Stjarnan - 01.12.1948, Blaðsíða 6

1
94 STJAKNAN
síðasta tækifæri mannsins til þess að búa
sig undir að mæta skapara sínum, að búa
sig undir, eða fyrirfarast. En hvað þýðir
það að búa sig undir að mæta Guðs?
Eg felli mig\ vel við þessi orð séra
Ralphs E. Diffendorfer Meþódista prests:
“Að vita það sem Guð veit en vera ekki
það sem Guð er, það er hættulegra en alt
annað. Að skilja leyndardóma alheimsins,
eins og Truman forseti álítur uppfynding
atomsprengjunnar, en nota þá ekki eins og
til var ætlast af skapara alheimsins, það
þýðir að vér erum eins og börn sem leika
sér að eldi, sem áreiðanlega mun eyðileggja
oss.” (The Christían Advocate — 20. des.
1945.)
Þetta minnir oss á að ein grundvallar
ástæðan fyrir hinu sorglega ásigkomulagi
heimsins er sú, að siðferðisþroski mann-
kynsins hefir ekki haldist í hendur við
vísindalegar framfarir. Verklegar fram-
farir hafa leitt með sér andlega afturför.
Eftir því sem maðurinn hefir fengið full-
komnara vald yfir náttúru öflunum, hefir
hann færst fjær höfundi náttúrunnar.
Þannig hefir lífið komist í algjört ó-
samræmi: of mikil áhersla lögð á hið tím-
anlega, vélar og peninga, en of lítil á hið
andlega og eilífa, það er Guðs orð, og mann-
kosti þá sem spretta af hlýðni við boðorð
hans.
Dr. Morrison skrifar í Christian Cen-
tury 5. september, 1945 á þéssa leið. “Menn-
irnir hafa náð miklum framförum í því að
ná haldi á náttúruöflunum, svo sem vindi,
vatni, gufu, rafmagni og nú síðast sprengi-
efnunum. Hann hefir þannig hafið sig upp
frá margskonar líkamlegum og efnislegum
ófullkomleika, sem hann átti við
að stríða á fyrri öldum. Hann getur nú
ferðast með meiri hraða en vindurinn frá
einum stað til annars, og flogið yfir heims-
höfin á örstuttum tíma. Hann getur talað
og látið rödd sína berast hraðar en ljósið
umhverfis jörðina, og látið miljónir manna
hlusta á sig í senn. Umbætur hans að því
er flutning snertir hafa afmáð glöggar hern
aðarlínur og hafa gjört allan heiminn að
einum orustuvelli. Nú er enginn staður ó-
hultur fyrir banvænum árásum. í stuttu
máli hefir hann á einum mannsaldri
þröngvað mannkyninu öllu til að verða
eitt bygðarlag.
Engar tilsvarandi framfarir hafa átt
sér stað í andlegum efnum, í þeirri list að
lifa saman í friði, sátt og samlyndi. Nán-
ari sambúð virðist hafa aukið ósamkomu-
lag milli þjóða og einstaklinga og framleitt
meiri illvilja. Nú hrópar mannkynið há-
stöfum og biður um visku til að geta lifað
í friði og forðað sér frá eyðileggingu
stríða, sem útlit er fyrir að verði hættu-
legri ár frá ári.”
En hvernig má þetta ske. Hvernig get-
ur mannkynið öðlast þekkingu til þess að
lifa í friði og frelsa sjálft sig frá glötun?
Til þess er eingungis ein leið. Memr
verða að gefa Guði bústað í hjarta sínu.
Það verður að reyna að sameina framfarir
vísindanna og framför í siðgæði, og það er
mögulegt einungis með því að biðja til
Guðs í auðmýkt og einlægni, reyna að
skilja tilgang hans og gjöra vilja hans.
Án einhverrar þesskonar endurvakn-
ingár er óhjákvæmilegt að mannkynið
sökkvi dýpra og dýpra. Það kemirr stxíði
af stað, grimdaræði vex og magnast, menn
verða óvinveittari hver öðrum, jafnvel
ennþá grimmari en þeir hafa verið á þess-
um síðustu og verstu dögum; því þegar
menn gleyma Guði og hugsa ekkert um
hann, þegar þeir stálherða hjarta sitt gegn
áhrifum hans heilaga anda, þá er ekkert
til sem geti frelsað þá frá því að hrapa
niður í hyldýpi taumlausra synda.
Þegar þess er gætt að Guð veit endann
frá byrkjuninni, og gjörir sér grein fyrir
því hve algjörlega ósjálfbjarga maðurinn
er án Guðs þá er það engin furða þó hann
ávarpi manninn á þessa leið: “Varpið frá
yður öllum syndum yðar, er þér hafið
drýgt í gegn mér, og fáið yður nýtt hjarta
og nýjan anda, því að hvers vegna viljið
þér deyja, Israelsmenn? Því eg hefi eigi
velþóknun á dauða nokkurs manns, segir
herrann Drottinn. Látið því af svo að þér
megið lifa.” Ez. 18:31-33.
Læknar í New York eru nú að reyna
lítið radio sem er aðeins 6V2 lóð að þyngd.
Það getur orðið eins hjálplegt til að frelsa
líf manna eins og nýja meðalið penicillin.
Ýmsir læknar sem stunda starf sitt innan
25 mílna frá Manhattan hafa þ e 11 a víð-
varpstæki í brjóstvasa sínum og setja það
þannig að það geti, tekið móti boðskap
ef á liggur að fá hjálp frá þeim.