Þröstur - 15.12.1931, Qupperneq 4

1 R Ö S T U R.
hennar og styauk urtf kollixin á héhríi/um leíð og' hún gekk fram.En hvað
He^ga var gloð að geta hæði glatt mornmu sina og litla drenginn fyrir
kronupeninginn sinn.
‘ Helga Guðmundsdottir,12 ára.' ,
JÖLIN 1930 4 . ■ ^ k^elk
NÚ v^r kominn aðfangadagy.r jóla, og allir komnir ^ /
til að hafa allt tilhuið fyrir kvoldið, þo serst^klega hlessaðar h^s«
mæðurnar. í'aarvoíú^að^hugsa um að hafa allt sem j^lalegast, svg að oll-
liði vel a jolunuip. A aðfangadaginn var eg að renna mer a skiða-
Tsreða með vini niinum.Eg tok eftir þvi, að hver eina§ti maður, sem gekk
um gotuna, var svo glaður, jafnvel gamljr karlkar gatu hoppað af gl§ði
og tilhlokkun. ip.ukkan var grðln 5, og eg varð að f^ra heim. hegar eg
kom heim, var^met sag|, að eg ætti að fara að þvo mer og -fará i spari-
fotin. L§gay eg var huinn að klæða mig i sparifotin, var farið að
kveikja a jolatrén'y. og dansa \ kringuip það. Eg var farinn að vonast
e£tir einhvœfjum jQlagjöfum.Mer vaj þa litið inij.i herhergið mitt og
sa að pakki la a ruminu minu. Eg forj.nn og las.a^hann . A honuirj stoð
skrifað:Til forsteins Eirikssonar fra pahha og mbinrn^. Eg var nu held-
ur^eij. ekki forvitiijn ég reif haijn upp i snatri. Sa eg að i honum voru
þlydatar, riddara a^hestum og fotgcjnguþið.En eitt var það versta,að
eg ga^ ekki latið þa fara,i strið a sjaljt aðfgingadagskvoldið* Svo >
fekk eg margt f],eira. £ joladagip.n var mer þoðið^til frænkp, minnar,
og skemmti eg mer þar agætlega. A annaij i jQlum atti systiy min ö,f-
mæli og var lei&ystrum heijnar hoðið. Fekk hunþa maygar^afmæliagjáfir,
og var ekki laust^við að eg ofunda^i hana, þegar hun fekk afmæ^isgjaf-
ir ofan a allar jol5,gj§,firnar. E9. eg huggaði mig við þa§5(,að hxsnætti
ekki afmæli, þegar eg 3. afmæli. A,jolunum 1930, skemmti eg mEr^eins
vel og hægt var, og a eg margar goðay endarminningar fra þejn j^lum,
sem oflangt yrði að telja upp. V-ona eg , að oll jol verði mer -
eftir eins skemmtileg og jolin 1930.
Þorsteinn Eiriksson.
T E■ R ð A _S AJ} A._
Sunnudaginn 22.nov.kl.8 f.h. Komum við,20 Irestir
saman ,við Nyja-harnaskólann,í þeim tilgangi að leggja-af stað i gongu-
ferð upp að Reykjum i Mosfellssveit. Við logðum nu af stað,og gepgum
sem leið liggur upp eftir. Allir voru katir og fjörugir. I-egar irxn fyr -
ir hæinn korn var hlegið og sungið til skiftis. íegar^við komum upp .
fyrir Grafarþolt, varð oklcur litið við og saum við þa hvar maður kon„a
eftiij okkur a reiðhjoli. Við_,vissum ekki hver skollinn þett-a Var, þvi
við attum enga von a neinun a eftir okkur.^En þegar maðurinn _kom nær .
okkur, kom i ljos'að þetta var einn af felogum oklcar ,Einar ^Sæmundsén.
Ho.nn hafði ekki vrknað um morguninn, en fo.rið svo af stað 0. eftir okkur
þega£ hann- loksins vaknaði. Hann skildi hjolið sitt eftir fyrir ofan
gorpólfsstaða-ána. kar heygðum við ut af veginym,og héldum i attina að
Úlfarsf elli. Þegar upp að UÍfar-si^’li kon, s^alla a okkur héllirigning,
og við urðum. rennvotir. þar sem kapúrnar skýldu okkur ekki v-'égar upp
að Reykj-om var^komið,vg,r veður oroið þurt aftur.Við hittum. ráðsmann-
inn á Reykjum uti og háðum hann að lofa okkur að hovða negtið okkar
einhverstaðar inni.Hann hauð okkur inni i mats.tofu vinnufolksins og
fengum við okkur allir s^ti,við horð sea þar voru inni.Við vorum orð-
nir vel matlystugir og tókum hraustlega til matar okkar.Okkur var gef-
ið heitt og gott kaffi á eft-ir með kokum..Borðhaldið var fjcrugt og
gerðum við okkur margt að hlatursefni sem þo var i rauninni ekkert
hlægilegt. legar við vorum hú-nir að'horða og vorum orðnir vel hre'ssir