college
nn hann var peningalaus svo (það var ó-
h-ugsandi.
Einn dag fcom fcona að heimsækja móð-
ur hans, hún vildi fá að tala við hana. Án
þess Tom vissi hafði þessi kona haft ná-
kvæmt leftiriit með starfi drengsins síðan
hann fann peningabud-duna hennar, nú
fanst henni kominn tími til að gjöra eitt-
hvað fyrir Ihann, til að ihjálpa honum við
námið.
Þegar T-om kom heim um kvö-ldið, sagði
móðir hans: “Eg hefi góðar fréttir handa
þér, sonur rninn. Þú g-etur farið fjögur ár
á College. Al-lur skólakostnaður þinn er
borgaður. Ma-nstu eftir feon-unni, sem átti
peningabudduna, siem þú fanst fyrir tv-eirn-
ur áru-m síðan? H-ún feom á dag og sagði
mér að Ihún h-efði ha-ft auga á þér al-taf
síðan. N-ú vildi hún umíbuna ráðvendni
þína -með því að borga fjö-gra ára sfeóla-
kostnað -fyrir þi-g.”
Ráðvendni borigar sig. Ráðvendni í orði
og verki. Það -er sannur málsháttur, sem
s-egir: “Dygðin er sín -eigin verðlaun.”
Y. í.
♦ ♦ ♦
NÁMFÝSI
J-ónatan köm þr-em dögum e-ftir að sfcól-
inn byrjaði. Honum til mikillar sorgar
var honum sagt, að þeir -hefðu ekkert -pláss
fyrir -hann. Án þess að láta hugfallast
hei-msótti -hann a-lla trúboðskennarana, einn
eftir annan, í von um að einhver þeirra
vildi lofa -honum að -vinna fyrir fæði og
húsnæði. En sú von 'brást. Hryggur í huga
sagði hann skólastjóranum frá vonbrigðum
sínum. Nú -hafði -hann aðeins eina bón, og
hún var sú, að honum yrði leyft að sofa í
hænsnahúsi trúboðans. Hann fékk leyfi
til þess -og var n-ú glaðari en svo að orðum
yrði að komið.
Hann gefck á kvöldskólann með hinurn
drengjunum og fór svo út í dimma -hænsna-
húsið, lagði mottuna sína á gólfið -og lagð-
ist til svefns í ábreiðu sinni. Þannig hélt
hann áfram í 4 mánuði, þar til hann gat
fengið pláss í heimavistarskólanum. Dreng-
ir, s-em hafa svo mikinn -áhuga fyrir að
m-entast, að þeir villja vinna til að sofa hjá
hænsnunum, þeir ættu að fá alla mögulega
hjálp og hughre-ystingu. V. E. Robinson
♦ + ♦
Árið 1945 -veittu Bandaríkin 24,702
emfealeyfi, þar á meðal var efnafræðis-
sa-msetning, sem get-ur eyðilagt því nær
aillar illgresistegundi-r1. Mönn-um verður ó-
sjálfrát-t fyrir að spyrj-a -hvort illgr-esis
-eyði'leggjan-dinn sé ihættulaus fyrir nyt-
samar jurti-r.