Bæjarins besta - 13.05.1998, Síða 6

6 MIÐVIKUDAGUR 13. MAÍ 1998
Pétur Guðmundsson frá Ófeigsfirði skrifar
Lítill pistill ætlaður Smára
Haraldssyni og sitthvað fleira
Það ku vera hinn versti
dónaskapur að kíkja í annarra
bréf, en af því að það var opið,
þá gat ég ekki að því gert, að
ég svalaði forvitni minni. Og
þó að mér komi það ekki beint
við, þá ætla ég aðeins að skipta
mér af einkaskrifum þínum
Smári Haraldsson líffræðing-
ur, framhaldsskólakennari og
hreppsnefndarmaður á Ísa-
firði, til Indriða Aðalsteins-
sonar á Skjaldfönn, í Vestra
þann 22.apríl sl.. Þú kvartar
þar yfir skoðanabræðrum Ind-
riða og segir þá aðeins hvæsa
og urra á þig, það má vel vera
að það sé þín tilfinning þegar
þú ert átalinn réttilega. En
hitt er verra að þú skulir ekki
nafngreina þá sem þú átt þar
við.
Af því að mér var kennt
það í æsku, að ef manni yrði
eitthvað á, eða gerði eitthvað
af sér, þá skyldi maður viður-
kenna yfirsjónir sínar, ætla ég
að viðurkenna það strax, að
ég hringdi í þig í byrjun feb-
rúar sl. og ég kynnti mig, svo
líklega er það ekki ég sem
hvæsi. Ég spurði þig reyndar
umbúðalítið að því ,,hvort þú
hefðir lagt fram í Bæjarstjórn
Ísafjarðarbæjar, tillögu sem
gengi gegn þingsályktunar-
tillögu Vestfjarðaþingmanna
um tilraunaveiðar á ref og
mink.” Síðan spurði ég þig
“hvaða rök þú færðir fyrir
þessari vitleysu”. Þú játaðir
því, að þú ,,hefðir borið til-
löguna upp”, en um rökin
kvaðst þú ,,ekkert hafa við
mig að tala,” vísaðir á fyrir-
hádegisbæjarstjóra, Kristinn
Jón Jónsson, og skelltir síðan
á. Svona var það. Má vera að
ég hafi verið full hryssings-
legur fyrir þínar fíngerðu til-
finningar, en ég ætla ekki að
biðjast afsökunar á því.
Reyndar er ég sammála því
að það á ekki að hefja tilrauna-
veiðar á ref og mink. Það á að
hefja alvöruveiðar með það
að markmiði að fækka ref
stórlega og útrýma mink-
num. Þess vegna er ég dálítið
undrandi þegar ég sé í bréfi
þínu til Indriða á Skjaldfönn
að þú hafir samþykkt þessa
tilögu. Skyldi einhvern undra
þó þú samþykkir þína eigin
tillögu? Ég held að þetta sé
það næsta sem þú getur farið
því að afneita henni. Þú þorir
ekki að viðurkenna mistökin,
eins og þér væri sæmilegast
að gera, en ég átti nú svo sem
ekki von á því. Þú reynir að
gera lítið úr okkar áliti á tillögu
þinni og segir tilfinningar ein-
ar ráða skoðunum okkar. Að
vissu leyti er það rétt, að
tilfinningar hafa áhrif á skoð-
anir okkar, við höfum samúð
með þeim smáfuglum sem
lenda óverðskuldað í kjafti
vargfugla og villidýra.
Ég mun hér eftir sem hingað
til, standa með smáfuglum og
lítilmögnum á móti mink, ref
og öðrum skaðræðisdýrum í
friðlandinu og annarsstaðar
sem þörf er. Við þurfum ekki
rannsóknir til að komast að
því, að þessi kvikindi valda
tjóni. Það þarf rannnsóknir
til þess að komast að því, á
hvern hátt megi lágmarka það
tjón sem þau valda. Og að
sjálfsögðu til að fræðast betur
um lifnaðarhætti þeirra. Og
rannsóknum hef ég aldrei
verið á móti. Það hefur komið
fram áður, að í sumar eiga að
fara fram rannsóknir á ref í
friðlandi Hornstranda. Það er
bara engan veginn nóg að
skoða refinn, það þarf að
skoða lífríkið í heild sinni en
ekki bara refinn. Því sé það
ekki gert, stendur það eftir að
enginn veit neitt um hvaða
áhrif friðun minks og refs
hefur á lífríkið í heild. Það
væri verðugt verkefni fyrir
bæjarstjórn Ísafjarðarbæjar að
afla til þess fjár, og gera með
því yfirbót.
Og áður en lengra er haldið.
