Stjarnan - 01.05.1954, Page 6

38
STJARNAN
Eilíft endurgjald fyrir svo lítið
Álítur þú sjálfan þig fátækan? Þú
mundir gjöra svo mikið fyrir Guð og með-
bræður þína, ef þú værir ríkur. Þá gætir
þú varið lífi þínu til góðgjörðasemi, gefið
fátækum, styrkt líknarstofnanir og hjálp-
að efnilegum unglingum til að mentast.
Þá mundir þú gefa, gefa án allrar eigin-
girni. Ef þú værir ríkur, þá gætir þú verið
örlátur kristinn maður. En þú ert fátækur.
Hefir þú athugað það, að allir postular
Krists voru fátækir. Að vísu var einn
þeirra tollheimtumaður, en yfir höfuð að
tala, þá hafa þeir að líkindum ekki verið
eins vel staddir og vér erum.
Að reiða sig á auð til sáluhjálpar er
voðalegur misskilningur. Eitt hið sorgleg-
asta vers í Biblíunni er þetta: „En er hinn
ungi maður heyrði þau orð, fór hann burt
hryggur, því hann átti miklar eignir11.
Þessi ungi maður hafði leitað Jesúm
uppi til að spyrja hvernig hann gæti frels-
ast. Hann var án efa vel mentaður, í góðu
áliti og í félagsskap heldra fólksins í Jerú-
salem, en hann hefir fundið vöntun og
tómleika í lífi sínu, annars hefði hann
ekki komið til Jesú og spurt hann: „Hvað
á ég að gjörg^til þess ég eignist eilíft líf?“
Hann hlýtur frá mannlegu sjónarmiði
að hafa verið góður maður, því þegar
Jesús benti honum á boðorð Guðs, þá gat
ungi maðurinn svarað: „Alls þessa hefi ég
gætt“. Hann hefir án efa fylgt bókstaf
boðorðanna, en fann þó hann skorti eitt-
hvað til að tryggja sér eilíft líf.
Vér vitum ekki nafn þessa ríka unga
manns, það eru aðeins sjö vers í Biblíunni,
sem segja frá honum. Hefði hann tekið
aðra stefnu og fylgt ráðum Krists, að selja
alt sem hann átti, þá hefðum vér heyrt
meira frá honum. Þegar hann kom til Jesú,
þá hafði Páll postuli ekki ennþá verið
kallaður. Vera má að þessi ungi maður
hefði orðið annar eins trúboði og Páll.
Hann hafði bezta tækifæri. Ef hann hefði
gefið gaum að köllun Krists og fylgt hon-
um, þá má vera hann hefði orðið einn af
mestu mönnum heimsins.
Ef hann hefði selt eigur sínar og gefið
fátækum verð þeirra, yfirgefið stöðu sína,
hver sem hún var og fylgt Jesú frá Naza-
ret, þá hefðu samtíðarmenn hans álitið
að hann breytti heimskulega. En þegar vér
lítum til baka gegn um aldirnar, þá munu
fáir álíta að ungi maðurinn hafi breytt
skynsamlega, er hann hafnaði tækifærinu
til að verða einn af lærisveinum Krists.
Þegar vér lesum þessa frásögu, þá furðar
oss á hve heimskulega hann breytti og
finst vissulega að vér hefðum valið betur.
Hvað ætli vér hefðum gjört?
Það er í rauninni mjög lítið, sem Guð
krefst af oss, er hann býður oss að þjóna
sér og hlýða hans boðorðum, og heitir oss
fyrir það óútmálanlegum fögnuði og ham-
ingju, bæði hér og héreftir. Það sem vér
verðum að gefa upp eða leggja í sölurnar
er svo lítilfj örlegt og stundlegt, að það
sýnist ótrúlegt og ómögulegt að nokkur
skuli hafna boðinu.
Þess er skamt að bíða, að Jesús veiti
endurgjaldið þeim sem fylgja honum.
Hann kemur bráðum í skýjum himins til
að saman safna sínum útvöldu, og taka
heim til sín þá, sem hér hafa yfirgefið alt
til að fylgja honum. Hefir þú tekið ákvörð-
un þína að fylgja honum?
—AURELIA D. SMITH
------------------------
Guð bregst ekki
„Treystu Drotni af öllu hjarta en reiddu
þig ekki á eigið hyggjuvit. Mundu til hans
á öllum þínum vegum, þá mun hann gjöra
stigu þína slétta. Þú skalt ekki þykjast
vitur; óttastu Drottinn og forðastu illt“.
Orðskv. 5:5.—7.
Vér getum öruggir treyst Guði. Það
stendur oss til boða að reyna kraft hans.
Ef vér óskum eftir að fá reynslu fyrir
trúfesti Guðs, þá treystum honum af öllu
hjarta, lausir við allan efa.
Ég get fullvissað yður gegn um eigin
reynslu, að ef þér treystið frelsaranum þá
bregst hann yður aldrei. Ég er ekki að tala
um hugmyndir heldur veruleika. Margir
undrast yfir því hve fullkomlega vér getum
treyst Guði. Ég ætla að segja yður frá,
hvernig ég hef séð og reynt áreiðanleika
Guðs loforða.
Þegar ég var á Indlandi formaður bóka-
sölunnar þá kyntist ég tveimur ungum
mönnum, sem unnu á símastöð, annar var
giftur og átti börn, en hinn var einhleypur.