Stjarnan - 01.07.1956, Blaðsíða 1

STJARNAN
JÚLÍ, 1956 . LUNDAR, MANITOBA
Kristilegur þroski
Líf kristins manns á að vera stöðug
framför. Ef planta hættir að vaxa, þá
hættir hún að lifa. Ef fræið sendir ekki
rætur út frá sér þá er ekkert líf í því.
Ef barn heldur áfram að vera barn að
stærð, útliti og athöfnum, þá er eitthvað
stórkostlega rangt við það.
Jesús talar um líf kristins manns sem
endurfæðingu. Nikódemus kom til að leita
sannleikans og Jesús sagði við hann:
Sannlega segi ég þér, maðurinn getur ekki
séð Guðs ríki nema hann endurfæðist.“
Jóh. 3:3.
Jesús hélt þessu sama fram við læri-
sveina sína er hann sagði: „Sannlega segi
ég yður, nema þér takið sinnaskiftum og
verðið eins og börn, munuð þér ekki koma
í himnaríki.“ Matt. 19:3.
Vér verðum að fæðast inn í Guðs ríki,
vér komumst ekki inn á annan hátt. Hin
nýja fæðing, eða endurfæðingin er fram-
kvæmd gegn um áhrif heilags anda, fyrst
með því að hann sýnir oss að vér erum
syndarar, svo vekur hann hjá oss iðrun
og löngun eftir að meðtaka kraft Krists
oss til frelsunar. Þetta er einnig kallað
afturhvarf. Það er ný byrjun, en aðeins
byrjun. Enginn er fullþroskaður maður
þegar hann fæðist. Kristinn maður er til
að byrja með eins og ungbarn, hann
verður að taka framförum og þroska. Það*
er þessi stöðuga framför, sem ber vott um
að hann er sannkristinn.
Jesús þroskaðist á þennan hátt. Það er
sagt um æskuár hans í Nazaret, frá því
hann var barn alt til fullorðinsára: „Og
Jesús þroskaðist að vizku og aldri og náð
hjá Guði og mönnum.“ Lúk. 2:52.
Vér álítum manninn ekki þroskaðan
nema hann taki bæði andlegum og líkam-
legum framförum, vaxi að stærð og
þroskist að vitsmunum og hugsunarhætti.
Þannig var það með Jesúm og á sama hátt
verða allir kristir menn að taka fram-
förum.
Sumir ætla að kristindómurinn eigi
einungis við sálarlíf mannsins, eins og
líkaminn og sálin séu sitt hvað, svo hugsa
þeir aðeins um sálina. En kristilegt líf
tekur yfir alla tilveru mannsins, líkama,
sál og sinni. Endurfæðingin er ágæt tákn-
mynd upp á hið nýja kristlega líf.
Jesús óskar ekki eftir einhliða eftir-
fylgjendum. Honum er eins ant um að
vér heiðrum hann í líkama vorum með
því að fylgja beztu heilbrigðisreglum í
því sem vér etum og drekkum, vinnum og
skemtum okkur eins og með okkar and-
legu guðræknisiðkunum. Það er ekki nóg
að sækja kirkju á sunnudögum. Maðurinn
verður að vera sannkristinn alla daga vik-
unnar, annars er hann alls ekki kristinn.
Endurfæðingin er byrjun hins nýja lífs,
svo maðurinn geti tekið fullum þroska
bæði andlega og líkamlega. En hvers
vegna sjáum vér ekki fleiri vaxna, full-
þroska kristna menn? Margir bera kristið
nafn svo árum skiftir, án þess að hægt sé
að sjá neina breyting til batnaðar og fram-
fara í lífi þeirra. Þeir halda ekki áfram
að afla sér þekkingar á kenningum Krists
til að breyta eftir þeim. Ezekíel spámaður
lýsir þeim á þennan hátt:
„Þeir koma til þín fjölmennir, sitja
frammi fyrir þér eins og væru þeir mitt
fólk og hlýða á orð þín en vilja ekki eftir
þeim breyta. I orði láta þeir eins og þeim
sé yndi að breyta eftir þeim, en hjarta
þeirra sækist eftir rangfengnu fé. Sjá þú
ert þeim eins og vel sungið og fallega
leikið gamankvæði. Þeir hlusta á orð þín,
en breyta ekki eftir þeim.“ Ez. 33:31.—32.