Stjarnan - 01.02.1951, Page 1

STJARNAN
FEBRÚAR, 1951 LUNDAR, MANITOBA
Rannsakið Ritningarnar
Sú er tilætlun Guðs, að sannindi orða
hans séu stöðugt útlistuð fyrir fólki hans
þegar í þessu lífi. Þessa þekkingu er aðeins
ein leið til að öðlast. Vér getum því aðeins
fengið skilning á Guðs orði að sá andi upp-
lýsi oss, sem orðið var gefið fyrir. „Enginn
veit hvað í Guði býr nema Guðs andi“;
nþví andinn rannsakar allt, jafnvel Guðs
leyndarráð“. Og þetta var fyrirheit það,
er frelsarinn gaf lærisveinum sínum: „Þeg-
ar hann, sá sannleikans andi, kemur, mun
hann leiða yður í allan sannleika; . . . því
af mínu mun hann taka og kunngjöra
yður“.
Guð vill að mennirnir noti skynsemi
sína, og rannsókn ritningarinnar mun
styrkja og göfga sálina fremur sérhverju
öðru fræðinámi. Vér verðum samt að var-
ast að oftigna skynsemina, því að hún er
undirorpin mannlegum veikleika og breisk
leika. Ef vér viljum ekki eiga það á hættu
að ritningin verði myrk fyrir skynsemi
vorri, svo að við skiljum ekki hin ljósustu
sannindi, þá verður trú vor að vera ein-
föld eins og trú lítils barns, og vér verðum
að vera fúsir á að læra og biðja um aðstoð
heilags anda. Tilfinningin um speki Guðs
og mátt og vanmátt vorn til að skilja
mikilleik hans á að fylla oss auðmýkt og
vér eigum að opna bókina, sem orð hans
heíir að geyma, með lotningu, eins og vér
ætluðum að ganga fyrir hans auglit. Þeg-
ar vér lesum ritninguna, verður slcynsem-
in að kannast við myndugleika, sem henni
er æðri, og hjartað og skynsemin verður
að beygja sig fyrir hinum mikla, sem segir:
-.Ég er sá, sem ég er".
Margt af því, sem virðist vera erfitt
viðfangs og myrkt, mun Guð gjöra þeim
ljóst og skiljanlegt, er leitast við að skilja
það á þennan hátt. En án hjálpar heilags
anda munum vér jafnan eiga það á hættu
að rangfæra ritningarnar og þýða þær
skakkt. Margir lesa ritninguna og hafa þó
engin not af því, og oft og tíðum er slíkur
lestur jafnvel skaðlegur. Þegar menn
taka Guðs orð sér í hönd án lotningar og
bænar, þegar hugsununum og hjartanu er
ekki snúið til Guðs, þá fellur skuggi efans
á sálina og vantrúin styrkist jafnvel við
rannsókn ritningarinnar. Óvinurinn stjórn-
ar hugsununum, og hann stingur upp á
skýringu, sem ekki er rétt. Þegar menn-
irnir ekki leitast við í orðum og verkum
að komast í samræmi við Guð, þá eiga
þeirji hættu að skilningur þeirra á ritn-
ingunni verði rangur, hversu lærðir sem
þeir eru, og það er hættulegt að reiða sig
á skýringar þeirra. Þeir, sem lesa ritn-
inguna til að leita að mótsögnum í henni,
eru skyni skroppnir í andlegu tilliti. Það,
sem í rauninni er ljóst og eirifalt, gefur
hinni rangsnúnu sjón þeirra mörg tilefni
til efasemda og vantrúar.
Hversu mjög sem menn leitast við að
dylja það, þá er það víst að elskan á synd-
inni er oftast nær hin sanna orsök efa-
semda og vantrúar. Hið drambsama, synd-
kæra hjarta getur eigi fellt sig við kenn-
ingu og bann Guðs orðs, og þeir, sem eru
ófúsir til þess að hlýða kröfum þess eru
fúsir á að efast um trúverðugheit þess. Vér
verðum að óska þess einlæglega að þekkja
sannleikann og vera fúsir í hjarta voru
til að hlýða honum til þess að geta öðlast
þekkingu, á honum. Allir, sem rannsaka
ritninguria á þann hátt, munu fá fullnægj-
andi sönnun þess að hún er Guðs orð;
þeir munu fá skilning á sannindum henn-
ar, og þau munu veita þeim íróðleik til
sáluhjálpar.
Kristur hefir sagt: „Ef sá er nokkur,
sem vill gjöra hans vilja, hann mun kom-
ast að raun um hvort lærdómurinn er af
Guði“. í stað þess að mótmæla því og telja
galla á því, sem þú skilur ekki, er þér
betra að gefa gaum að því ljósi, sem þeg-
ar skín og lýsir þér; þá munt þú öðlast
meira ljós. Leys þú af hendi sérhverja
skyldu, sem skynsemi þinni er ljós, með