Hlynur - 15.12.1952, Blaðsíða 2

Starfsmannafclag S.Í.S. á skála cinn uppi
í Mosfellssveit, á stað þeim er hcitir í
Skammadal. Er þetta myndarlegasta hús:
fjögur svefnhcrbcrgi, stór setustofa og eld-
hús auk ganga og snyrtiklefa. Er þessa getið
hér starfsmönnum til ámœgju og fróðleiks.
Þessi síðasta setning cr ekki sögð af
kerskni eða itlkvittni, heldur vegna þess,
að það hcfur þmfaldlega komið í Ijós, að
fólk hefur starfað hcr mánuðum saman, án
þess að vita, að skádinn er til. Má því vera,
að það sannist enn á nokkrum starfsmönn-
um við lesttir þessara lína, að margur er
ríkari en hann hyggur.
„Fyrr var öldin önnur, er Gaukur bjó i
Stöng,“ og sú var tíðin, að „skálamálið“
svonefnda var helzta mádið á stefnuskrá
Starfsmannafclagsins. Fyrir dngnað og at-
orku starfsmanna var þettá mál borið fram
til sigurs, og um nokkurt skeið var skálinn
mikið notaður. „Þái var ei til Steinastaða
leiðin löng,“ og þá urðu margir til að
skreppa upp í Skammadal.
Allur áhugi starfsmanna fyrir skálanum
virðist nú rokinn úf í veður og vind, og
fátt er um mannaferðir í Skammadal. —
Munu flestir játa að brýna nauðsyn beri
tit að ráða hið bráðasta bót á þessu ástandi.
Þess vegna er nú ,.skálamálið“ enn á dag-
skrá hjá Starfsmannafélaginu, cnda þótt
með nokkuð öðrum hœtti sé cn fyrr.
Blaðið leitaði til fjögurra starfsmanna og
spurði, hvaða ráð þeir teldu vœntegust til
að greiða fram úr þessum vanda. Fara
svör þeirra hér á eftir:
Björn Guðmundsson (Gcfjun—Iðunn):
Það er erfitt fvrir þann. seni ekki hefur
kynnst öllum staftháttum að svara þessari
spurningii svo að gagn sé í. A ]>eim stað,
sem Starfsmannafélagið á skála sinn er mér
sagt að jarðhita sé að finna en slíkt felur
í sér émeitanlega marga möguleika, el' góð-
ur vilji er fyrir hendi og að það hefði ekki
kostnað í för með sér, sem okkar samtök-
væri ofvaxið að ráða við. Væri ekki athug-
andi hvort að ekki væri hægt að koma
þarna upp nokkurs konar baðstað þar sem
væri bidði gufubað og sundlaug, og væri
það okkur hin bezta heilsulind, ungum sem
gömlum. Auðvitað mælti prýða þennan
stað með t. d. Alaska-ösp, sem verður allt
að (>—S m há á S—10 árum.
Með góðri samvinnu gætum við reist
okkur ]>arna minnisvarða. sem gæti orðið
okkur til sóma um ókomin ár.
Björn Guðmundsson (Verðlagning):
Ég hef alltal' verið því hlyntur. að skál-
anum væri við haldið, þar sem hann er nú.
Þegar hefur all miklu fé verið varið til að
vinna landið umhverfis hann, og má segja,
að ]>ví sé kastað á glæ, meðan ekki er
meira að gert. T. d. þyrfti að sá í landið,
ræsa fram og gera grasvöll, ]>ar sem iðka
mætti tennis, handknattleik o. s. frv. Hita-
veituæð liggur rétt hjá skálanum, og tel ég,
að við verðum að stefna að því að fá heitt
vatn í skálann.
Skíðaland er ekki gott í Skammadal eða
umhverli, nema ]>egar mikil snjóalög eru.
