Morgunblaðið - 13.04.2019, Blaðsíða 14

14 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. APRÍL 2019
Seljavegur 2 | Sími: 511-3340 | Fax: 511-3341 | www.reyap.is | reyap@reyap.is
Apótekið þitt
í gamla Héðinshúsinu við Seljaveg 2
Afgreiðslutími:
9-18:30 virka daga
10-16:00 laugardaga
Reykjavíkur Apótek býður upp á allar tegundir lyfja. Mikið og fjölbreytt úrval af
heilsuvörum, bað- og ilmvörum, gjafavörum auk ýmissa annarra góðra kosta.
Reykjavíkur Apótek er sjálfstætt starfandi apótek sem leggur áherslu á
persónulega þjónustu og hagstætt verð.
• Öryrkjar og eldri borgarar njóta sérkjara hjá okkur
• Frí heimsendingarþjónusta
Ljósmyndir/Bernharð Kristinn
Þ
etta eru fokking fávitar að eiga ekki Levi’s í minni stærð“ var svona
dæmigerð hugsun sem setti mig út af laginu og til að ná mér niður
eftir þetta svekkelsi út í Levi’s-framleiðandann fékk ég mér pylsu,
kók og súkkulaði. Ég var svo lengi á þessum stað, pirruð og skamm-
aðist mín fyrir sjálfa mig,“ segir Ásdís Ósk sem er ekkert að fara í
kringum hlutina.
„Einu sinni var ég léttflippuð, lifði lífinu, ferðaðist um Suður-Ameríku í sex
mánuði, veiddi píranafiska í Amazon, dansaði í karnivali í Ríó, bjó í New York
og Hondúras þar sem ég lærði köfun. En einhvers staðar á leiðinni breyttist ég
í manneskju sem var farþegi í lífinu og NEI var alltaf það fyrsta sem ég sagði:
Nei ég vil ekki prófa þetta, nei ég þori þessu ekki, nei, held að … Að segja nei
við lífinu og áskorunum drepur smám saman í þér sálina. Ég fór að þyngjast og
ég sannfærði sjálfa mig um að ég gæti bara ekki grennst. Ég hafði öll svörin
hvers vegna ég gæti það ekki. Ég hafði alltaf haft lélegt sjálfsmat og bar mig
stöðugt saman við þann besta í öllu, sem er náttúrlega ákveðin geðveiki, því
enginn er góður í öllu en allir eru góðir í einhverju. Þannig að ég átti eiginlega
ekki séns að mínu mati,“ segir Ásdís þegar hún rifjar upp hvernig lífið þróaðist
og einhvern veginn var hún föst í eigin reiði og afsökunum.
Lágt sjálfsmat truflaði
„Þegar maður er með lágt sjálfsmat og fer að bæta á sig þá virðist þetta von-
laus barátta. Með árunum varð ég alltaf pirraðri, árásargjarnari og reiðari
þannig að fólk vissi oft ekkert hvernig það átti að vera í kringum mig. Oft þurfti
að tipla á tánum í kringum mig. Ég gat ekki tekið hrósi því mér fannst fárán-
legt að einhverjum fyndist ég líta vel út. Ég fór í vörn og fór að búast við ein-
hverju neikvæðu, setti vegg í kringum mig og hleypti fáum að. Málið er að mað-
ur fær það sem maður gefur af sér; ef maður sendir neikvæða orku fær maður
neikvæða orku. Ég var samt engan veginn meðvituð um þetta. Mér fannst ég
bara vera fórnarlamb samfélagsins: Ég var of feit af því að ég var með lélega
brennslu, ég hreyfði mig ekki af því að ég gat ekki hlaupið eða lyft lóðum, ég
vann svo mikið að ég hafði ekki tíma, ég lét allt fara í taugarnar á mér og mér
fannst ég ekki bera neina enga ábyrgð á því að ég hafði þyngst svona. Þetta var
öllum öðrum að kenna, fólkinu sem bauð upp á bakkelsi á fundum eða að það
væri ekki boðið upp á hollt í fermingarveislum og fleira í þeim dúr.
Þetta byrjar sakleysislega, maður bætir á sig 1-2 kg á ári en 2 kg á ári í 20 ár
eru 40 kg. Þegar þetta gerist svona hægt tekur maður minna eftir því. Allt í
einu eru buxurnar orðnar pínu þröngar og næst þegar þú kaupir þér buxur tek-
urðu númeri stærra og svona heldur vítahringurinn áfram. Ég átti yfirleitt
fjórar stærðir inni í skáp; fötin sem ég passaði í og svo til-öryggis-fötin ef ég
myndi bæta aðeins á mig og svo fötin sem voru næstum því nógu stór og síðast
fötin sem ég ætlaði pottþétt að komast í. Ég var nefnilega alltaf að reyna að
taka mig á. Ég reyndi allt nema taka ábyrgð á sjálfri mér, að viðurkenna að ég
Nennti ekki
lengur að vera
feit og pirruð
Ásdís Ósk Valsdóttir fasteignasali var orðin þreytt á sjálfri sér og
ákvað að nú væri nóg komið. Eftir að hafa verið of þung, pirruð og
með of lítið sjálfstraust í tugi ára komst hún að því að þetta væri allt í
hennar höndum og engum nema henni um að kenna. Hún ákvað
að taka ábyrgð á lífi sínu og gleði sinni. Þá loks breyttist allt.
Marta María | mm@mbl.is
 SJÁ SÍÐU 16