G.F. Hreysti - 25.03.1938, Síða 2

t?
SEESSAU í HVAIMMEa'L.
í dal þeiin, er lig“gur vestur af Selárdal í
Strandasýs^u og Hvannad&lur Heitir, er mælt.
að tröllskéssa liafi sést á fyrri tíðum, og
g“jörðij liún fer ðamönnum mikinn óskunda: sýni:
það þessi saga.
Einu sinni á íyrri öldum lögðu 12 menn á
Trékn lliskeaði, kom enginn Jieirra aftur .t'il
mannalygða? en föt þeirra fundust sundur rif—
in og'lenln af sumum, cg var vegurinn því af
tekinn cg lagður annarstaðar. Munnmæli segja,ác
eitt sinn Kafi menn síra Jtns,>PaÍs9<?nár, sem’
prestur Var á Stað um^miðja lo'?böÍdJ17S9—176?
verið að leita frammaá' lítrannadal&ÍO sáuða, er
liann vantaði: fundu Jpeir þ& ogxelCu. lcng|, &ian;;
þeir sáu trcllkonu fremst í dalnum. Urðu þeir
felmstfullir,er þeir litu skessuna, wg slepptá
sauðunum: en kun tok þá og rak til bygða sinna
Menn prestsins urðu fegnir, er þeir komust
lífs undan: En avalt J)ikir reimt a Hvannadal.
- X -
H4LT0 ÞÍ í KÍLPIBN.
Lavarður einn var á ferð. Hann mætti dreng,
sem teimdi kalf. Eafsi var þrár og illur í
taurni og veitti drengnum ekki af að kalda £
tauminn með báðum köndum. kegar kann sá La—
varðinn. nam kann staðar og glápti með opnum
munni,,
Þegar Lavarður sa drenginn, nam kann einnig
staðar^og spurði kvort kann þekti sig.
"Ja, Lavarður minn", sagði drengurinn.
"Hversvegna tekur þú þá ekki cfan fyrir mér"i
spurði Lavarðurinn.
"Ég skal gjarna gera það", segir drengur,"en
kaltu þá í kálfinn á meðan".
- X -
v