Mateno - 01.03.1936, Qupperneq 3

MAIEfí‘0 Nro. 1, II. jo.ro, mrrto 193í
- 3 -
la fojno =
(Popolrakonto) =
Í11
i i
' »' V ^ t. 'T \ \
iílÖj lílKQ)
Sajmundo la multescia havis iam
multe da fojno en sekigado, sed la
vetero aspektis pluvema. Tial li
pet.is Siujn gedomanojn siajri, ke .ili
penu enigi la fojnon antaú la
pluvado.
uel.:Fram brædur til ljór
og til lausnar
F'ratoj al sun' , libereco
Fratoj nun supren al lum'I
Hel' el mallum’ estinteco
Erilas estonto nin nun.
Maijunulino estis Óe li en Pinto,
tre multaga, kiu nomi^is Zornhildo.
La pastro iris al §i petante ke 'Si
lameliru sur la kampon por kunrasti
la fojnan restajon. Si promesis
provi tion, prenas rastilon, ligas
al la fino de la rastilvosto la
tukon, kiun si kutime portis sur
la kapo, kaj lameliris kampon.
Antau ol ’ái eliris, §i diris al
Sajmundo, ke li estu en la fojnejo
por akcepti la fojaon, 6ar la
laboristoj ja ne bezonas longan
tempon por ligi gin kaj alporti
hejmen.( La pastro diris, ke li
sekvos siajn konsilojn en tio, car
tio estas la plej bona.
Kiam la maljunulino venis sur
la kampon, 'á.i pu'áas per .la rastil-
vosto sub ðiu preta ligotajo kaj
diris: ''En fojnejon al Sa ' undo '.
Tiuj vortoj efi.is, 'car ciu ligo-
tajo, sub kiun la maljunulino pu'áis
per la rastila vosto tiel dirante,
en sama momento malaperis en la
fojnejon. Tiam Sajmundo diris al la
malbonulaðo kaj liaj servistoj ke
nun necesas kunhelpi al la fojna
stakegigo. Post mallonga tempo la
tuta fojno estis en ia fojnejo
sekura antau la pluvo.
Poste Sajmundo diris al la mal-
junulino: "Iom vi scipovas, Zorn-
hildo mia.’ Si diris: "Estas nun
malmulte kaj plejparte forgesita,
kion mi sciis mia juneco".
Koopera traduko.
C ig 1 §2 ífoí
Pia rabeno venis post la morto
Vidu, ia frataj milionoj
Venas el nokto al ni,
úis lr. sopir’ de legionoj
Turnos de sorton de vi.
Donu la manon nun frato,
Moku pri morto kaj fal’:
For la sklavec’ knj malsato
Snnkta la lasta batal'!
Rompu la jug’ de l'tiran,
kiu turmentas vin.
Flirtu la sangru^ f'lago
Super la mond' svingu gin.
(E1 LLA kantaro, trad.Rauschenbach.
En 1921 j.areto de revoluciaj esper-
antistoj deziris f'ondi tutmondan
organizon en Praha. Tiam la supre
prezita kanto estis kantata unuafoje
De tiam gi farigis la kanto, plej
ofte kantata en laboristesperant-
istaj rondoj.)
fpMWTMi) yfíTj
a LðdUAtí-vlsí/!*'”''
S ( [ U /
x . v../
de Einar H. iwaran.
Trad.ðl.f.kristjánsson.
( Daurigo )
Gi nenion povis elteni. Kiam si do
povis eviti, ne la subtaso dispac-
igio, kiam 15i sekigis §in?
Kaj tian Olavio sin batis tiel
sur la vangon, ke §i renversigis
aj falis sur la mangaj'ejan plankon;
kaj poste s L surdoisá batis §in
ku&anton sur la planko; kaj ankaue
si tiel piedpremis sian piedon, ke
gi doloris. .poste dum. longa tempo.
en la Hielon.Li proksimijgis al la
©efulo kaj demandis lin ruze:
- Sinjoro Dio,kio estas mil jaroj
por vi?
- Mil js.roj estas por mi unu minuto
- Kaj dirú,kio estas unu miliono
da funtoj por vi?
- Qnu miliono da funtoj estas por
mi unu penco.
- Bone,Sinjoro Dio,donu al mi urm.
pencon.
- Atendu unu r inut.on.
(úr "La Mondo" blad óhádra esper-
antista í Sanghaj.)
Le estas bele tiel bati Jesuon
niiston kaj tiel premi lian piedon,
- kaj 'ái estis kvazau traktinta lin
tiel, car si tiel traktis ma.lgra.ndan
“Sinjon, : vankam tiu ne estas lia
frato, sed nur lia fratino. Estas
do evidente kio okazos al Olavio,
car 's.i estis tiel terure malbona.
Kaj cu s L povis eviti, ke si
estis tute ma.iseka vesporc, car
lciam estis al sii ordonanta alporti
akvon? §i ne nun por plezuro lasis
la akvon elsp-rucigi e.l la sitelo
malsupren super sin kaj portis mal-
sekajon vestajojn aum la tuta tago