Stjarnan - 01.10.1952, Page 7

STJARNAN
79
kringumstæðum. Það er enginn vottur um
líf hjá hinum framliðna. Jesús sjálfur
kendi oss að það væri meðvitundarlaus
svefn. '
Þegar Jesús kom *til heimilis höfðingj-
ans og fann syrgjendurnar æpandi og
kveinandi yfir dauða litlu stúlkunnar sagði
hann: „Því hafið þér svo hátt og grátið?
Barnið er ekki dáið heldur sefur hún.“
Mark. 5:39.
„Lazarus vinur vor .er sofnaður, en ég
fer nú til að vekja hann,“ sagði Jesús þegar
Lazarus var dáinn.
Lærisveinarnir skildu ekki hvað hann
rneinti, svo þeir svöruðu: „Herra, ef hann
er sofnaður þá mun honum batna.“
„En Jesús hafði talað um dauða hans,
en þeir héldu hann ætti við hvíld svefns-
ins, því sagði Jesús þeim þá með berum
orðum: Lazarus er dáinn.“ Jóh. 11:13.—14.
Davíð var maður eftir Guðs hjarta. „En
Davíð sofnaði . . . . og safnaðist til feðra
sinna og kendi rotnunar.“ Þó hann væri
góður maður þá fékk hann ekki strax
verðlaun sín að fara til himins. „Því að
ekki sté Davíð til himna,“ segir Pétur í
hvítasunnuræðu sinni. „Hann er bæði dá-
inn og grafinn og leiði hans er til hjá oss
alt til þessa dags.“ Post. 2:29.
Biblían talar líka um annan dauða og
frá honum er engin upprisa. Það er eilífur
dauði. Jóhannes postuli minnist á þennan
dauða í Opinberunarbókinni er hann
segir: „Dauðanum og helju var kastað í
eldsdíkið, þetta er hinn annar dauði.“
Op. 20:14. Sá dauði er hegning syndar-
innar. „Laun syndarinnar er dauði.“
Róm. 6:23. „Hinir iðrunarlausu, þeirra hlut-
ur mun vera í díkinu sem logar af eldi og
brenni steini, sem er hinn annar dauði.“
Op. 21:8.
Algjör eyðilegging verður hlutskipti
þeirra sem hafna Guðs framboðnu náð.
„Því sjá, dagurinn kemur brennandi sem
ofn, og allir hrokafullir og allir þeir er
guðleysi fremja munu þá vera sem hálm-
leggir og dagurinn sem kemur mun kveikja
í þeim, segir Drottinn hersveitanna svo að
hvorki verði eftir af þeim rót né kvist-
ur . . . . og þér munuð sundurtroða hina
óguðlegu, þeir munu verða aska undir
iljum yðar á þeim degi er ég hefst handa
segir Drottinn hersveitanna.“ Mal. 4:1.—3.
Hinn náttúrlegi dauði aðskilur elskend-
ur og orsakar sorg og söknuð, en Guðs
börn lifa í von um að mætast aftur. Hinn
annar dauði er eilífur aðskilnaður frá Guði
og gefur enga von um endurfundi.
Guði sé lof. Frelsunarvegur er opinh.
Jesús hefir lykla dauðans og undirheima.
Hann frelsar ástvini sína úr greipum
dauðans. „Vertu ekki hræddur, ég er hinn
fyrsti og síðasti, og hinn lifandi, ég var
dauður, en sjá, lifandi er ég um aldir alda,
og hefi lykla dauðans og undirheima.“
Op. 1:18.
Þrisvar meðan Jesús starfaði hér opnaði
hann dauðans dyr og kallaði menn til lífs-
ins, dóttur Jairusar (Matt. 9:25.). Son
ekkjunnar frá Nain (Lúk. 7:14.) og Laza-
rus (Jóh. 11.). En hin sterkasta sönnun
fyrir valdi hans yfir dauðanum var þegar
hann sjálfur reis upp úr gröfinni. Synd-
ugir menn bundu hann. Ranglátir menn
dæmdu hann til dauða og óguðlegir menn
krossfestu hann. En gröf og dauði gátu
ekki haldið honum.
Af því Jesús reis upp getum við, ég
og þú, verið fullviss um upprisu og sigur
yfir gröf og dauða. Jesús er frelsari vor og
meðalgöngumaður. Hann er lífgjafi læri-
sveina sinna. Fagnaðardagur fullkomins
sigurs mun renna upp. „Eins og allir deyja
fyrir samband sitt við Adam, eins munu v
allir lífgaðir verða fyrir samfélag sitt við
Krist.“ 1. Kor. 15:22.
Á morgni upprisunnar verða menn
kallaðir fram. „Undrist ekki þetta, því sú
kemur stuhd að allir þeir sem í gröfunum
eru munu heyra hans raust, og þeir munu
ganga út, þeir sem gott hafa gjört til upp-
risu lífsins, en þeir sem ilt hafa aðhafst
til upprisu dómsins." Jóh. 5:28.—29.
Dýrðlegur dagur, þegar elskendur lengi
aðskildir sameinast aftur. Hrifnir til skýja
til að mæta Drotni í loftinu, fylgjast þeir
að til hinna himnesku bústaða.
Guð gefi oss náð til þess að meðtaka þá
dýrðlegu frelsun, sem oss er framboðin í
Jesú Kristi, og svo birtast með honum,
sigri hrósandi yfir gröf og dauða þegar
hann kemur í dýrð sinni til að samansafna
sínum útvöldu.
—R. H. PIERSON