Stjarnan - 01.12.1948, Blaðsíða 5

STJARNAN
93
verða það ekki voldugar hersveitir sem
frelsa oss heldur miskun Guðs. Það verða
ekki öflugri vélar og eyðileggingar áhöld,
heldur kraftur heilags anda. Það verða
ekki ný sambönd við aðrar þjóðir heldur
vinátta englanna sem Guð mun senda til
þess að “saman safna hans útvöldu frá átt-
unum fjórum heimsendanna á milli.” Matt.
24:31.
“Vertu við því búinn að mæta Guði
þínum,” hrópaði spámaðurinn Amos forð-
um daga; og það hróp þrumar á ný fyrir
eyrum vorum nú, á þessum byltingaríku
dögum. í sannleika á þessi alvarlega við-
vörun undursamlega vel við vora daga.
Amosar bók er bannfæring hins illa og
aðvörun um hegningu sem hljóti að koma.
“Farið til betel og syndgið,” hrópaði hann
til fólksins, “Til Gilgal og syndgið enn þá
meir” en munið hvað í vændum er. Því
næst telur hann upp þá dóma sem Guð
hefir felt og mun fella yfir ranglæti rnann-
anna, til að reyna að vekja þá til iðrunar.
“Eg hef látið yður halda hreinum tönn-
um í öllum borgum yðar, og látið mat
skorta í öllum bústöðum yðar, og þó hafið
þér ekki snúið yður til mín. Eg synjaði yður
um regn . . . Eg refsaði yður með korn-
drepi og gulnan, eg eyddi aldingarða yðar
og víngarða . . . og þó hafið þér ekki snúið
yður til mín. Eg sendi yður drepsótt eins
og á Egyptalandi . . . Eg olli umturnan
meðal yðar, eins og þegar Guð umturnaði
Sódómu og Gómorru . . . og þó hafið þér
ekki snúið yðuir til mín. Fyrir því vil eg'
svo með þig fara Israel.” Amos 4:6-12.
Hér hefir sýnilega orðið þögn. Spámað-
urinn er að því kominn að opinbera hinn
síðasta dóm Guðs, en áður en hann gjörir
það biður hann fólkið að snúa sér aftur
til Drottins, snúa frá syndum sínum og
tilbiðja af öllu hjarta hann sem skapað hafi
himin og jörð. Svo heldur hann áfram. “Af
því eg ætla að fara svo með þig, þá ver
viðbúinn að mæta Guði þínum ísrael. Því
sjá hann er sá sem myndað hefir fjöllin
og skapað vindinn, sá sem boðar mönnun-
um það er hann hefir í hyggju, sá er gjörir
uiyrkrið að morgunroða og gengur eftir
hæðum jarðarinnar . . . Drottinn Guð her-
sveitanna er nafn hans . . . Hann sem skóp
sjöstjörnuna og Oríon, sem gjörir nið-
rnyrkrið að björtum morgni og dag að
dimmri nótt, sem kallaði á vötn sjávarins
og jós þeim yfir jörðina, Drottinn er nafn
hans.”
En hver er þessi síðasti dómur, sem
skaparinn hótar að fella yfir hið synduga,
uppreistarsama fólk? það er þetta: "Hann
lætur eyðing leiftra yfir hina sterku." Amos
5:9.
Það er eins og Guð segið við þá: Eg hef
reynt hvað eftir annað að snúa yður, frá yð-
ar villuvegum, eg hef leyft einni hörmung-
inni eftir aðra að dynja yfir yður til þess
að vekja yður upp af andvaraleysinu, og
láta yður rísa upp móti ranglætinu, eg
hef látið yður líða hungur, uppskerubrest,
drepsóttir, jafnvel jarðskjálfta, en samt lét-
uð þér ekki segjast. Þér vilduð ekki snúa
yður aftur til mín, svo nú verð eg loksins
að fella minn síðasta skelfilegasta dóm. Eg
verð að opinbera veldi mitt, mátt skapar-
ans sem þér hafið ekki viljað aðhyllast, og
steypa eyðilegging yfir yður og borgir yð-
ar. En áður en eg gjöri það, skora eg á yður
einu sinni enn og segi: “Búið yður undir
að mæta Guði.”
Það er ljósara en svo að skýra þurfi
hversu vel þetta á við vora daga og ásig-
komulagið í heiminum, það getur engum
dulist. Dómur eftir dóm hefir þegar verið
feldur yfir vorri spiltu saurlífu kynslóð.
Vér sem nú lifum höfum verið sjónarvottar
að tveimur alþjóðastríðum, hungri, drep-
sóttum og jarðskjálftum. Alt hefir þetta
skeð í þeim tilgangi að vekja mannkynið
og snúa því til iðrunar. Eftir hverja plág-
una hefir Guð sagt við mannkynið, sem
gagntekið er af synd, sjálfselsku, drambi
og hégóma: “Og samt vilduð þér ekki snúa
yður til mín.” Og nú vofir yfir hinn síðasti
dómur. Maðurinn sem leitar stöðugt að
leyndardómum náttúrunnar, hefir þegar
fundið “undirstöðuafl alheimsins”, og með
því getur hann gjöreytt sjálfum sér. En
innan skams munu “KTafíar himnanna
hrærast”, þégar skaparinn sjálfur í opin-
berun dýrðar sinnar og veldis eyðileggur
þá sem hafa gjört uppreisn gegn honum og
fyrirlitið kærleiks tilboð hans.
Þess vegna heyrist aðvörunarorð frá
himni með þúsundfaldri áherslu til vor
allra, á yfirstandandi tíma: “Búið yður
undir að mæta Guði.” Einu sinni enn er
áminningin endurtekin: “Tilbiðjið hann
sem skapaði himininn, jörðina, sjóinn og
uppsprettur vatnanna.” Op. 14:7. Þetta er