Refur er allt annað dýr en
minkur. Ég ber virðingu fyrir
refnum og vil alls ekki útrýma
honum, en ég vil ekki láta
hann ganga yfir okkur óheft,
en minkurinn er aðskotadýr í
íslenskri náttúru sem engan
veginn getur talist æskilegt. Í
mínu ungdæmi var aldrei talað
um að að drepa ref, nema um
dýrbít væri að ræða, ég held
þeirri málvenju og tel það
sýna hvað best þá virðingu
sem ég ber fyrir náttúrunni.
Ég veiði refinn en drep mink-
inn og svartbakinn.
Með greinum okkar Indriða
voru birtar myndir af nokkrum
skaðvöldum í náttúrunni og
tveimur veiðimönnum. Það
var vel við hæfi að það skyldi
vera birt mynd af einum slík-
um skaðvaldi með bréfi þínu.
Því að ég veit að í æðarvörpum
og selalátrum eru mennirnir
allra kvikinda verstir, hvaða
aðferðum sem þeir svo beita
til að eyðileggja þau.
Fé sem kemur í Veiðikorta-
sjóð er meðal annars ætlað til
rannsókna á villtum dýrum.
Það eru allt aðrir peningar en
lagðir eru til fækkunar á ref
og mink og útdeilt er af
Alþingi. Ég ætla að biðja þig
um að blanda því ekki saman,
því að með því að friða ref,
mink og vargfugla á Horn-
ströndum og afla á þann hátt
fjár til rannsókna, þá er verið
að fara beint í æðarvörpin hjá
Kristni á Dröngum, Jónasi í
Æðey, mér og fleirum sem
hafa tekjur sínar og lífsviður-
væri af því að hlúa að náttúr-
unni.
Ef það er ætlunin, munum
við að sjálfsögðu sækja að
þessum sömu peningum, þ.e.
Veiðikortasjóði, til að standa
straum af kostnaði við að
halda óværunni í skefjum.
Reyndar er spurning um það
hvort ekki sé ástæða til að
nota rannsóknarfé Veiðikorta-
sjóðs til að finna leið til að
útrýma mink í landinu, og að
sjálfsögðu á að gera þær
kröfur til þeirra sem ala kvik-
indin í búrum að þeir gangi
svo frá minkahirslum sínum
að þaðan geti þeir aldrei
sloppið. Og spara til allrar
framtíðar það fé sem annars
fer til fækkunar á kvikindinu.
Af hverju skyldi vera lögð
áhersla á að drepa villiketti á
Ísafirði og víðar í þéttbýli, og
reyndar allstaðar þar sem þeir
finnast? Það skyldi þó ekki
vera vegna þess, að þeir út-
rými smáfuglum sem eru
augna- og eyrnayndi þéttbýl-
isbúans.
Það líður að því að ég fari
norður á Strandir og verður
það mitt fyrsta verk sem ætíð,
að freista þess að drepa sem
flesta minka og svartbaka og
veiða tófur, jafnt þó það séu
gæludýr ykkar þar vestra, til
þess að verja varpið og gefa
æðarfuglinum og öðrum frið-
sömum fuglum tóm til að
koma upp ungum sínum.
Nú nýverið var í útvarps-
viðtali einhver snillingur, ég
veit því miður ekki hver það
var, og mun hann hafa talað
fyrir friðun svartbaks. Sá veit
líklega ekki að í áratugi var
svartbakur stríðalinn við hvert
einasta fiskvinnslu- og slátur-
hús og eru enn á fjölmörgum
ruslahaugum, hvaðan þeir
bera sýkla í vatnsból og víðar.
Og enn eru þeir aldir aftan við
nær öll fiskiskip. Það er lík-
lega ofvaxið skilningi þessa
manns og sjálfsagt þínum líka
og ef til vill fleiri, að það hafi
áhrif á lífríkið að stofnar varg-
fugla séu á þennan hátt styrkt-
ir. Það að mönnum skuli detta
í hug að svartbakur og ég hef
heyrt talað um hrafn líka, séu
í útrýmingarhættu er alveg
ótrúlegt, þeir piltar sem þann-
ig tala eru vægast sagt ótrú-
verðugir fulltrúar líffræðinnar.
Sennilega hafa þeir ein-
hverjar upplýsingar úr skýrsl-
um Veiðistjóraembættisins.
