Fréttabréf Samtaka lungnasjúklinga - mar. 2006, Blaðsíða 3

3
Ánægjulegt er til þess að vita að þróunin
í notkun súrefnistækja fyrir lungnasjúkl-
inga hefur verið í nokkuð góðri
framþróun undanfarin ár. Hins vegar vil
ég eindregið benda á að við lungna-
sjúklingar verðum að halda vöku okkar
og knýja á um nýjustu tækni á hverjum
tíma til þess að stuðla að betri líðan fyrir
okkur og meira frelsi til athafna. Á
síðastliðnu ári, 2005, gafst okkur
nokkrum sjúklingum kostur á að taka
þátt í verkefni með notkun fljótandi
súrefnis. Í nóvembermánuði notaði ég
fljótandi súrefni nánast eingöngu og
líkaði að flestu leyti vel, en það hefur þó
sínar takmarkanir. Hér á eftir fer
samanburður við svokallað súrefni á
flöskum.
Helstu kostir við súrefni á flöskum eru
þeir að tækið er mjög létt í meðförum og
situr ágætlega fast við líkamann, hægt
er að vera í jakka eða úlpu utan yfir
þannig að minna beri á. Báðar hendur
eru ávallt lausar og mjög þægilegt er að
fara með tækið á sér inn og út úr bíl. Að
öllu leyti var miklu frjálslegra að athafna
sig, t.d. við verslun og snúninga. Yfirleitt
notaði ég um tvo lítra að jafnaði á hægu
róli inni og úti við, en hækkaði í þrjá og
þrjá og hálfan á göngu eða ef ég var í
líflegri kantinum. Við þannig aðstæður
entist súrefnið í sex til átta tíma og
mettunin var um níutíu og fjögur
prósent. Að fenginni reynslu við notkun
umframsúrefnis er ég að mestu hættur
að fara fram úr sjálfum mér og maður
lagar sig einfaldlega að aðstæðum.
Mér fannst að mörgu leyti ágætt að nota
fljótandi súrefni og finn ekki nokkurn
mun á tegundunum, en flest hefur sínar
takmarkanir. T.d. er ekki hægt að fara út
fyrir Stór-Reykjavíkursvæðið og það
kom nokkrum sinnum fyrir að ég lenti í
að verða súrefnislaus á flakki. Þá varð
ég að læðast heim og var þá kominn
neðarlega á stundum. Þetta skapaði
nokkurt óöryggi og var ég því sífellt að
vigta kútinn og athuga hvað væri mikið
eftir.
Áfylling á kútinn gekk oftast vel en þó
kom fyrir tvisvar, þrisvar sinnum að
fraus í ventlinum og gat verið svolítið
bras við að hella á hann snarpheitu vatni
og á meðan sprautaðist súrefnisgufan
út um allt og ég væri ekki hissa ef fólk,
sem er óvant súrefni, gasi og þess háttar
efnum yrði hrætt. Það er samt ekkert að
óttast, bara taka þessu með ró; þetta
lærist.
Ég notaði aðallega skammtarann en þó
kom fyrir að mér fannst betra að nota
síflæði á næturnar. Því miður er skammt-
arinn miklu háværari en í flöskunum og
eingöngu vegna þess er ekki víst að ég
kynni við að nota hann í leikhúsi eða
tónleikum þar sem þagnir koma fyrir, en
þó er hægt að taka slönguna af sér og þá
stöðvast flæðið strax.
Mér finnst fljótandi súrefni mjög góður
kostur fyrir þá sem geta notað það. Best
væri að sjálfsögðu að hægt væri að nota
hvort tveggja, það bætir mjög hvort
annað upp og fá þá súrefni í flöskum til
lengri ferða, þar sem hægt væri að vera
með varabirgðir og súrefnissíu á næt-
urnar, en það er líka hægt að vera með
stóra kútinn af fljótandi súrefni í bílnum.
Að lokum vil ég þakka fyrir mjög góða
þjónustu og lipurð hjá því fólki sem er
að ýta þessum málum áfram, okkur
lungnasjúklingum til léttis. Það er mikill
lúxus að geta rifið kjaft þegar á þarf að
halda.
Með bestu kveðjum,
Ingi Dóri Einarsson.
Fljótandi súrefni
og á flöskum
Frá fræðslufundi haustið 2005