Stjarnan - 01.09.1954, Blaðsíða 4

68
STJARNAN
sem gefa sig á vald hans. Hvíldardagurinn
er merki þessarar frelsunar og helgunar.
Minnismerki þess að vér höfum fundið í
Jesú hvíld, öruggleik og eilíft líf. „Komið
til mín allir þér, sem erfiðið og þunga eruð
hlaðnir, ég vil gefa yður hvíld“. Matt. 11:28.
Hvíldardagurinn er minjar frá sak-
leysis ástandi mannsins í Eden aldingarði,
og svo er líka hjónabandið. Vér eigum
að minnast skapara vors á hverjum degi,
en hvíldardagurinn, sem kemur einu sinni
á viku, gefur enn betra tækifæri fyrir
hvíld, íhugun gæzku og mikilleika Guðs
og samfélags við hann í bæn og þakkar-
gjörð. Þetta er endurnýjað viku eftir viku.
Þessi helgandi áhrif fylgja oss alla daga,
er vér minnumst þess að halda hvíldar-
daginn heilagan.
Nýja Testamentið gjörir enga breyt-
ingu á þessu. Jesús hélt hvíldardaginn
meðan hann var hér. Hann segir: „Ég
hef haldið boðorð föður míns“. Jóh. 15:10.
Postularnir héldu hvíldardaginn og eins
söfnuðir hinna fyrstu kristnu manna. Þeim
kom aldrei til hugar að halda neinn annan
dag. Hvergi í Nýja Testamentinu er þess
getið að nokkur hafi haldið annan
hvíldardag. Fyrsti dagur vikunnar er að
vísu nefndur átta sinnum í Nýja Testa-
mentinu, en hvergi neitt í sambandi við
helgihald. Sunnudags helgihald var ó-
kunnugt Jesú, postulum hans og hinum
fyrstu kristnu. Það var innleitt seinna,
þegar kirkjan yfirgaf hreinleik og ein-
lægni kristinnar trúar.
Vér þurfum að skilja það, að halda
sér frá vinnu á laugardögum frelsar eng-
an. Helgihaldið þarf að vera ytra merki
upp á innri reynslu. Það er hjartað eða
sálarástand mannsins sem er svo áríðandi.
Þar kemur í ljós frelsandi kraftur Guðs
náðar og sú blessunarríka innri reynsla
verður augljós heiminum, þegar maðurinn
af elsku til Guðs og hlýðni við hann held-
ur hvíldardag Drottins, hinn sjöunda dag
vikunnar.
Helgihaldið er því mjög áríðandi. Til
þess að verða innsiglaður með innsigli
Guðs þurfa menn bæði að hafa hina innri
kristilegu reynsl’u, og einnig hið ytra
merki. „Minstu þess að halda hvíldardag-
inn heilagan“.
Á þennan hátt verður hvíldardagurmn
minnismerki xipp á frelsandi kraft Krists,
og örugg fullvissa um áframhaldandi
hamingju og eilíft líf.
—C. B. H.
------------☆-----------
Hús Föðursins
Biblían er full af spádómum og lof-
orðum um dýrðlega framtíð. Guð sagði við
Móses: „Svo sannarlega sem ég lifi skal
dýrð Drottins uppfylla alla jörðina“, Al-
heimurinn verður hreinn. Þar verður
ekkert helvíti, engir syndarar. Öll synd og
syndarar verður algjörlega afmáð.
Davíðs sálmar eru fullir af spádómum
um Krists dýrðarríki, sem aldrei mun
enda taka. Með hrífandi. orðum lýsa spá-
mennirnir hinum fullkomna sigri rétt-
lætisins yfir ranglætinu. Þar verður ekk-
ert sem skemmir eða eyðileggur nokkurs
staðar í Guðs dýrðlega ríki. „Hinir endur-
keyptu Drottins skulu aftur hverfa
og koma með fögnuði til Zíonar. Eilíf
gleði skal leika yfir höfði þeim, fögnuð-
ur og gleði skal fylgja þeim, en hrygð
og andvarpan flýja“. Jes. 35:10. „Ríki,
vald og máttur allra konungsríkja, sem
undir himninum eru, mun gefið verða
heilögum lýð hins hæsta. Ríki hans mun
verða eilíft ríki, og öll veldi munu þjóna
því og hlýða“. Dan. 7:27.
Gamla Testamentið endar með því að
segja frá, hvernig Guð safnar börnum sín-
um saman eins og gimsteinum, en eyði-
leggur hina óguðlegu. Þegar hann hreins-
ar láfa sinn safnar hann hveitinu í sína
kornhlöðu, en hann safnar ekki illgresinu
til að geyma það, heldur til að eyðileggja
það algjörlega í eldi, en sá eldur heldur
ekki áfram að brenna endalaust. Það
verður algjör eyðilegging. „Sjá, dagurinn
kemur brennandi sem ofn, og allir hroka-
fullir og allir sem guðleysi fremja, munu
þá vera sem hálmleggir, dagurinn sem
kemur mun kveikja í þeim, segir Drottinn
hersveitanna, svo að hvorki verði eftir af
þeim rót né kvistur“. Mal. 4:1.
Allar hugmyndir og kenningar, sem
eru gagnstæðar þessu eru falskar og
þeim skyldi enginn gaumur gefinn.
Svo í Nýja Testamentinu er einnig
skýrt haldið fram hver útkoman muni