Íslenzk æska : æskulýðsmálgagn flokks þjóðernissinna - 01.02.1937, Blaðsíða 3

c
fslonzk Æska. - 3 -
K-R-A-P-A P-R-A-M-T-í-í-A-R-I-N-N-A-R
E-R Þ-J-ó-L-E-G-T S-A-M-S-T-A-R-P I
Til pess að hin vn.knrmdi æskn. geti starfnð r.ð fr .mgfingi rettlætis-
ins, óskift og af alhugn. verður hún að vísr a bug öllum hindurvitnum
fortíðarinnar og hinum sxðri venjum eldri kynsloðarinnar.
Allir vita, að íslendingum hefir veriö annað betur gefið, en að t
lata nð stjórn, til þess er sjólfyrgingshótturinn og rikjandi meðal þjoð-
nrinnar. Venja hefir verið, og er enn, að allir þykjast hafa vit a^öllu,
og hver einstaklingur þykist vera jafnfær 1 hverja stöðu, eins og sa er
hana skipar. Útaf þessu kemur fra.m hin órettmæta, -stundum auðvitað rett-
mæta - gagnrýni, sem veitir þeim er fremstir standa., og störfin eiga r.ð
leysa af hendi, miklu erfiðara að vinna verk sitt. Hin oþarfa mralgi, sem
einnig er svo sorglega einkennandi fyrir oss Islendinga, hefir einnig oft
miklu illu til leiðar komiö, og oft ta.fið óþnrflega fyrir framkvaandum, sem
hefðu orðið fljótunnar, ef fa.rið hefði verið eftir reglunni: "Pegiðu en
starfaðul" Einnig er það slettirekuskapurinn, sem spillir ^öllu oamst.arfi,
og hið sífellda nöldur, sem alltaf er viðhaft, ^en a.ldreo a við. t
Hin ungn kynslóð verður að lssrr það, að só manni falið otrrf a hendur,
þó er það okylda þeirra, sem það hafa gert, að styrkjr hann i því, en ekki
ctöðugt að vera með nöldur og rugl fortíða.rinnar, cem bceði veldur hinum
stnrfandi höndum óþæginda og einnig veikir starfsa.fi þeirrn. Pað er einn-
ig einkenni þeirra manna, sera mest gagnryna,#og#rllt þykjast geta betur
en aðrir, að einmitt þeir getr. ekkert þegar a holminn er komio. Pessir
menn eru einnig oft það lítilfjörlegir í gagnrýni sinni^ að finni þeir
engn galla ó. starfi eins manns, þa róðact þeir a einkalxf hans, og segja
sem svo, nð hann se ekki hæfur til þeosarar og þessarar stöðu, vegna þess
að hann geri þetta eðn hitt í frístundum sínum, jafnvel þott hann hn.fi
alls ekl^i lótið starf sitt sitja ó h.akanum að nokkru loyti. Portiðin lit-
ur svo a, að allir geti verið mestir, og allir strðið fremstir, en^baratta,
sem þannig er hafin og haldið afram, getur aldrei orðið annað en mattlaust
kók þg f.ólm út í loftið. Mikið n.f þessum leiðu ógöllum er koinið rf aga-
leysi þvx, oem Islendingar hafa ótt við að búa öldxvn saman. ^Pað skortir
hoilbrigðan agn, og einmitt honum ó eepkan að korna n. Æsk'n a að lcera að
hlýða og starfa. Ekkert finnst hundleiðinlegra í heimi, en hið "demokrat-
iskn" nöldur og smasmugulegn skúmaskotakjaftæði. Pað er drepandi o^ eitr-
andi fyrir allan. felngssknp; sundrungarsæðið fellur onn, því miðxir 1 goðan
jarðveg meðal Islondinga, þoir kunna ekki að sn.meinn.st og starfa þegjandi
eins og menn,^vltandi þo að þnð er oina leiðin að markinu. t
Pannig mó æskn.n okki vorða. HÚn vorður að sotja sitt mark hótt og
koppa að því einhuga, - Pað or ekki nóg að mrður sogi við annan: " ág or
þór sammóla og skal vinna moð þorl" og sogi svo við næsta mann som hann
hittir: #"Possi var svoi mer vitlo.us, og hold og gæti þetta botur sjólfurl"-
Og þnð an þess að hafa nokkurt minnsta tækifæri ne kraft til slíks, aðeins
vilja royna að mikln sig í augum annara og kasta um loið sorpl ó oinhvorn.
Slíkur or þyi miður þjóðarandinn onnþó. En þn.ð or n.ndi fornoskjunnar, on
vorður að vikja fyrir samstarfi hoilbrigðrar æsku, som gongur í rnun og
voru oinhugn að mnrkinu, on okki stofnir fýluloga, hvor oinst'klingur að ' 1
oinhvorju yminduðu marki, oinhvorja ýmindaða "boztu loið". Pað loiðir að-
oins til sundrungar, til glötunar starfskrafta, til óanssgju, til illinda.
Vogna þoss að þjoðina vantar samtakamóttinn, or nú komið som komið or
fyrir honni. En þotta a æskan að bæta, hún ó að fyrirlítr innilc-ga hina
snasmugulogix nöldursoggi, fondur alls samstarfs, hún a að kona hroint og
akvoðið fram, on okki að voga aftan nð mönnum oins og var siður fortíð-
arinnar*
Ib.
SAMFYLimjGIN HEFUR 0RBI3B,
“7 varps"umræðunur.a som fram fóru^í síðastliðnum manuði, nilli hinna
poitisku æskulyðsfolaga, komst fulltrúi Pramsóknarflokksins, Pórarinn Pór-
arinsson. m.a. ^þannig :ð orði: " Eklcort la fyrir nnnað on að solja sig or-
londun rikjum a vald þogar Eyctoinn varð róðhorrcj". Og það hofur Eystoinn
Jonsson holdur okki svikict um að royna. Sami Pornrinn talaði um "ekipu-
lagsform lyðræðicins", og að roka alla fjandmonn þoss úr skólum landsins,
og a ymsan annan hatt auglysti þossi "glæsilogi" fulltrúi Hriflu-jónasar
favizku sina. og hoimsku.