Ég hef hitt menn sem eru
vissir um, að það verði settur
kódi á ýmsar tegundir, svo
sem rjúpu og gæs, og verði
betra þegar þar að kemur að
hafa gott innlegg í skýrslum
embættisins. Þeir treysta ekki
nafnleynd sem lofað var, og
eru þess reyndar fullvissir að
allar veiðitölur séu geymdar á
nafni, og verði notaðar þegar
þar að kemur, og semja skýrsl-
urnar eftir því. Þeir tóku sem
dæmi, að skoðanakönnun sem
embættið framkvæmdi var
þannig upp sett að, spurningar
voru annars vegar á blaðinu
en nafn viðkomandi prentað
á hina hliðina. Ég persónulega
svaraði ekki þeirri skoðana-
könnun nema að mjög tak-
mörkuðu leiti, einmitt vegna
þess að nafn mitt var prentað
á bakhliðina, mig minnir að
ég hafi einungis svarað því
hvaða stærð ég vildi hafa á
veiðikortinu. Líka hef ég heyrt
menn segja frá því, að þeir
hafi sett jafnvel nokkur hundr-
uð hrafna og svartbaka á
skýrsluna að gamni sínu, líka
aðra sem aldrei setja hvorki
hrafn né svartbak á skýrsluna.
Að öllu þessu samanlögðu
dreg ég mjög í efa trúverðug-
leika veiðiskýrslna embættis-
ins. Í mínum augum eru þær
ónýt plögg og einskis virði,
vitlausar skýrslur eru verri en
engar.
Að lokum legg ég til að
skúmurinn verði ófriðaður
allan þann tíma sem hann er
hér við land, ekki bara gefin
staðbundin leyfi til að fæla
hann úr æðarvörpum eftir
varptíma eins og gert hefur
verið, a.m.k. gildi það utan
Skaftafellsýslna.
Að óbreyttu mun ég ekki
hirða frekar að eiga málþing
við þig. Þú kýst frekar að sitja
það með Indriða á Skjaldfönn
og sjái hann fyrir þér.
Pétur Guðmundsson.
Árni Þór Árnason á Ísafirði skrifar
Áskorun til frambjóðenda
Kæru Ísfirðingar. Halló er
einhver heima? Þetta fara
að vera einskonar baráttuorð
þeirra sem geta ekki lengur
þagað yfir þeirri skammsýni
sem virðist ríkja hjá Vest-
firðingum í dag. Ég las fyrir
stuttu grein í BB eftir Þor-
stein lækni, þar sem hann
hefur miklar áhyggjur af því
hvernig bærinn ætlar að ráða
við of mörg verkefni í einu.
Hann fullyrðir að það komi
til með að setja bæinn á
hausinn.
Um að gera að taka nóg
af lánum og reisa eins mikið,
eins fljótt og hægt er. Hvað er
það versta sem getur gerst?
Að bærinn fari á hausinn? ,,So
what?”. Förum við þá ekki
bara fram á nauðasamninga,
losnum við 80-90% af skuld-
unum og þurfum ekki einu
sinni að selja jeppana okkar.
Nei, ég er ekki í alvöru að
mæla með slíku. Við hljótum
að þurfa að halda okkar reisn.
Ég ætla ekki að halda því fram
að ég hafi þá kunnáttu sem
þarf til að reka þetta bæjar-
félag en ég held hins vegar að
það sé kominn tími til að finna
einhvern (einhverja) sem er
hæf(ur) í það. Þó að grunn-
skólinn sé mikilvægt málefni,
þá held ég að það leysi sig
sjálft ef fólksfækkunin heldur
áfram eins og verið hefur.
Það hlýtur að þurfa að laða
að fleiri framleiðslufyrirtæki.
Auka framleiðni og minnka
kostnað er mottóið hjá öllum
þeim sem reka fyrirtæki í dag.
Það sama hlýtur að gilda fyrir
Ísafjarðarbæ. En ef við minnk-
um kostnað án þess að auka
framleiðsluna, gefur það auga
leið að þjónustan á staðnum
fer minnkandi. Eru
Ísfirðingar sáttir við það?
Ég skora á þá sem eru að
bjóða sig fram til að reka
þetta bæjarfélag til að koma
með raunhæfar og skýrar
tillögur um hvernig hægt er
að auka framleiðslu og laða
fleiri fyrirtæki hingað vest-
ur. Mér er sama í hvaða
flokki frambjóðandinn er ef
hann veit hvað hann er að
gera.
Þakkir fyrir birtinguna.
Árni Þór Árnason.
Starfskraftur óskast
Starfskraftur óskast í sérverslun á Ísafirði.
Um er að ræða u.þ.b. 70% starf. Viðkomandi
þarf að geta byrjað fljótlega.
Allar nánari upplýsingar eru veittar í símum
456 3023 og 553 2434 eftir kl. 19.
Úra- og skartgripaverslun
Axels Eiríkssonar, Ísafirði.