Viljinn - 01.09.1940, Blaðsíða 6

- '6 - '
HEIMSINS 'HAMINGJUSMIASTÁ KONÁ
Gsnli’ „heimilislæknlTÍrin okkar hafði .sagt raér lœirgar sögur
frá þeim tíma er eg yar barn, en aldrei neina, sem gæti
ljóstað upp leyndarmálum sjúklinga»hans, fyr en hann jaagði
mér frésögn þá, sem hér fer á eftir. Það var eftir-kTöld-
samkomu .í litla safnaðarhúsinu, og Tið .sátiom úti á svölunum
hjá okkur. Hinn aldraði ræðumaður hafði 'talað um þá sögu,
sem ætíð .er ný þó að hún sé gömul, ,og skýrt frá lífi Frelsar-
ans, gleði þe’ss og sorgum, baréttu og þjáiíingum, upprisu hans
og fram til þess er hann fór sigurför sína til himins. Eftir
ræðuna stóð kona í kórnum upp'og söng sálminn "Hin heilaga
borgT‘. Rödd hennar var óvenjulega stef-k og'fýllandi, og það
var sem hjörtu okkar bráðnuðu. eftir því sem hún leidd'i okkur
fram hjá atburðum þeim, sem við-.höfðu borið í landinu helga
á þeim tímum. Og síðan kom.hámarkið: "Jerúsalém, Jerýsalem,
syngdu fyrir hann sem leiö okkar vegna", og það.vár*eins
og við værum komin til hinn.ar.nýju jarðar, og hjörtu okkar
sameinuðust henni í siguró.þi o^ lofsögn.
Erú Brun, söngkonan, hafði. alist upp meðal okkar/en hafði
síðar ,farið á skóla, og þar á eftir gifst, pg enginn vissi
mikið ura hana utan það, að hún hefði oróió fyrir mikilli sorg.
Læknirinn einn þekkti sögú hennar, og hann sagði hana aldrei.
Þetta kvöld, er við sátum á' svölunum með hjörtun full ’af bless-
unum samkomunnar, sneri' hann sér að. mér og .sagöi: "Eg skal
víkja frá meginreglu minni, .og ségja þér nokkuð um einn af
sjúklingum mínum. Eg skal segja þér um hina hamingjusömustu
konu í heiminum.
Konan, sem söng í.kvöld, er gömul vinkona mín. Eg hefi
þekkt hana-allt ;frá .fæðingu' hennar. Þá hafði hún geislabaug
gullinna hárlokka, og b.arnfóstran kallaði hana Gulli. HÚn v
var’hamingjusöm, og gerði alla, sem komust x kynni við hana,
hamingjusama. nún varð hamingjusamari með hverjum deginum,
sem hún lifði lengur, og þrcskaðist af slíkum yndisþokka, sem
eg hefi aldrei. séð hjá neinni annari stúlku á þeirn aldri.
Móðir hennar var skynsöm o.g kenndi henni allt, sem útheimtist
til þess að geta haft hússtjórn á hendi og myndað heimili.
Kvöld eitt mætti eg henni við garðshliðið. Eg nam staðar
Y I L J I N N