Austurglugginn - 05.03.2009, Page 6

6 AUSTUR · GLUGGINN Fimmtudagur 5. mars
Ég verð alltaf jafn hissa þegar ég
hitti ferðavant fólk sem segist ekki
hafa komið til Færeyja. Þetta minnir
mig á þegar Siggi Nobb sem hafði
siglt um öll heimsins höf og komið
til fjölmargra lands, spurði svo
Jónas Árnason; Jónas, hvernig er á
Þingvöllum?
Mér var boðið til Færeyja í haust ásamt
fjölmiðlafólki frá Suðvesturhorninu
og Vestmannaeyjum. Stutt ferð en
skemmtileg en tíminn vel nýttur og
við fórum víða og síðast en ekki síst
borðuðum við yndislegan mat, bæði
færeyskan og alþjóðlegan. Yndislegt
viðmót fólksins og skoðanir þess
gera dvöl í Færeyjum sérstaka og
ánægjulega.
Það er auðvelt að ferðast um
Færeyjar. Vegir allir eru fyrir
löngu malbikaðir og ferjusigl-
ingar eru mörgum sinnum á dag
milli þeirra eyja sem ekki eru í
vegasambandi. Það tekur ekki
nema um það bil tvær klukku-
stundir að aka frá Þórshöfn að
Viðareiði sem er nyrsta byggðin í
Færeyjum. Þegar farið er frá flug-
vellinum í Sörvogi til Klakksvíkur
er farið í gegnum fimm jarðgöng,
þar af tvö undir hafsbotni.
Þórshöfn er minnsta
höfuðborg í Evrópu
Þórshöfn myndaðist umhverfis
Þingnesið þar sem landnámsmenn
stofnuðu þing Færeyja í kringum
árið 900. Þingið ber enn sama nafn;
Lögþingið og er elsta löggjafarþing
heims. Þing voru haldin á nesinu að
sumarlagi og voru í upphafi einungis
tveir bæir í Þórshöfn. Þórshöfn varð
kaupstaður og um leið höfuðstaður
Færeyja árið 1866. Nú er Þórshöfn
miðstöð nútímalífs Færeyinga. Þar er
ein aðalhöfn landsins, aðsetur lands-
stjórnar og helstu menntastofnana og
flest stærri fyrirtæki starfa þar.
Þórshöfn er nútímalegur bær með
háskóla og fjölmörg söfn sem vert er
að skoða. Þórshöfn á gömlu vígin sín
ennþá. Þau eru á tanganum austan
við Austurvog, upp af stórskipahöfn-
inni. Þar liggja nokkrar koparfall-
byssur á innsta virkisveggnum, með
kórónu og fangamarki mörkuðum í
veðraðan málminn.
Mykines og Bö
Næsta dag var haldið út á flug-
völl, þar stigið um borð í þyrlu og
flogið út á Mykines. Það var þrútið
loft og þungur sjór og sá ægifagri
Tindhólmur var hulinn þoku. Þrátt
fyrir allar mínar heimsóknir til
Færeyja þá var þetta í fyrsta skipti
sem ég kom á Mykines.
Mykines er ekki nes, heldur smáeyja
vestan Syðravogs. Hún er þekkt fyrir
fuglabjörgin og fjörugt fuglalíf. Þar
þýðir ekki að reyna lendingu nema
í góðu veðri, þannig að eyjan er oft
sambandslaus í marga daga í einu.
Ferðamenn, sem ætla til Mykiness,
ættu að ráðgera dvöl í Vogum til að
sæta lags, ef þeir ætla þangað með
ferjunni. Þyrluflug er hinn kosturinn,
sem oft er nýttur, þegar ferjan getur
ekki lent.
Á Mykinesi búa yfir vetrartímann
aðeins 10 manns. Það eru nálægt 50
hús í þorpinu sem flest eru notuð sem
sumarhús og þar er skóli og kirkja.
Gamla byggingarlagið færeyska er
á húsunum í þorpinu og bátar eru í
nausti í tugum metra hæð yfir sjáv-
armáli. Engir bílar eru á Mykinesi
en allir vegir malbikaðir.