Tel ég ]>ví, að starfræksla skálans verði
fyrst og fremst að miðast við sumarmán-
uðina. Hiifuðskilyrðið er ]>ó, að umhverfi
skálans verði bætt, og til þess að svo geti
orðið verðum við að vinna hörðum hönd-
um. — En sé ekkert gert, þá er tilgangs-
laust að eiga skálann.
Ilelga Karlsdóttir (gjaldkeri):
Ilali starfsmenn engan áhuga fyrir skál-
anuni. er tilgangslaust að eiga hann. Einu
sinni virtust menn ]>ó hafa gaman af að
bregða sér uppeftir, og var ]>á farið nokkr-
um sinnum á sumri. Fyrir kom líka, að far-
ið var að vetrarlagi uppeftir. Nú hefur ekk-
ert verið dyttað að skálanum um langt
skeið; tæplega hugsað um nauðsynlegt við-
hald. Þetta verður að breytast, eigi skálinn
nokkra framtíð fyrir sér. Áður fyrr, þegar
hópurinn var smærri, var auðveldara að
halda áhuga starfsmanna vakandi. Á síð-
ustu árum hefur starfsmönnum fjölgað gíf-
urlega. sem kunnugt er, og nú hlýtur það
að vera hlutverk þeirra ungu í okkar hópi
að sjá þessu máli borgið.
Þórir Tryggvason (Samvinnutryggingar):
Áhugi starfsmanna fyrir skálanum virðist
dofna með ári hverju, og mun ekki ofsagt,
að ]>eir. sem eru í stjórn starfsmannafélags-
ins og skálanefnd, séu þeir einu, sem ekki
er alveg nákvæmlega sama, hvað um hann
verður, enda nýkosnir.
Mikill fjöldi starfsmanna hefur ekki séð
skálann, og margir vita jafnvel ekki, að
hann er til, og skil eg ekki, að þeir geri sér
rellu út af þ\ í. hvað við hann verður gert.
Eg hefi einu sinni komið í skálann, og
satl að segja varð ég lítið hrifinn. nema þá
helzt fyrir ]>að. hve afleitan stað bygging-
armeisturunum hafði tekist að finna. og
eftir þá heimsókn hefði ég alveg óhikað
greitt atkvæði með að selja hann.
Mér fannst hann ekki nothæfur sem
skíðaskáli, ]>ar sem þarna er yfirleitt snjó-
létt, og ennfremur of langt í sæmilegar
skíðabrekkur.
Ekki fannst mér hann Iieldur hentugur
fyrir starfsmenn til að koma saman að
sumrinu, þar sem svæðið umhverfis Iiann
var ]>annig. að hverjum einstökum var
hentugast að hreyfa sig sem minnst.
Skoðun mín verður ]>\ í sú, að selja beri
skálann, ef nokkur fæst til að kaupa, og
bvggja síðan myndarlegt sumarhús*^í land-
areign S.I.S. við Hreðavatn.
Slíkt er auðvitað ekki hægt nema með
mikilli sjálfboðavinnu, ]>ar sem skálaverðið
myndi sennilega hrökkva skammt, en mín
skoðun er sn, að starfsmenn myndu fúsir
til að vinna eina og eina lielgi við skála,
sem þarna yrði staðsettur.
Hlynur þakkar
Starfmsiinnum Sambandsins var
nýlega gefinn kostur á að gera til-
| Iögnr um nafn á blaði sínu. Konm
fram hugmyndir um nærfellt fjiiru-
i tíu nöfn og var engan vcginn vanda-
laust ]>ar um að velja.
i Hlynur þakkar öllum ]>eim. er
! gerðu sér ómak í ]>essu efni. sér-
1 staklega ]>ó nafngjafa sínum. Lúð-
i víki Hjaltasyni, leikara og starfs-
1 ínanni í fjármáladeild Sambandsins.
Svo Iengi, sem ]>eir lifa báðir. heitir
Hlynur ]>\ í að fara jafnan í upphafi
hverrar ferðar sjálfur á vit Lúðvíks
i, og sækja sér fararheill.
—-—-