Mateno - 01.03.1936, Qupperneq 4

MAT'-BífO Nro. 1. II. jaro, marto 1936.
4
kaj ricevis vespere.insulron kaj
eC batojn por esti maiseka.
La infana menso hardi^is kiel
animo de malnova pekulo. Malgranda
Sinjo tute forgesis sian puron,
kaj ruligis cin de unu flanko sur
alian en la lito,sen plej mal -
granda zorgo pri gi.
/oi remorigis al si, kiel mal-
bone Olavio 'ciam agis kontraíf si ,
de tiam en la krucrago antau unu
jaro alvenis kun sian malgranaan
vestajaron alligitan al la selo,
al kiu ði mem estis alligita, kaj
la pupon aliigitan al la s'aleto,
kiu kusls sur 'siaj 'sultroj.
" Yi estos orioatata, bubino,
se vi 'ci-tie montras ian neoonan
konduton" , Olavio diris al si la
unuan vesperon. " Mi <ja antaue
havis infano.jn por la komununo kaj
mi ankaíl scias ilin disciplini.
Mi ilin nur rribatas, se ili montr-
as ian nebonan konduton, ilin nur
pribatas. "
Ka.j malgranda Sinjo kase ri-
gardis 'siajn manojn - grandajn,
blurugajn, ostecajn manac-ojn kaj
al si 'sajnis, ke Olavio estas ilin
neniam uzantaj krom por pricati
ma 1 gr anda .j n inf ano j n.
Ofte si songis pri ci-tiuj
blurugaj manoj,- song'is, ke ili
venas tra la muro apud la lito
intencante fortiri la litkovrajon
por pribati sin, - ke 'si staras
ekstreme sur montroko kaj ili
venas supren sur la randon intenc-
ante faligi sin malsupren, - kaj
multe, multe plue pri ili. 3ed
'ciam ili deziris fari domn'Son al
/\.
S1 .
Kaj maldormante 'si' timis ilin
ne malpli ol en dormo. ’Si penis
/ciam esti kiel eble plej malproks-
ime de ili. 3stis plej bone, se
oni sin se .lis ien de la domo, sed
la manoj restis en la sidejo aCT en
ia mana^a.je jo, - bonege esti devig-
ata alporti akvon, se Hi nur ne est-
us ricevanta batadon pro tio, ke '§i
malseki^is. Kaj ^i ka"tis sin for de
ili, se (si trovis ian eblecon, prem-
is sin en iun ahgulon, se tiu trov-
igis proksime, kiam ajn la manoj
preteriris.
Plej poste, en la \Tespero antatí"
morto dcf Olavio, ;si eniris dum. mal-
granda Sinjo maií^is sian lafon, el
sia ka^éjo, ka.j la unua mano ekpren-
is sin je la brusto sed la alia
forprenis la kaéejon de /§i, ka.j an-
kor.vU' 1§i sentis doloreton en la
brusto oro la mano. Kaj Olavio klin-
ifis al "gla orelo, kaj malgranda
Ginjo sentis kvazaií' malvarmo eniras
la orelon en la kauon kaj malsupren
sur la '^ultrojn kaj tra la tuta
dorso, Kaj Olavio duonflustris al /ái
" Morgatjf mi pribatos vin, knab-
ina/á'o, "'%ar vi maldilgentis kaj lasis
al la §afinoj eniri la domkarnpon.
Mi pnbatos vin iom pli severe ol
mi kutimas. Vi do povos pripensi
1*1 - vespere en la lito kaj ankati
venontmatene dpm via vestado, kiel
senti^as esti pribatata iom pli se-
vere ol mi kutimas pribati vin ."
Tamen 'é'i ne povis malhelpi ke
la '&afinoj eniris la domkampon. Ili
ja eniris dum ál portis la torfon
el la hejtaiejo en la kuirejon.
Kaj la'ú'" ordono ði portis la torfon.
Sed éii ne estis pribatata la
morgðan tagon. Xiam /$i veki^is
matene kaj ekpripensis, ke hodiaíf
estos pribatata pli severe ol
antáúe, tiam ^i notis, ke la domanoj
estantaj en la dormejo mallaúte
parolis kaj irante paé'is sur la
piedpintoj.
Dattrig. pafb 5