Nólsey
Þar er lítið þorp, öllu stærra en í
Mykinesi en þar býr mikill höfð-
ingi, Emil Thomsen, 93 ára gamall.
Hann tók á móti hópnum heima hjá
sér, í gömlu færeysku húsi. Emil fór á
sínum tíma til Ítalíu til að læra óperu-
söng. Áður en námið hófst sá hann
nælonsokkabuxur á hagstæðu verði
og ákvað að kaupa nokkur stykki til
að selja í Færeyjum. Að lokum fór
svo að ekkert varð úr söngnáminu en
Emil stóð í öflugum verslunarrekstri
um langt skeið. Hann er hins vegar
mikill þjóðernissinni og fannst slæmt
hversu lítið væri til af færeyskum bók-
menntum. Hann seldi því allt sitt og
fór að gefa út færeyskar bækur.
Eftir heimsóknina var haldið aftur um
borð í Norðlýsing og þar beið okkar
þvílík sjávarréttaveisla sem ferðamála-
fröm-
uður-
i n n ,
skipstjór-
inn og listakokkurinn Birgir
Enni hafði útbúið. Siglingin út og
kringum Nólsey var stórbrotin og í
eynni er sagan öll. Þar fæddist sjó-
hetjan og frelsisvinurinn Nólseyjar-
Páll og til Nólseyjar var skosk prins-
essa send í útlegð svo hún gæti ekki
eignast þann mann sem hún elsk-
aði.
Kirkjubær
Síðasti viðkomustaður hópsins í
þessari ferð var gamla biskups-
setrið í Kirkjubæ við suðaust-
urströnd Straumeyjar, 11 kílómetra
frá Þórshöfn. Í Kirkjubæ hefur sama
fjölskyldan búið frá 16. öld eftir að
biskupssetrið var lagt niður.
Á Kirkjubæ eru tvær kirkjur,
Ólafskirkja frá 1100, sem er enn
í notkun og Magnúsarkirkja frá
byrjun 14. aldar en sú komst aldrei í
notkun og er rústir einar. Reyndar eru
Færeyingar búnir að byggja yfir kirkj-
una, ætla að koma varanlegu þaki yfir
hana og nýta sem safn. Við kirkju-
na er einnig íbúðahús, líklega eitt
elsta timburhús sem enn er notað í
Færeyjum en húsið er afar virðulegt. Í
baðstofunni var borðaður kvöldverður
og að honum loknum var stiginn fær-
eyskur dans. Færeyski hringdansinn
er beinlínis afkomandi og áframhald
hins fræga hringdans miðaldanna,
sprottinn upp í Frakklandi og breidd-
ist þaðan hratt út.
Á heimleiðinni stoppuðum við á
Hvítanesi, en þar er sjóminjasafn. Þar
er meðal annars að finna stefni skips
sem notað var við sjórán í Færeyjum
1629, þeirra Tyrkjarán, en
skipið sökk við
Færeyjar. Leiða má
líkum að því að skipið sé svipað að
stærð þeim skipum sem notuð voru í
Tyrkjaráninu í Vestmannaeyjum
Til Færeyja
Það er einstaklega hagkvæmt og
auðvelt að ferðast til Færeyja. Fyrir
Austfirðinga og aðra landsmenn sem
vilja hafa bílinn með er Norræna auð-
veldasti og besti kosturinn. Ferjan
siglir vikulega á milli Seyðisfjarðar
og Þórshafnar og tekur siglingin um
átján tíma.
Atlantic Airways flýgur tvisvar í viku
á milli Reykjavíkur og Sörvogs, tæp-
lega tveggja tíma ferð og er allt gott
að segja um þann ferðamáta nema
afgreiðsluna á Reykjavíkurflugvelli
sem er til háborinnar skammar.
Þinganesið og götumynd í gamla bænum.
Mynd/EG
Elma Guðmundsdóttir skrifar:
Gamli Emil Thomsen hreifst
af nælonsokkum. Mynd/EG
Færeyskur hringdans stiginn. Mynd/EG
Systurnar átján í austri