Stjarnan - 01.05.1954, Blaðsíða 7

STJARNAN
39
Báðir þessir menn meðtóku fagnaðar
erindið og fóru að halda hvíldardaginn
heilagan. Til að byrja með skiftu þeir um
tíma við þá, sem vildu fá frí á sunnudög-
um, svo alt gekk vel. En svo kom að því,
að þeir gátu það ekki lengur, að minsta
kosti ekki gifti maðurinn, svo hann bað
yfirmann sinn að gefa sé'r frí á hvíldar-
daginn. Honum var neitað um það, svo
hann misti vinnuna. Þessir tveir menn
lögðu þetta fram fyrir Guð í bæn. Maður-
inn leitaði fyrir sér um vinnu annars stað-
ar, en fékk hana ekki. Enginn vildi gefa
honum vinnu nema hann vildi vinna á
laugardögum. Þetta var veruleg trúar-
raun. Nú hafði hann eytt sparifé sínu og
fór að selja húsgögnin, svo hann gæti keypt
mat handa fjölskyldunni. Konan hans
stakk upp á, að það væri bezt fyrir hann
að fara aftur að vinna á laugardögum, en
hann ásetti sér að reynast trúr alt til
dauða.
Þetta fréttist í plássinu umhverfis
hvernig kringumstæður mannsins voru og
hvað hann legði í sölurnar fyrir trú sína.
Þetta kom líka til eyrna formannsins, þar
sem hann hafði unnið áður, svo hann fór
að heimsækja þennan trúbróður vorn.
Hann hugsaði að maður sem væri svona
samvizkusamur að fylgja sannfæringu
sinni, væri þess verður að hafa hann 1
þjónustu sinni, svo hann bauð honum að
koma aftur að vinna hjá sér. Hann gaf hon-
um bæði betri stöðu og hærra kaup, en
hann hafði áður haft. Það leið ekki á löngu
þar til þessi bróðir eignaðist betra heimili.
Hann var í góðu áliti hjá öllum sem kynt-
ust honum. Hann hefir reynst trúr og leitt
marga til frelsarans.
Ég byrjaði bókasölu, þegar ég var 19
ára gamall. Ég hafði nýlega meðtekið trú
á Krist, og á skólanum hafði ég lært að
treysta Guði fyrir nauðsynjum mínum. Á
bókasölunámskeiðinu var okkur sagt að
Guð mundi hjálpa okkur, ef vér aðeins
treystum honum og hlýddum í öllu.
Þegar tíminn kom að byrja bókasöluna
í sumarfríinu hafði ég enga peninga til
að kaupa reiðhjól og lagði þessa þörf mína
íram fyrir Guð. Ég ásetti mér að fara gang-
andi þangað til ég hefði unnið mér nóg
inn til að kaupa hjól. Á tjaldbúðarsam-
komunni rétt áður en ég fór af stað með
bækurnar fann ég nýtt reiðhjól í tjaldinu
mínu. Maður, sem ég hafði selt bækur, er
leiddu hann til Krists, gaf mér þetta reið-
hjól. Bæn minni var svarað. Ég notaði það
reiðhjól í fjögur sumur við bókasöluna.
Guð heyrir og svarar bænum barna sinna.
Hann ber umhyggju fyrir oss. Það sem
Guð gjörir fyrir aðra sem treysta honum
getur hann líka gjört fyrir þig.
Þegar tíminn kom til að afhenda bæk-
urnar leigði ég vagn og tvo hesta hjá ein-
um trúbræðra vorra. Eftir að ég hafði
keyrt fleiri mílur sá ég að hvorugur hest-
anna hafði eðlilega matarlyst. Ég hélt þó
áfram í eina viku að skila bókunum, en þá
varð ég að hætta, því báðir hestarnir höfðu
nokkurs konar hitaveiki, sem aðrir hestar
fengu líka, ef þeir voru saman í hesthúsi.
Ég var hnugginn mjög því ég átti eftir að
afhenda meiri partinn af bókunum. Bænd-
urnir voru í óða önn að þreskja, svo að ég
gat ekki leigt aðra hesta. Ég vissi að Guð
var sá eini, sem gat greitt úr þessum
vandræðum mínum.
Eftir að ég hafði beðist fyrir einn
morgun datt mér í hug að heimsækja
skólakennara úti á landi. Ég hafði selt
honum Biblíulestrarbókina. Þar var gamalt
hesthús, nemendur notuðu það fyrir hesta
sína yfir skólatímann. Ég ætlaði að vita,
hvort hann vildi lofa mér að hafa hestana
þar, svo ætlaði ég að reyna að fá mér
leigt reiðhjól til að skila bókunum. Mér
var áhugamál að ljúka við þetta, svo að ég
yrði ekki 'of seinn þegar skólinn byrjaði
um haustið.
Ég sagði skólastjóranum frá vandræð-
um mínum. Hann hugsaði sig um stundar-
korn og sagði svo, að ég skyldi láta inn
hestana, það væri nóg hey og vatn þar
handa þeim. Svo réð hann mér til að bíða
þangað til klukkan fjögur um eftirmiðdag-
inn, þá skyldi hann taka mig út í gamla
bílnum sínum til að skila bókunum. Þetta
gjörði hann kvöld eftir kvöld fram á mið-
nætti. Ég hélt til heima hjá honum skamt
frá skólanum. Afgreiðsla bókanna gekk
fljótt. Þegar bændurnir höfðu ekki pen-
inga, sagðist hann skyldi borga fyrir bæk-
urnar, svo gætu þeir sent honum pening-
ana seinna. Bókunum var öllum skilað, og
þessi maður vildi ekki þiggja neina borgun
fyrir hjálpina. Ég bauð honum að hafa