Castria - 01.12.1939, Blaðsíða 4

* 4
cluglegum og tápmiklum unglingum sé gertj Almenn samúð. "Hver getur lánað mér
okleift að 1júka stúdentsprofi yngri en nælu?" "Hérna grissan þxn, en þú
21 árs. Fyndist mér nég að hafa 14 ára| verður að skila henni". Hið umtalaða
áldurstakmark, Um það að auka þekkingu; verkfæri flýgur opið gegnum loftið,
nemenda á íslenzku og^íslenzkum hok- ! ■°-- ~ •£>J --- --- 1—
menntum er ekki nema gott að segja. Það
hefur t.d, vakið eftirtekt manna, að
hlöðin, sem aðallega eru skrifuð af
menntaskola gengnum mönnum, hera Jjess
ekki vitni, að íslenzkukunnátta þeirra
se um of.
Við áður nefnt frv. hefur síðar
beint fram hjá nefi hórdísar, er hrekk-
ur í kút. ÍTu heyrist í hinni hásu
blásturspípu Val'dimars innan úr sal.
Magnast þá éhljéðin um allan helming,
og ryðjast skessurnar inn í salinn í
öllu smu veldi.
"Valdimar, nu faum
við handholta, er það ekki?" "Hann
segir; já" - "Okay, náið þið í holtann".
komið fram eftirfarandi viðhétartillaga-, - Valdimar hefur enn ekki upplokið sín-
"Hver sa maður, karl eða kona, sem heið-f- um tíunni, en þorir ekki að gera skess-
ist inngöngu í menntastofnanir, sem eru' urnar varar við misskilning þennan og
starfræktar af ríkinu eða á einhvern ; mi«>
hátt styrktar af því, skal sanna með
vottorði frá formanni húnaðarfélags
þeirrar sveitar, sem hann dvaldi í, að
Leikurinn hefst.
aeyrn, þsir eð allmargir sterkir kven-
menn eru í grendinni.
Holka Mekkinos þrífur boltann af minni
mattar vesaling, sem oðar hnígur í ovit
umsækgandi hafi starfað að minnsta kosti sökum átaka fyrnofndra.'r Holku. Björg
eitt ar samfleytt að algengum heimilis-; reiðist mjög, er hún sér einu hezta
störfum í sveit eftir 13 ára aldur og
hafi hlotið goðan vitnisburð".
Það er að vísu gott, að nemendur
kynnist íslenzku sveitalifi og störfum
að vetrar- og sumarlagi, en hins vegar
virðist hart aðgöngu, að unglingum sé
meinað að afla sér menntunar eða svala
froðleiksfýsn sinni, ef þeim einhverra
hluta vegna erfeigi unnt að uppfylla
þetta skilyrði.
Leikfimitimi.
Hurðinni er hrundið upp, og dömur
II, bekkjar ryðjast inn með djöflagangij
miklum. Valdimar æpirs "Flýtið ykkur i
úr, konur," Hefst nú gnuragangur hinn j
mesti, er dömurnar hyrja að slást um
snagana, en að lokum kemst friður á.
En eins og kvenfolki er txtt, eru döm-
urnar háværar mjög og ræða um viðhurði j
síðustu daga. "Eruð þið húnar að sjá i
hanu Tyrone Power á Hyja Bio?" "já,
gu-uð, er hann ekki yndislogur?"
"Alveg knús" —"Vitið þið hvað, haldið þiðum sár þeirr
liðsmann sinn falla í valinn, æðir að
Holku og hyggst hefna hinnar föllnu.
En Holka er þá öll á hrott meo holtann
og sendir hann til Stinu,. Markmaður
hniprar sig saman í markinu, án minnstu
tilraunar til motstöðu, en Holka þeytir
holtanum inn £ ma3"kið aðeins fáa þuml-
unga ofan við höfuð hins dauðskelkaða
markmanns. Eftir nokkra stund oru
tvær hornar út, en Valdimar er löngu
huinn að forða sér upp í rimlana og sit-
ur nú þar, skjálfandi af hræðslu. Holka
sefast nú eitt augnahlik og á meðan
setja andstæðingarnir mark, því að liðs-
meixn Holku geta ekkert, án síns Golxats.
En nú tekur Holka aftur til starfa. Er
þa eldci að sökum að spyrja, HÚn setur
hvert markið á fætur öðru, og allt fell-
ur undan refsihendi hennar. Eru aðeins
fáir andstæðingar uppistandandi, er
Valdimar setur leiknum takmörks "Eitt
mark enn, og svo £ hað". Það tekur
Eolku ekki nema s/ugnablik að koma holt-
anum fram hjá hinum dasaða markmanni,
og pxpa Valdimars stöðvar leikinn. Eru
nú hinir slösuou bornir út og hundið
að hann Einar se ekki goður, hann
sleppti okkur við dönslcu málfræðina í
dag", fræðir einn tungulipur II, hekkjaár
kvenmaður I. hekkjarstelpurnar um, Þær
sitj a úti í horni með öll merki lat-
loysis hengd utan á sig. "Ja, svei,
talið þið eklci um hann, ég er vond út
í hann, ég gataði hjá honum i morgun".
hrí ð
Lykui’ svo hér að segja frá orra—
þessari.
Ein hinna télf.