Viljinn - 01.04.1963, Blaðsíða 3

3
V I L J I N N
H EIMILIÐ,
sem viB keppum aö
- T. S, Valen -
"Og ég sá nýjan himin og nýja 'jörö, þvi að hinn fyrri himinn og
hin fyrri jörð var horfin, og hafiö.er ekki framar til. Og ég sá
horgina helgu, nýja Jerúsalem, stiga.niður af himni frá Guöi,
húna, sem hrúði, er skartar fyrir manni sinum. Og ég heyrði raust
mikla frá hásætinu, er sagði;Sjá tjaldbúð Guðs er meðál mannanna,
Og hann mun húa hjá þeim, og þeir munu vera fólk hans, og Guð
sjálfur mun vera hjá þeim, Guö þ.eirrá, .. Og hann mun þerra hvert
tár af augurn þeirra, og dauðinn mun ekki -framar til vera, hvorki
harmur né vein né kvöl er framar til, hið fyrra er fsrið," Op,21:1-4,
Þetta verður dásamlegt- heimili, Það vár þessi horg, sem
Abraham vænti "á traustum grundvdlli, sem Guö er smiður aö og
byggingarmeistari, "
Vyrir mörgum hefir vonin um þetta heimili orðið svo lifandi,
að þeir hafá séð það 1 nýjum dyröarljórna, áður en þeir lolcuðu
airgum sinum 1 trú á Prelsara sinn„ Þe.ð var vonin um að erfa
þetta dýrðar heimkynni, sem gaf pislavottunum þrek 1 þjáningirm
þeirra og daciða og fyllti hjörtu þeirra friði og fögnuði, Þannig
er með alla, sem eiga þessa fullvissu, arfavonina i riki Guðs,
þeir öðlast sérstakan styrk i reynslum og erfiðleikm lifsins. Þeir
vita, eins og Páll postiili, "að þrenging vor skammvinn og létt-
bær, aflar oss mjög yfirgnæfanlegs, eilifs dýrðarþunga," 2,Kor,4:17
Að .hugsa sér, engin sorg, tár eöa dauöi, Eins og þó
mikið er af þessu hér á jörðunni, Við, höfum vist flest okkar
staðið við llkbörur einhvers ástvinar okkarv A kveöjustundinni
er sorgin þungbær cg sölcnuðurinn sár, Við heyrum um hungurs-
neyö, um margvisleg, hræðileg slys þar sem hundruð mannslifa
farast, og aftvr önnur hundruð standa eftir, lostin harmi og
hörmungum og þar aö auki hafa misst öll jarðnesk gæði. Hve
dásamleg er þá ekki fullvissa Guðsbarnsins, sem byggir traust