Mateno - 01.03.1936, Síða 6

MATrNO__Nro._12 II. jaro,
2-A_M-5.5-9-9-E
(Framhald frá 2. sídu)
framtídina, einmitt vegna þess ad
hún snertir adkallandi verlcefni
marxistiskra málvísinda - skopun
1alsherjar tungu framtídarinnar.
Zamenhof hefir eftirlátid mann-
kyninu dýrmætan arf. Pad er medal
annars hlutverk alliýdu-esperantista
hreyfingarinnar, ad vekja athygli
þeirra m'órgu alþýdusinnudu menta-
manna, sem utan hennar standa, á
þessari stadreynd. Og hún verdur ad
gera þá kröfu til frædimanna, rit-
hÓfunda og skálda oreigastéttarinn-
ar, ad þeir fari ad hafa h'ond á
þessum arfi og ávaxta hann.
______6 -
II It tt »t 11 tt 1! tt It tt tt It tt tt tt It tt tt 1t tt tt tt tt M
!! Sx-’INU, FILINETO ! !!
n ii
ii ii ii n n n n ii ii ii ii it ii ii ii ii n ii n ti ii ,i n
(Spinn, 'spinn þú mærin mln)
Jen sidas_ belknabin '
(j'l)inas, bpinas nur sen fin'
€u kukolo krias nun,
/c‘u jam venis la aiítun'.
" Roz', mi demandas vin:
Kiu iam prenos min ?
Jaroj venas, iras for -
sola restas mia kor'. "
A
" Spinu nur, filinet',
morgáu venos fian'cet'! "
Kaj si sþinis ploris.plu -
sola resóis kaj sen gu'.
Med málvísindalegu afreki sínu
reisti Zamenhof sér og lifsstarfi
sínu þann minnisvarda, sem standa
mun um aldir. Pad gerdi hann ad
einum mesta brautrydjanda hins
nýja menningarlífs og velgerdar-
manni fjóldans,
"Ni tion, ZAIENHOF,
akcentas por memoro
de via naskotag'
• ðe la deoembra mez',
sen iu tomba kult'
akceptu nian dankon,
dar dankon sentas ni
por bono kaj komplez'.
En nia penado vi restas kunule
helpanto konstrui la mondon de 1'
Trad. .Paul Bennemann.
Kaj via persisto nin gvides stimule
en ciu decida labor', ZAMENHOF.
íar malgraú la malo en niaj celadoj
komunan vi trovas en kre-solidar’
kaj sentas nin varmaj ide-kamaradoj
en kuna aspiro - libera honar'."
(Plebeius, el "La NOVA ETAPO")
Þ. F.
11 est as mortinta.
Kaj Gunjo oenis "sin el la lito
kaj epprimis §in preta por porti
sin. Si estas piam ti.el bona al mal-
granda Sinjo. Si portis 'Sin en la
dormejon de Olavio. - Tie kusis
Olavio suD litkovrilo sur lignaj'o,
kaj malgranda Sinjo vidis la formon
de siaj piedoj. - Terure granda ili
estas kaj peze ili pasis sur korpo
de oni. Tuko kusis super sia vizdgo
kaj Gunjo gin fortiris. - Kian
grandan nazon si havas. La manoj
nov restas sub la kovrilo. Estis bone,
_P__A_R_D_0_N_0_.
(Daurigo de págo A)
Kaj Gunjo venis al si,k
is tre longe, la mizera
memoris veki s'in, Estis
. si ^am
korpo, nemu
nro tio, ke
Olavio jam mortis, subitmortis en
la no^to, ^
" Cu vi deziras vidi sin, mal-
grandp. Sinjo ?" demandis Gunjo.
" Cu oni kapablas pribati, kiam
oni estas mortinta ? " tiam demandis
malgranda Sinjo. Sed Gunjo diris, ke
“si ne parolu^tian nekompareblan mal-
sagajon, cu si ne komprenis, ke
Olavio estas mortinta kaj alveninta
al Dio, Kaj malgranda Sinjo tuj kom-
prenps, ke tio estas nekqparebla mal-
sagajo, neniu kapabla pribati,kiam
Gunjc ilin ne malkovris.
Malgranda Ginjo rimarkis malferm-
itan librcn sur la brusto de Olavio.
" Por kio estas ci-# tiu libro tie? "
s'i demandis. " Olavio ja neniam
legas en libroj. " » Estas la Pas-
iona Psalmarc, infano", diris Gunjo.
" Gi estas tien metita por ke nenia
malpurajo povu veni al la mortintino
" Kia malpurajo ? Neniaj malpuraj
vestaj'bj ? "
" Ne, infano. Neniaj malbonaj
spiritoj ".
Estas.bone, ke Olavio jam mortis.
Tion si ja meritis. Nun si ne povos
plu pribati malgrandan Sinjon, car
dorm-oni ne kapablas pribati,kiam oni
estas mortinta. Nun 'si jam forport-
ita en la gastocambro kaj metita en
cerkon. 3ed ankoraú ne estas kovrilo
metita sur la cerkon. Tio estos far-
ata morgaíí, Gunjo al 'sl rakcntis.
Kaj tiam oni forveturigos Olavion
kaj metis sln malsupren en tombon.—
Kaj la malbelulaÓo bdn prenos el la
tombo kaj venigos 'Sin al tia domo.—
Estas ne vero, kion diris
Odavio estas alveninta al
Daurigo.
--oo---- ---oo---
Gunj o,
Dic .
ke